หาที่ระบาย เนื่องจากผมคบกับ แฟน มา 6-7 ปี ตลอด 6-7 ปีที่ ผ่าน มาผมเองผมยอมรับเลย นะครับ ช่วงเเรกผมดีกับเธอมากประมาน3-4ปีแรก ดีมากจริงๆๆ จนวันนึ่งผมจับได้เธอคุยกับคนอื่น แต่เธอก็เลือกผมนะตอนนั้น ผมเลยคิดแต่ว่าเธอเป็นของตายสำหรับผมสะงั้น ผมทำงานกลับดึกปล่อยเธอนอนคนเดียว ปล่อยเธออยู่คนเดียวมาตลอด เราทะเลาะกันค่อนข้างที่จะบ่อยมากแต่ทุกครั่งที่ทะเลาะกันเขาก็ง้อผมตลอดจนผมเองเคยตัวไปในที่สุด เธอวางแผนอนาคตกับผมเยอะมากแต่ผมกลับนิ่งเฉย ไม่ค่อยคิดอะไรเท่าไร จนเธอคิดว่าผมไม่รักเธอไปสะเเล้ว จนเธอเกือบหมดรักผมและจังหวะนั้น ผู้ชายที่เธอเคยคุยเมื่อ 3 ปีก่อน ก็กลับเข้ามาพอดี เธอยอมรับนะเธอคุยและรู้สึกดีด้วย แต่ผมก็จับได้ ว่าคุยกัน เธอก็บอกผมว่าจะเลิกคุย จนตอนนั้นผมรู้เลยผมรักเธอมากจริงๆ ผมมองย้อนเวลาที่ผ่านมาผมทำไม่ดีกับเธอจริงๆ เลยปรับตัวเองแก้ไขตัวเองไหม แต่ความรู้สึกของเธอ เธอบอกผมว่าเหมื่อนเรากำลังพยามอยู่ก็ไม่เข้าใจนะทำไหมเขาถึงคิดแบบนั้น เธอบอกกับผมว่าอยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุขเลย จนวันนึ้งผมเจอ เธออยู่กับเขา ผมยอมรับตอนนั้นผมรับใม่ได้เลย เลยหนีไปนอนที่อื่น แต่เธอบอกผมเพื่อเคลียกับเขา เเละอยากให้ผมกลับมา ผมเลยกลับ เพราะรักและเลยถึงกลับ รู้เลยรักเป็นยังไง แต่เธอก็บอกเขายังทักมายังไม่ไปไหนบอกผมตลอด เราเลยนัดคุยกัน 3 คน ผู้ชายอีกคนเขาก็บอกว่าเธอเลือกผม ผมพาเขากับเธอไปทะเล ผมเห็นเธออยู่กับเขา ผมเลยรู้และเข้าใจแล้วและความสุขของเขาอยู่ที่ไหน เธอบอกผมทิ่งผมไม่ได้เพราะสงสาร จะทิ่งผมไปคบคนใหม่เขาทำไม่ได้  จนอีกวันเรานั้งรถกลับกันผมเลยถามเธอเป็นไงมั้ง ผมเห็นหน้าเขาเวลาอยู่กับผม ผมเลยรู้เลยว่าเขาไม่มีความสุขจริงๆ คนคบกันมานานอะเนาะ แฟนเปลี่ยนเราก็รู้และ มองนิดเดียวก็มองออกและ ผมเลยโทหาผู้ชายคนนั้นให้มารับเธอและไปส่งเธอ ย้อมปล่อยเธอไปอย่าที่เขาบอกกันและเนาะ รักคือการเสียสละ

ปล.จริงๆเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นเลยนะครับถ้าผมเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายไม่ปล่อยเธอเหงาและคิดว่าผมไม่รัก อยากเตื่อนคู้รักคนอื่นที่มีรักที่ดีอยู่อย่ามองว่าเขาหนีคุณไปไหนไม่ได้ เขาเป็นของตาย เมื่อเราอยู่ในเกมผมเข้าใจนะเราดูไม่ออกหลอก ผมก็มีความสุขที่เห็นเขามีความสุขนะ แต่ก็จีดๆที่บางที่ว่าทำไมตัวเองถึงเป็นคนแบบนี้ รักและเป็นห่วงเสมอนะ