สมมุติเหตุการณ์  ในงานเลี้ยงบริษัท เราเที่ยวบอกใครต่อใครถึงคุณสมบัติของเรา เช่น จบจากม.เก่งกาจ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
เคยไปเรียนเมืองนอก เราคือหัวใจสำคัญขององค์กร มีความสามารถมากมาย ทำงานเหนื่อยมาก อะไรอะไรก็ฉัน ใครๆก็ขอความช่วยเหลือจากฉัน
ถ้า(เกือบ)ทั้งหมดที่พูดมาเป็นความจริง แบบนี้เรียก ขี้โม้มั้ยคะ?
แล้วถ้าคุณเจอคนแบบนี้ อาจเป็นเพื่อนร่วมงานในแผนก หรือในองค์กร คุณจะทำอย่างไร

เราเจอมาแบบนี้ค่ะ แล้วไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไร คือเราก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของใคร อยากเห็นเองด้วยผลงานมากกว่า
เราจึงเฉยๆ วันแรกที่พบกัน เราโดนสัมภาษณ์เยอะมาก จบที่ไหนมา ทำงานอะไรมาบ้าง รวมถึงได้เงินเดือนเท่าไหร่?
ซึ่งแน่นอน เราโกหก(น้อยกว่าความจริง) พอมีคนใหม่ๆเข้ามา ลับหลังเขาก็จะพูดว่า เรียกเงินเดือนสูงมาก ทั้งที่ไม่ได้จบด้านนี้
ฉันนี่สิ่ เกียรตินิยม เคยไปเมืองนอก บลาๆๆๆๆๆ วิจารย์ยันหน้าตา เราไม่มีความเห็นเรื่องเงินเดือน ทางบ.จะให้สักสองแสน หรือ เป็นล้าน
ก็ไม่เกี่ยวกับเรา เป็นเรื่องที่เขาต้องตกลงกัน เราจึงไม่คล้อยตาม กลายเป็นเข้ากับกลุ่มเขาไม่ได้ จะให้อวยเหมือนคนอื่นๆ ก็อึดอัด
เรารู้สึกว่า ทำงานเถอะ อย่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวเขาเลย ถ้าใครมาถามเขาเกี่ยวกับงาน เขาก็จะมาคุยลับหลังว่า แค่นี้ก็ไม่รู้ มาทำงานนี้ได้ไง
เรามองว่า เขาไม่รู้ก็บอกเขา แค่นั้นเอง รู้มากกว่าก็แนะนำ ช่วยเหลือกันไป ไม่ดีหรอ?
ที่ตั้งกระทู้นี้เพราะ สงสัยในตนเองว่า นี่เรากำลังอิจฉาเขาอยู่หรือเปล่า หรือเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้จริงๆ