แฟนกับหนู เราเป็นเพื่อนกันมา7ปีและเป็นแฟนกันมา3ปีค่ะ(แต่งงานกันแล้วนะคะ). ต่อมา... เมื่อต้นปี 2019 หนูได้รู้ว่าตนเองคั้งครรภ์ เราดีใจกันมาก ตั้งใจไว้หลายอย่าง คุยกันอย่างดี เราจะพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้น เพราะเราต่างคนต่างมีเป้าหมายที่เหมือนกันคือลูกชายของเรา คือหนูจะพยายามเก็บเงินให้ได้มากที่สุด ส่วนแฟนก็สัญญาว่าจะเลิกบุหรี่จะเลิกติดเกมส์... ต่อมา หนูอุ้มท้องลูกได้6เดือนเต็ม เกิดเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่คาดคิด คือวันนั้นหนูได้ไปนัดอัลตร้าซาวด์ตามปรกติ แต่ผลออกมาคือลูกชายหัวใจไม่เต้นแล้ว สิ่งที่ทำได้คือต้องคลอดน้องออกมา แล้วทำพิธีตามศาสนา(หมอท่านวินิจฉัยว่าเป็นเพราะยืนนานสะสม,เดินเยอะสะสม เพราะเรื่องจากบ้านกับที่ทำงานต้องนั่งBTSจากต้นสาย ไปสุดสาย..ไม่ได้ว่าหรือโทษใครนะคะ แต่ตลอดเวลาที่ท้องโดยเฉพาะช่วงท้องได้5-6เดือน  หนูขึ้นBTSหนูไม่เคยได้นั่งเลย บ้างก็ทำเป็นไม่เห็น บ้างก็รู้ว่าเราท้องแต่ใส่หูฟังแล้วหลับตาเหมือนฟังเพลงแล้วหลับไปเลย แต่นั่นคือสิทธิ์ของเขา และเราก็พยายามเข้าใจว่าเราทำบุญกันมาแค่นี้นะลูก...) ต่อมาหลังจากที่เสียลูกไป หนูก็เศร้ามาก จนมาถึงทุกวันนี้ แต่ก้ดีขึ้นบ้างแล้วนะคะ แต่แฟนหนุ ก้ยังติดเกมส์เหมือนเดิม สุบบุหรี่เหมือนเดิม เวลาเลิกงานมา ก็อยากพูดคุยกันบ้าง แต่หน้าเขาจ้องอยุ่แต่กับหน้าจอโทรศัพท์ ไม่แน่ใจว่าเกมส์อะไร ที่ต้องเล่นกันต่อเนื่องเป็นชั่วโมงๆ ตอนแรกก็พยายามเข้าใจและทำใจ และคิดนะว่าเราทำอะไรไม่ดี หรือทำหน้าที่ไม่ดีพอหรือเปล่า มีอะไรที่เรายังไม่ได้ทำให้เต็มที่ไหม ก็ พยายามหาจุดบกพร่องของตนเองและปรับให้ดีขึ้นที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะทำได้ ไม่ว่า ไม่พูด ไม่ตำหนิอะไรเลย มีแค่คุยกันมากกว่า แต่เมื่อคุยถึงปัยหาแล้วก็ยังเป็นเหมือนเดิม เราก็ไม่อยากพูดซ้ำ เพราะเราเข้าใจว่าคนเราพูดครั้งเดียวก็น่าจะเข้าใจและรู้เรื่องแล้วไม่ต้องพูดซ้ำไปมา จะน่ารำคาญเสียเปล่า แต่กลับกลายเป็นเรา ที่ต้องแบกรับความรู้สึกอึดอัดนี้ไว้ หนูอยากขอความคิดเห็นค่ะ ว่าหนูควรทำอย่างไรดีคะ บางทีหนูอยากหายไปไกลๆ ไม่อยากพูดอะไรกับใครเลยสักคำค่ะ..ขอบคุณล่วงหน้านะคะ