.....ตอนนี้เราอายุ 26 ปี จะเข้า 27 แล้ว ทำงานอยู่ บ. เอกชนแห่งหนึ่ง เราเป็นคนหน้าตาปานกลางๆ ฐานะก็ ปานกลาง พอมีพอกินพอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ โดยไม่เดือดร้อนใคร เราเป็นคนสนุก เฮฮาปาร์ตี้ เพื่อนเยอะ(แต่ตอนนี้เพื่อนเริ่มไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว) ก็จะเหลือแค่เราที่ออกมา สันโดษ เพราะเพื่อนส่วนใหญ่อยู่ในกรุงเทพกันซะหมด มีแต่เราที่อยู่ทำงานใช้ชีวิตที่ต่างจังหวัดเพียงคนเดียว นานๆทีจะเข้าไปหาเพื่อนที่กรุงเทพเพื่อดื่ม แต่ก็น้อยมากที่จะได้เจอกับเพื่อน เพราะเราทำแต่งาน และก็พักผ่อน วน loop แบบนี้ได้เรื่อย ตามวัฎจักรการใช้ชีวิตในแต่ละวัน.....
*** ขอเข้าเรื่องของความรัก ก่อนหน้านี้ เราโสดมาได้ เกือบ 9 เดือน เราใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด กินข้าว ดูหนัง ไปไหนมาไหน คนเดียว มาตลอดเพราะเรายังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใคร ก็มีคนเข้ามาคุยบ้าง แต่เราก็คุยผ่านๆไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดว่า การใช้ชิวิตคนเดียวแบบนี้ ก็มีความสุขดีนะ แต่อาจจะเหงาๆหน่อย เห็นคนอื่นเขามีแฟนกัน เราอะ รออะไร ทำไมไม่มี เราก็คิดว่า เราเข็ดกับเรื่องพวกนี้มาเยอะแล้ว เราก็ไม่อยากรีบ เพราะถ้ารีบแมร่งก็จบแบบเดิมตลอด ชีวิตก็ผ่านมาได้นะ จนวันนึง
ทะลึ่ง เล่นเกมส์ ROV แล้วแบบว่ามีพี่แถวบ้านมาจีบ อารมณ์แบบว่าใช้เกมส์ เป็นสื่อในการจีบ ไอ้เราก็ไม่รู้ตัว เราก็คิดว่าพี่เขาจะพาเราไต่แรงค์ เพื่อขึ้นแรงค์สูงๆ เราก็ ตามพี่เขา ก็มีการ add line add facebook กันไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเริ้มมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันจากเราที่เคยปิดกั้นเรื่องความารักมา ก็มีเขาเข้ามาโดยไม่รู้ตัวเลย เราก็รักพี่เขามากนะ เราไปหาพี่เขาตลอด พี่เขาอยู่กรุงเทพ แต่เราอยู่อีกที่นึง เวลาวันหยุดเราก็ไปหาพี่เขา ตอนแรกอะไรก็ดีนะ เราโครตเต็มที่เลย ความที่ห่างหาย เรื่องความรักมานาน พอมีก็จัดเต็มซิครับ พอคิดไปคิดมา ผลลัพทธ์คือ กูวิ่งคนเดียวจ้า กูก็งงทำไมกูต้อง Alert ตลอด กูเป็นผู้หญิงนะ กูต้องทำขนาดนี้เลยหรอ ค่าอาหารจะกินไรก็ต้องออกให้ บลาๆๆๆ เขาบอกว่า ช่วงนี้ขาลงของเขา เขาบอกให้เรารอ อ่ะ เราก็รอ รอออออออออออออ (รอนานๆก็อาจจะบั่นทอนหัวใจ)ปัญหาที่เกิด ก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องเงิน ที่แบบว่า เห้ยยย กูต้องออกมากขนาดนี้เลย เราก็เริ่มไม่ไหวกับเรื่องพวกนี้ แต่เราก็รอ รอ วันขาขึ้นของเขา (เด๋วมาต่อ)
................................................................................................................................................................................................................
***** มาต่อกัน ทุกวันเงินเดือนออก เราก็ต้องมีจับจ่ายใช้สอย หวยเอย แชร์เอย หนี้บัตรเอย ส่งให้ทางบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าน้ำมันรถเอยย ลำพังเราคนเดียวไหวนะค่อยๆเก็บไป ส่วนนึงต่างหาก เราก็มีเงินเก็บของเรานิดๆหน่อย ไว้ใช้ยามฉุกเฉิน แต่เผอิญๆๆๆๆๆ ทางการเงินทางพี่เขาค่อยข้างแย่ พี่เขาเรียนยังไม่จบใช่ไหมแล้วเหมือนว่า เขาต้องทำ โปรเจคก่อนจบแล้วเขาต้องใช้เงิน เพื่อ test งานของเขา เขาก็มาขอยืมเรา เราก็เอ่อออให้ยืมไป เรื่องเรียนเนาะ เขาบอกถ้าเขาจบมันจะ Up เงินเดือนมากกว่านี้ (เงินเดือนเขา) เราก็คิดในใจว่าเห้ยย นี่พ่อของลูกกูในอนาคตหรอวะ นี่กูต้องให้เขายืมก่อนใช่ไหม?? ( จากแต่ก่อนที่เรามีเงินเหลือตอนนี้เราต้องเพิ่ม *2 จนเงินเก็บเริ่มหมด) ไม่พอจ้า โทรศัพท์พี่แกพัง กูก็เอาบัตรกูไปให้ผ่อน ตกลงกันว่า ทุกสิ้นเดือน เงินเดือนออกต้องรีบเอาเงินให้เรานะ เพราะเราไม่ชอบการค้างจ่ายพวกหนี้บัตรอะ ถ้าเงินเดือนออกเราจะเคลียร์ทุกอย่าง เพราะจะได้รู้ว่าเราต้องเหลืออะไรเท่าไรยัง
ไง อ่ะเราก็ให้เขาเอาบัตรไปรูดดด วันไปก้ไปซื้อด้วยกัน พอหลังจากได้โทรศัพท์ไม่สนใจกูเลย ฝนตก เดินกลับรถ รีบวิ่งเอาโทรศัพทืไปเก็บ ไอ้เราก็คิดว่าอ๋อเด๋วแมร่งไปเอาร่มออกมารับ สรุปคือ เปล่าจ้าาา เข้าไปเล่นโทรศัพท์ ไม่สนใจกูเลย กุก็เอ่ออออ ดีเนาะ แมร่ง อะไรหลายๆอย่างแมร่งเริ่มปะปนเต็มหัวสมองไปหมด ว่า กูรักเขาได้ยังไงวะ ทำไมกูทุ่มเท ให้เขาขนาดนี้ จนหมดเนื้อหมดตัว หมดดด เงินหมดไม่พอใช้ ก็ได้แต่คิด รอผล รอวันที่เขามี รอต่อไป กูก้ทำงานต่อไปเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงเขาด้วยเวลาเงินเขาไม่มี จนกระทั่งสิ้นเดือน เงินเดือนเราออกกก่อน เราก็ จับจ่ายหนี้สินเรา จนถึงในส่วนที่เป็นของเขา เราก็ถามว่าเงินเดือนเธอออกยัง เขาก็บอกว่า ยังจ้าาาา ช่วงนี้บ.เขามีปัญหาเงินออก late จนเกือบกลางเดือน เราก็โอ้ววว!! ไม่เป็นไร เราเอาของเราที่กินออก่อน เราก็ บอกเงินเธอออกก็เอามาให้เรานะ พอเงินเดือนเขาออกเราก็ ได้คืนนะ แต่ระหว่างในแต่ละวัน ก็ แบบ ไม่พออ่ะ เราก็อดๆเอา มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดเลย เดือนนี้หนักเลย ค่าใช้จ่ายเราก็มากขึ้น เราก็ต้องออกเงินในส่วนของเราให้เขาก่อน จนตอนนี้เราไม่มีแล้ว พอเราบอกเขาเขาก็บอกเขาจะหาทางอื่นมาให้ก่อน เราก็บอกว่าถ้าไปยืมอย่างอื่นมาไม่ต้องหรอก มันจะยิ่งสร้างเพิ่มเราพอทนได้ เราเคยบอกเขาตรงๆนะ ถ้ายังเป็นแบบนี้เราไม่ไหวนะ เขาก็ช็อคไป เราก็ไม่รู้เราพูดแรงไปหรือเปล่า แต่แบบเราว่าเราพูดตรงๆมันดีที่สุดแล้ว เราก็รู้สึกผิด (เด๋วมาต่อ)
................................................................................................................................................................................................................
จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ??
*** ขอเข้าเรื่องของความรัก ก่อนหน้านี้ เราโสดมาได้ เกือบ 9 เดือน เราใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด กินข้าว ดูหนัง ไปไหนมาไหน คนเดียว มาตลอดเพราะเรายังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใคร ก็มีคนเข้ามาคุยบ้าง แต่เราก็คุยผ่านๆไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดว่า การใช้ชิวิตคนเดียวแบบนี้ ก็มีความสุขดีนะ แต่อาจจะเหงาๆหน่อย เห็นคนอื่นเขามีแฟนกัน เราอะ รออะไร ทำไมไม่มี เราก็คิดว่า เราเข็ดกับเรื่องพวกนี้มาเยอะแล้ว เราก็ไม่อยากรีบ เพราะถ้ารีบแมร่งก็จบแบบเดิมตลอด ชีวิตก็ผ่านมาได้นะ จนวันนึงทะลึ่ง เล่นเกมส์ ROV แล้วแบบว่ามีพี่แถวบ้านมาจีบ อารมณ์แบบว่าใช้เกมส์ เป็นสื่อในการจีบ ไอ้เราก็ไม่รู้ตัว เราก็คิดว่าพี่เขาจะพาเราไต่แรงค์ เพื่อขึ้นแรงค์สูงๆ เราก็ ตามพี่เขา ก็มีการ add line add facebook กันไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเริ้มมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันจากเราที่เคยปิดกั้นเรื่องความารักมา ก็มีเขาเข้ามาโดยไม่รู้ตัวเลย เราก็รักพี่เขามากนะ เราไปหาพี่เขาตลอด พี่เขาอยู่กรุงเทพ แต่เราอยู่อีกที่นึง เวลาวันหยุดเราก็ไปหาพี่เขา ตอนแรกอะไรก็ดีนะ เราโครตเต็มที่เลย ความที่ห่างหาย เรื่องความรักมานาน พอมีก็จัดเต็มซิครับ พอคิดไปคิดมา ผลลัพทธ์คือ กูวิ่งคนเดียวจ้า กูก็งงทำไมกูต้อง Alert ตลอด กูเป็นผู้หญิงนะ กูต้องทำขนาดนี้เลยหรอ ค่าอาหารจะกินไรก็ต้องออกให้ บลาๆๆๆ เขาบอกว่า ช่วงนี้ขาลงของเขา เขาบอกให้เรารอ อ่ะ เราก็รอ รอออออออออออออ (รอนานๆก็อาจจะบั่นทอนหัวใจ)ปัญหาที่เกิด ก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องเงิน ที่แบบว่า เห้ยยย กูต้องออกมากขนาดนี้เลย เราก็เริ่มไม่ไหวกับเรื่องพวกนี้ แต่เราก็รอ รอ วันขาขึ้นของเขา (เด๋วมาต่อ)
................................................................................................................................................................................................................
***** มาต่อกัน ทุกวันเงินเดือนออก เราก็ต้องมีจับจ่ายใช้สอย หวยเอย แชร์เอย หนี้บัตรเอย ส่งให้ทางบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าน้ำมันรถเอยย ลำพังเราคนเดียวไหวนะค่อยๆเก็บไป ส่วนนึงต่างหาก เราก็มีเงินเก็บของเรานิดๆหน่อย ไว้ใช้ยามฉุกเฉิน แต่เผอิญๆๆๆๆๆ ทางการเงินทางพี่เขาค่อยข้างแย่ พี่เขาเรียนยังไม่จบใช่ไหมแล้วเหมือนว่า เขาต้องทำ โปรเจคก่อนจบแล้วเขาต้องใช้เงิน เพื่อ test งานของเขา เขาก็มาขอยืมเรา เราก็เอ่อออให้ยืมไป เรื่องเรียนเนาะ เขาบอกถ้าเขาจบมันจะ Up เงินเดือนมากกว่านี้ (เงินเดือนเขา) เราก็คิดในใจว่าเห้ยย นี่พ่อของลูกกูในอนาคตหรอวะ นี่กูต้องให้เขายืมก่อนใช่ไหม?? ( จากแต่ก่อนที่เรามีเงินเหลือตอนนี้เราต้องเพิ่ม *2 จนเงินเก็บเริ่มหมด) ไม่พอจ้า โทรศัพท์พี่แกพัง กูก็เอาบัตรกูไปให้ผ่อน ตกลงกันว่า ทุกสิ้นเดือน เงินเดือนออกต้องรีบเอาเงินให้เรานะ เพราะเราไม่ชอบการค้างจ่ายพวกหนี้บัตรอะ ถ้าเงินเดือนออกเราจะเคลียร์ทุกอย่าง เพราะจะได้รู้ว่าเราต้องเหลืออะไรเท่าไรยัง
ไง อ่ะเราก็ให้เขาเอาบัตรไปรูดดด วันไปก้ไปซื้อด้วยกัน พอหลังจากได้โทรศัพท์ไม่สนใจกูเลย ฝนตก เดินกลับรถ รีบวิ่งเอาโทรศัพทืไปเก็บ ไอ้เราก็คิดว่าอ๋อเด๋วแมร่งไปเอาร่มออกมารับ สรุปคือ เปล่าจ้าาา เข้าไปเล่นโทรศัพท์ ไม่สนใจกูเลย กุก็เอ่ออออ ดีเนาะ แมร่ง อะไรหลายๆอย่างแมร่งเริ่มปะปนเต็มหัวสมองไปหมด ว่า กูรักเขาได้ยังไงวะ ทำไมกูทุ่มเท ให้เขาขนาดนี้ จนหมดเนื้อหมดตัว หมดดด เงินหมดไม่พอใช้ ก็ได้แต่คิด รอผล รอวันที่เขามี รอต่อไป กูก้ทำงานต่อไปเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงเขาด้วยเวลาเงินเขาไม่มี จนกระทั่งสิ้นเดือน เงินเดือนเราออกกก่อน เราก็ จับจ่ายหนี้สินเรา จนถึงในส่วนที่เป็นของเขา เราก็ถามว่าเงินเดือนเธอออกยัง เขาก็บอกว่า ยังจ้าาาา ช่วงนี้บ.เขามีปัญหาเงินออก late จนเกือบกลางเดือน เราก็โอ้ววว!! ไม่เป็นไร เราเอาของเราที่กินออก่อน เราก็ บอกเงินเธอออกก็เอามาให้เรานะ พอเงินเดือนเขาออกเราก็ ได้คืนนะ แต่ระหว่างในแต่ละวัน ก็ แบบ ไม่พออ่ะ เราก็อดๆเอา มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดเลย เดือนนี้หนักเลย ค่าใช้จ่ายเราก็มากขึ้น เราก็ต้องออกเงินในส่วนของเราให้เขาก่อน จนตอนนี้เราไม่มีแล้ว พอเราบอกเขาเขาก็บอกเขาจะหาทางอื่นมาให้ก่อน เราก็บอกว่าถ้าไปยืมอย่างอื่นมาไม่ต้องหรอก มันจะยิ่งสร้างเพิ่มเราพอทนได้ เราเคยบอกเขาตรงๆนะ ถ้ายังเป็นแบบนี้เราไม่ไหวนะ เขาก็ช็อคไป เราก็ไม่รู้เราพูดแรงไปหรือเปล่า แต่แบบเราว่าเราพูดตรงๆมันดีที่สุดแล้ว เราก็รู้สึกผิด (เด๋วมาต่อ)
................................................................................................................................................................................................................