สวัสดีคะ นี่เปนกระทุ้แรกของดิฉันนะค่ะ
เล่าไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่เพราะเป็นครั้งแรก อิอิ
คือเรามีเพื่อนคนนึงที่สนิทกันมาก เราคิดว่าเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีน่ะมีไรก็ให้คำปรึกษาเรามาตลอด ปลอบใจเรามาตลอดมีไรเรากะเพื่อนก็จะช่วยเหลือกันตลอด ทั้งเรื่องการเรียน การเงิน(เหอะๆ) ความรัก ส่วนใหญ่เขาจะมีปัญหาเรื่องเงินและคอยยืมเงินเราตลอด เราก็ให้ยืมมาโดยดีตลอด คือประมานว่ายืมแล้วยืมอีกเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วปัญหาก็ไม่ใข่เรื่องเงิน คือเรากลัวเสียเพื่อนเพราะเรื่องเงินเราเลยไม่ค่อยทวงเดียวมันมีมันคงคืนเองแหละ  ที่หนักใจคือเพื่อนเราอะชอบเอาแต่ใจตัวเองเราว่าเขาค่อนข้างเห็นแก่ตัว ไม่ค่อยเกรงใจคายยยยเล้ยในกลุ่มเพื่อน คือบางทีต้องเข้าใจคนอื่นด้วย อย่างเราอะเคยคิดนะเพื่อนกันก็ต้องมีผิดใจกันบ้าง เราก็เอ่อๆช่างแมร่งเหอะนิสัยเปนแบบนี้แต่อะเพื่อนกูเว่ยยยย กูไม่ถือสา(เคยคิดแบบนี้น่ะ สักวันโตขึ้นอีกหน่อยคงปรับปรุงตัวเพราะเคยบอกมันว่าไม่ค่อยชอบนิสัยบางส่วน) แต่แล้วผ่านไปหลายปีคนยังงัยก็เปนคนอย่างงั้น คือเพื่อนเราอะจะมีปันหาเรื่องเงินตลอด(ไม่รุ้นะใช้ทำไรมากมายแต่ไม่ค่อยพอใช้) ขนาดทะเลาะกะมันจะเปนจะตายสุดท้ายมันมาดีด้วยเพราะจะยืมเงินนี้แหละเราก็ไม่ว่า คือดีก็ดีอ่ะ มีครั้งนึงเพีอนขอไปส่งทำธุระส่วนตัวของมันแต่เราติดงานอยุ่แต่นะจะไปส่งแต่ต้องรอนะแล้วสุดท้ายก็มาโกดว่าหลอกกูจะไปก็บอกมาจะไม่ไปก็บอก เรานี่อึ้งเลยค่ะ คือกูก็จะไปส่งปะว่ะแต่กูติดงาน และหลายๆอย่างที่เราคิดว่าไม่ไหวแล้วววววว  เป็นเพื่อนๆจะทำยังไง เด