เจ้าของกระทู้เป็นพี่คนโต มักถูกวางกรอบ ความคาดหวังเสมอ และเป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องเสมอ  อยากทำอะไรต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ช่วยพ่อแม่ส่งน้องเรียน น้องไปอยู่ไกลบ้าน ทำงานไกลบ้าน เลยได้รับความเป็นห่วงเสมอ พ่อแม่ มักพูดเสมอรักลูกเท่ากัน แต่การกระทำไม่ใช่ เจ้าของกระทู้ไม่ได้อยากดราม่า แค่อยากมีที่ระบายความรู้สึก ที่ได้อดทน อดกลั้น น้อยใจ ต่างๆนาๆ เคยมีครั้งนึงตอน เจ้าของกระทู้เรียน ม.ต้น ได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่น แต่สุดท้ายก็เป็นกระดาษแผ่นนึง ไม่มีใครยินดี รับปริญญาที่ไร้พ่อแม่ เนื่องจากทั้งสองติดธุระ จึงทำได้แค่หอบชุดกลับบ้านรอถ่ายรูปด้วย แต่ก็ไร้วี่แวว จนผ่านไปสามปี เลยยกชุดให้รุ่นน้องไป เมื่อผ่านไปอีกปี น้องสาวเรียนจบ พ่อแม่อยากถ่ายรูปครอบครัว ที่ลูกใส่ชุดรับปริญญา แต่เจ้าของกระทู้ไม่มีแล้ว และไม่คิดจะเอากลับจากรุ่นน้องอีกด้วย เวลาสี่ปีที่เรียนจบ ไม่มีใครถามถึง ถ่ายรูปรับปริญญากับชุดครุย ทั้งครอบครัว แต่สำหรับน้องของเจ้าของกระทู้ มักได้รับความสำคัญเสมอ เจ้าของกระทู้ มักยิ้มรับกับสิ่งที่เจอเสมอ พยายามมองแง่ดี ขยันทำงานเก็บเงิน ช่วยแม่ส่งน้องเรียน แต่สุดท้ายพอน้องเรียนจบ เจ้าของกระทู้ก็ยังคงเป็นอากาศเหมือนเดิม  เศร้าเนอะ แต่ทนมาได้ตั้งนาน คงทนต่อไป