โดยปกติเป็นคนไม่ค่อยได้กินอะไรร่วมกับใคร เป็นเพราะเราอยากจะกินอาหารที่เราเป็นคนซื้อ อันนี้เราชอบกิน เราอยากกิน เราก็จะเลือกซื้อกินแต่อาหารนั้นๆ แต่เพื่อนๆในแผนกเขาชอบซื้ออาหารมาแชร์กันกิน มีส้มตำ อาหารป่าบ้าง แกงบ้าง ออกไปทานอาหารกันข้างนอก ไปกินสตาร์บัค ชาบู ร้านอาหารขึ้นชื่อ แต่เราแทบไม่เคยไปกินข้าวข้างนอกออฟฟิศเลย เราชอบที่จะกินข้าวคนเดียวมากกว่า เราชอบกินอาหารที่หากินง่ายๆ ข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่งธรรมดาๆ แค่พออิ่มท้อง เวลาเพื่อนๆในแผนกชวนไปกินเลี้ยง ชวนไปเที่ยวสถานบันเทิง เราก็มักจะปฏิเสธทุกครั้ง เพราะเราไม่ดื่มแอลกฮอลล์ เลยจะเลี่ยงตลอด แต่เพื่อนๆในออฟฟิศกลับมองว่าเราเป็นลูกคุณหนู อันนั้นก็กินไม่ได้ อันนี้ก็กินไม่เป็น ทั้งๆที่เราแทบไม่เคยไปทานข้าวข้างนอก กินของแพงๆ หรูๆแบบเพื่อนๆในออฟฟิศเลย แต่เพื่อนๆกลับมองเราแบบนั้น รวมถึงแฟนของเราก็พูดแบบนั้นค่ะ ว่าเราติดชีวิตลูกคุณหนู เพียงเพราะเราเลือกกินแค่นั้น แต่ไลฟ์สไตล์ชีวิตเราธรรมดามากๆ ใส่เสื้อผ้าธรรมดาๆ มือถือรุ่นทั่วๆไป ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ไม่ใส่รองเท้ายี่ห้อดังๆ มือถือแพงๆหลายหมื่น กินกาแฟแก้วละเป็นร้อยจากสตาร์บัคเหมือนเพื่อนๆในแผนกเลย แต่แฟนกลับไปเห็นด้วยกับคนอื่น ทั้งๆที่เขาอยู่กับเราทุกวันแท้ๆ เขาน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเราเป็นอย่างที่คนอื่นพูดหรือไม่ พอได้ยินแฟนตอกย้ำยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ มีการบอกให้เราหัดปรับเปลี่ยนการกินด้วย เธอจะใช้ชีวิตแบบลูกคุณหนูอยู่ยากแบบนี้ไปถึงไหน เธอต้องหัดกินของอย่างอื่นบ้างเพราะเราจะได้เข้ากับคนอื่นได้ เราจะต้องปรับตัวเอง ฝืนตัวเองเพื่อพยายามเป็นแบบที่คนอื่นเขาเป็นกันหรอคะ เราใช้ชีวิตในแบบของเราแล้วมันดูขัดหูขัดตาคนอื่นมากเลยหรอคะ ตอนนี้กังวลและรู้สึกแย่มากๆ ไม่คิดว่าแฟนตัวเองจะว่าเราแบบนี้