แต่งงานมา 4 ปี มีลูกด้วยกันกับสามี 1 คน แม่สามีกับครอบครัวเป็นคนเห็นแก่ตัวมากๆ มีนิสัยขี้นินทาชอบว่าคนอื่น เห็นแก่ผลประโยชน์ตัวเอง แรกๆคิดว่าแต่งงานไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันคงไม่มีปัญหาอะไร หนักๆเข้าตัวไม่ได้อยู่ก็จริงแต่ชอบยุยงนินทาว่าร้ายเราตลอด ได้มาเจอกันก็พูดแขวะพูดว่าใส่เราเราก็อดทนไม่ตอบโต้อะไร จนวันนึงทนไม่ไหวบอกเรื่องราวที่เจอให้ผัวฟังทั้งหมดและขอตัดขาดไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกไม่ติดต่อพูดคุยกันแล้ว สิ่งที่ได้รับจากสามีคือคำพูดคำว่าเราคิดไปเองและไม่เคยปกป้องเราเลยสักครั้ง คือยังไงสามีก็ฟังแต่แม่แต่ครอบครัวเขา ยิ่งอยู่ยิ่งไม่มีความสำคัญ แอบคุยพูดกับแม่กับพี่ลับหลังตลอด แสดงตัวออกว่าเอาแต่หลานไม่เอาแม่ ตลอดระยะเวลาที่อยู่กินกัน เขาติดเหล้าติดเพื่อนมาก ไม่สนใจลูกเมีย ไม่ช่วยเลี้ยงลูกและพูดไม่เพราะหยาบคายกับลูก จับได้ว่าเขานอกใจ 2 ครั้ง คุยกับผู้หญิงอื่น ก็ยังให้อภัยเพราะเห็นว่าเป็นพ่อของลูก ตัวเรานั้นเป็นคนทำงานไม่กินไม่เที่ยว งานบ้านงานเรือนทำให้หมด แต่ไม่ว่าจะแสนดีอย่างไรก็ไม่เคยถูกใจแม่สามีและครอบครัวเขาสักที คอยหาเรื่องว่านินทาเราตลอด ตอนนี้เรารู้แล้วว่าความดีนั้นทำให้ใจคนเปลี่ยนไม่ได้ และกำลังวางแผนแยกกันอยู่ เพราะทำงานคนละที่ด้วยไกลกัน  และเราดูแลเลี้ยงลูกคนเดียวอย่างดีแล้วมาโดยตลอด ถ้ามีครอบครัวมีคู่อยู่ด้วยกันแล้วทุกข์ร้องไห้บ่อยๆ เราควรเดินออกมาแล้วคืนลูกชายให้เขาไปดีกว่าใช่หรือไม่ ตอนนี้เราทำงานและสามารถดูแลลูกได้อย่างดี รู้สึกว่าไม่จำเป็นที่เราจะต้องทนให้ใครทำร้ายกดขี่ซ้ำๆ สำหรับเราอาจหมดรักไปแล้ว แต่ยังแคร์ลูกอยู่เท่านั้นเอง สามีจะมักบอกอยู่เสมอว่าเป็นคนทำงานหาเงินให้เงินเมียและลูก แต่ไม่ค่อยดูแลเลี้ยงดูลูกเลย แบบนี้ถือว่าทำหน้าที่พ่อแล้วหรือ ฉันไม่เคยอยากได้เงินทองอะไรจากเขาเลย แต่เขาและครอบครัวหาว่าเราอยากได้เงินของเขา ดังนั้นฉันควรทำใจถอยออกมาได้แล้วมั้ง ปล. เราจดทะเบียนสมรสกัน หากต้องหย่ากันจริงๆฉันขอแค่ได้อยู่กับลูกและได้สิทธิในการเลี้ยงดูลูกคนเดียวพอ ไม่ต้องการเงินจากพ่อของลูกสักบาท