เริ่มนะค่ะ.. ดิฉันตอนนีอายุ 35 ค่ะ เกิดมาโดยมีคุณยายคุณตาเป็นผู้เลี้ยงดู ฉันเรียกคุณยาย ว่า”แม่” คุณตา ว่า “พ่อ” และ น้าของฉัน มีอีก2 คนเรียกว่า พี่สาว ตั้งแต่เด็กฉันคิดแบบนั้นมาตลอด ต้องบอกก่อนว่า คุณตาของฉันไม่ใช้ตาแท้ๆนะค่ะ คุณยายมีสามีใหม่คือคุณตา ฉันอยู่แบบนั้นและตอนเด็กก็โดนล้อเสมอ มาว่าหน้าไม่เหมือน พ่อ แม่ เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยง ปม นี้อยู่ในจิตใจมาตลอด แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจทำให้ยิ่งรักตา มากขึ้น และน้า ที่รับเลี้ยงฉันมา คุณตาเลี้ยงดูฉันเป็นเหมือนลูกคนเล็ก รักและดูแลฉันเพราะยายเสียไปตั้งแต่ฉัน ป.2  และน้าทั้ง2 ก็เลี้ยงดู ส่งเสียให้เรียนหนังสือ ให้เงิน ให้ทอง ฉันโดยเฉพาะพี่สาวคนโต (คือน้า อ.) ฉันไม่เคยเถียง เจียมตัว มาตลอด พยายามทำในสิ่งที่พี่สาว(คือน้า อ.) ต้องการ เพราะพระคุณที่เขาเลี้ยงฉันมา ฉันส่งตัวเองเรียนตอน ปริญาตรีค่ะ ได้ทำงานในบริษัทแห่งนี้ เพราะพี่สาว(คือน้า อ.) ฝาก ให้ ช่วยเหลือฉันทุกอย่างเพราะพระคุณตรงนี้ฉันก็พยามไม่ขัดใจอะไร  เรียกได้ว่าคนที่บริษัทยังทราบว่าฉันกลัวพี่สาว(คือน้า อ.) มาก จนฉันแต่งงานพี่สาว(คือน้า อ.) ก็ให้ เงิน ช่วยเหลือ หลานเกิดก็ให้เงิน ดิฉันไม่มีญาติ มีแต่ พี่สาว(คือน้า อ.)  แต่ทุกๆอย่างนั้นฉันไม่เคยร้องขอนะค่ะ เพระาแค่เขาเลี้ยงดูก็มากพอแล้ว และนี้ทำให้เวลาเกิดอะไร จะถูก หรือผิด อะไรถ้าพี่สาว(คือน้า อ.) ฉันว่าผิด คือ ฉันผิดค่ะ สิ่งพวกนี้จึงเกิดแรงกดดันลึกๆ มั่งค่ะ นานเข้า มันอยู่ในใจ จนมีอยู่เหตุการณ์นึง ทำให้ฉันทะเลาะกับเขา อย่างรุ่นแรง ทำให้เราตัดขาด กัน ถึง  3 ปี ที่จริงในระหว่าง 3 ปี ฉันก็ อยู่ได้ นะค่ะ ทำงาน เลี้ยงลูก ย้ายออกจากสำนักงานใหญ่ที่เคยอยู่ร่วมกันมาลงสาขา  แต่ที่ไม่สบายใจเพราะเรารู้สึกผิดมาตลอดว่าเราไม่ดี ว่าพี่สาวที่มีพระคุณ จึงตัดสินใจขอโทษเขาค่ะลดความอายของตัวเอง และพี่ก็ให้อภัย แต่ ก็ เท่านั้นค่ะ ฉันกลายเป็นคนที่มีนิสัยที่เปลี่ยนไปค่ะ คือ ฉันไม่ชอบยุ่งกับใครเพราะเบื่อค่ะ  กับ การนินทากัน ฉันทำงานๆๆๆ เลี้ยงลูก กลับบ้าน แต่พี่สาวก็ว่าอีกว่า ฉันไม่ดี เห็นแก่ตัว เพียงเพราะบางครั้งฉันไม่ตอบ Line  ที่เขาตั้งขึ้นมาเพราะ ฉันเคยตอบทุกครั้งแต่ก็โดน พี่สาว(คือน้า อ.)  ขัดบางว่าไม่ดี บางครั้งก็ไม่ตอบในข้อความที่ฉันส่งไป เขาคุยกันระหว่างพี่สาวอีกคน ฉันเห็นว่าไม่ใช้เรื่องตัวเองเลย ไม่เสนอความคิด แต่จริงๆแล้ว กลัวโดนด่าค่ะ แต่ถ้าพี่สาว Line มาสั่งให้ทำอะไรให้ฉันไม่เคยขัดเลย แต่บางครั้งก็ไม่ถูกใจก็โดน ว่าไม่ได้เรื่องอีก เลยเลือกอยู่เฉยๆ ถ้าเขาไม่สั่งให้ทำก็จะไม่ยุ่ง  แต่โดน ส่ง Line มาต่อว่า ว่าเราเห็นแก่ตัวไม่สนใจเรื่องพี่น้อง ๆ  คือทำอำไรมันดูไม่ดีเลย  ฉันกลับเป็นคนเดียวที่เขาจะว่าอะไรก็ได้ ผิดอย่างเดียว ฉันป่วย ไม่เคยบอกใคร ไม่มีเงินไม่เคยบอกใคร เพระาเรารู้ดีว่าไม่อยากเอาปัญหาไปให้เขา แต่กลับไม่มีใครสนใจ........อันนี้ชินแล้วค่ะ 555 เราเลยมองเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้า คนอื่น ถ้าฉันทำแบบนั้นบางฉันโดนด่าค่ะ ว่าไม่สนใจ พี่สาว(คือน้า อ.) เตือนฉันว่าในที่ทำงานอย่าทำให้เขาเสีย ดิฉันก็ทำหน้าที่ของตัวเองเต็มที่ ทำงาน มาเช้า พักตรงเวลา แต่ก็โดนต่อว่า  ทั้งที่เรารู้อยู่แล้วว่า กำลังใจเราให้อยู่แล้ว ต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่า ฉันเป็นน้องที่จน ที่สุดค่ะ พี่อีกคนข่อนข้างมีฐานะรวยเลยที่เดียว ก็คือน้าคนกลาง ........ที่พิมพ์มานี้ แค่ต้องการระบาย ความทุกข์ค่ะ อยู่มาก ว่าเราไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ บอกตรงๆว่า ไม่รู้ทำไง อยากออกจากวงจรนี้ก็จะเป็นคนเณรคุณ เลวอีก  
เครียดค่ะ และไม่รู้ว่าจะทำตัวหรือว่างตัวยังไง  จนตอนนี้มีความรู้สึกอยากออกจากที่นี้ อยากหนีไป  .................................ไป