คบแต่งงานมา10ปีมีลูก1คน 4ขวบ ผ่านเหตุการณ์หลายอย่างจนรู้นิสัยว่าเค้าเป็นคนไม่มีน้ำใจใจดำรักสบายเห็นแก่ความสบายของตัวเองมาอันดับหนึ่งลูกเมียรองลงมา ขี้โมโหหงุดหงิดง่าย ชอบว่าคนอื่นแต่ไม่ดูตัวเอง ความชอบก็ต่างกันทำให้เราต้องเปลี่ยนตัวเองหลายอย่างไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบเพราะไม่อยากให้เค้าหงุดหงิดใส่ แต่เค้ามีข้อดีคือไม่กินหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่มีเรื่องผู้หญิงไม่เคยลงไม้ลงมือเวลาทะเลาะกัน(แต่ก็จะพูดหยาบคาย)ทำงานช่วยออกค่าเลี้ยงดูลูก(แต่ไม่ช่วยเลี้ยงลูกเลย) แต่เวลาอารมณ์ดีก็เป็นคนตลก จนเรารู้สึกว่าหมดรักยิ่งเวลาคิดถึงหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมาที่แสดงถึงความไม่มีน้ำใจ+ความขี้โมโหขี้หงุดหงิดในเหตุการณ์ธรรมดาในชีวิตประจำวันถึงแม้จะแป๊บๆแล้วก็หายไปมันบั่นทอนจิตใจเรามาก เราคิดว่าเราเลือกคนผิดที่แต่งงานด้วยบ่อยมากๆ บางครั้งที่โมโหเคยคิดอยากให้เค้าหายไปเลย ไม่มีความต้องการมีความสัมพันธ์ทางกายภาพแบบสามีภรรยา เราคิดว่าเราทนอยู่เพื่อลูก แต่เวลาเค้าอารมณ์ดีมาพูดดีมาแสดงความรักเราก็รู้สึกดีนิดหน่อย เวลาเค้ากลับดึกเราก็ยังเป็นห่วงเค้า เราไม่เข้าใจตัวเองว่าเรายังรักเค้าอยู่หรือปล่าวหรือมันเป็นแค่ความผูกพันธ์ ถ้าหย่ากันเราจะเสียใจทีหลังไหม คือเราอยากรู้ว่าคนที่หย่ากับสามีตัวเองโดยที่ไม่เสียใจภายหลังก่อนหย่าเค้าจะยังมีอาการเป็นห่วงหรือรู้สึกดีบ้างนิดหน่อยกับเหตุการณ์บางอย่างกับสามีก่อนจะตัดสินใจหย่าหรือปล่าวคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ