ขอระบายในชีวิตหน่อยทำไมโลกช่างโหดร้าย....

คนในครอบครัวเราชอบเอาปัญหามาให้เรา เราเบื่อมากเลยทนมาตลอด คนที่บ้านเรา ความคิดตรรกะแปลก พ่อยุให้เกลียดแม่ ย่ายุให้เกลียดพ่อกับแม่ตัวเอง น้องเป็นออ แม่ติดเซ็กซ์ ย่าเป็นโรคจิตเภทระแวงจะมีใครมาฆ่า คิดว่าเป็นร่างทรงเห็นภาพหลอน 
ทุกวันนี้ไม่มีความสุขเลย แม่พูดกับเราเสมอว่าเราเป็นตัวปัญหา ว่าเราสารพัด เราอยากตายแต่ไม่กล้าภาวนาให้ตัวเองนอนหลับแล้วตายไป ทำไมฉันต้องมาเกิดครอบครัวแบบนี้ รู้สึกสงสารตัวเอง พ่อแม่ทำไมต้องรังแกฉัน อยากจะเปลี่ยนชื่อนามสกุล เปลี่ยนหน้า ไม่อยากอยู่กับคนพวกนี้เลย ฉันท้อทุกๆวัน  เราบอกแม่อยากไปหาหมอจิตแพทย์แกบอกว่านั่งสมาธิเอา ไม่ต้องไปหาหรอก ส่วนพ่อชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนดีทั้งทีตบตีฉันตอนเด็กๆ หนูเคยถามเขาจำได้ไหมเขาบอกจำไม่ได้ และเหตุวันนี้คือแม่อยากหาน้องออทิสติกที่บ้านแต่พ่อกับแม่แยกทางกัน นางเลยพาลไม่คุยกับนี้ ฉันผิดหรอที่แม่จะมาเยี่ยมลูก ? ในชีวิตฉันมีเรื่องราวอีกมากมายกว่านี้แต่เล่าไม่ได้เพราะไม่รู้จะเริ่มตรงไหนปัญหาต่างๆมันเริ่มยุ่งเหยิงไปหมด อยากจะตายแล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ใครคิดจะมีลูกขอให้คุณพร้อมนะคะสงสารเด็กอย่างพวกเรา หากคุณมีปัญญาแค่ไม่มีปัญญาเลี้ยงเด็ก คุณไม่ใช่พ่อแม่บังเกิดก้าวและอย่าเรียกว่าตัวเองว่าคือพ่อและแม่เลย... #ฉันที่หวังว่าในอนาคตจะสดใสกว่านี้และไม่ตายไปก่อน