ถ้าข่าวจริง เรื่อง นิชิโนะ ออกมาเผยว่า ซีเกมส์เหมาะกับผู้เล่นที่ยังไม่เข้าสู่ระบบ อาชีพ เพราะมันเสี่ยงกับการเอาผู้เล่นอาชีพไปเจ็บ
ผมเห็นด้วย จริงอยู่ถ้วยใบนี้เป็นหน้าเป็นตาของประเทศไทยมายาวนาน แต่จะดีกว่าหรือไม่ที่เราจำเป็นต้องปรับเปลี่ยน ให้เหมาะสม ตามยุคสมัย ปัจจุบัน เรามี ลีคอาชีพ นักเตะ เตะบอลกันจนร่างกายแทบไม่ได้พัก
ต่างจากสมัยก่อน อยากเตะอาชีพ ยังไม่รู้จะมีคนจ้างไหม ดังนั้น บางสิ่งบางอย่างอาจจะต้อง ปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม และ กาลเวลา
หากซีเกมส์ในอนาคต หมายถึง เวที ที่เหล่า แข้งนักเรียน มหาลัย ที่ดูมีแวว มาแข่งกันแจ้งเกิด เพราะ อยากเข้าสู่เส้นทางอาชีพไม่ว่าโอกาส จะมากน้อยแค่ไหน การได้ติดนามทีมชาติ ไปเตะ แล้ว เกิดแสดงฝีเท้าได้เข้าตา นั่นก็เป็น โอกาสของตัวนักเตะเอง และ โอกาสของ ทีมชาติ ชุดต่างๆ รวมถึง สโมสร ที่อาจจะ หาเพชรบางเม็ดไม่เจอ แต่มาหล่น ในรายการนี้ก็ได้
ลองมองในมุมนักเตะ เตะจนอ้วก อาชีพก็เตะจนร่างกายป้อแป้ แต่ต้องเอา สังขารไปแลกกับนักเตะที่อาจจะไม่มีความเป็นมืออาชีพ ยอมแลกทั้งคั ไม่กลัวเจ็บ ถามว่า ใครเสียหาย
แต่ถ้าเราเอาแข้ง อย่างบางคนใน จตุรมิตร บางคนในบอลเจ็ดสี คัดตัวมา ที่ไม่ได้ติดทีทชาติ แต่เป็น ทัวร์นาเม้นท์ ที่ให้โอกาส และ ยิ่งใหญ่(สำหรับคนไม่ได้เล่นอาชีพผมว่ายิ่งใหญ่แน่นอนครับ)
นั่นแหละ เราอาจจะเป็นส่งนหนึ่งของการสร้างระบบ อาชีพ และ ต่อเนื่อง จากการจัดการ หลายๆทาง
หมกมุ่นเกินไปอาจจะไม่ได้อะไรขึ้นมา
หมกมุ่นที่อยากเข้ารอบบอลโลก แต่ วันนี้แค่เสมอเวียดนาม หรือ หาทางชนะเขาทุกชุดยังยาก มันก็สะท้อน ระบบการทำงานแล้ว ณ วันนี้เห็นใจสมาคม แต่หวังว่า จะไม่ทำแบบครึ่งๆกลางๆ ปาหี่ แบบสมัยก่อน เพราะสมัยนี้ คนรู้มากขึ้นแล้ว ถ้าทำอะไร แค่ฉาบฉวย แฟนบอล จะรู้สึกได้แน่นอน
มันยากที่จะทำทุกอย่างไปพร้อมๆกัน เข้าใจได้
แต่ถ้าไม่เริ่ม ที่การ สร้างนักเตะรุ่นใหม่ๆ ตัวเลือกใหม่ ๆ ระบบ ที่มาตรฐานมากพอ ในทุกรุ่น
ผมว่าบอลโลกจะไม่แค่ไกลเกินไป อีกหน่อย แค่ AFF
เพื่อนบ้านอาจจจะขำเรา มากกว่า เพราะเขาเข้าไป 12ทีมบอลโลก ได้ต่อเนื่อง รวมถึง ชุดเล็กของเขา มีคุ๊ภาพ และ ต่อเนื่อง รวมถึง ลีคของเขา ก็จ้างคนบ้านเขาเล่นเสียเยอะ
ผมเชื่อว่าแฟนบอลหลายคนทุกวันนี้ ไม่ได้ แค่มองว่าเวียดนาม หรือ ใคร หรือ การเข้าบอลโลก สำคัญ ไปกว่าการ มี สิ่งที่จับต้องได้เรื่องการพัฒนา และ ระบบที่ยั่งยืนจริงจังต่อเนื่องหรอกครับ
ไม่งั้นอนาคต อาจมีคนชาติเราหลายคน แปลวร่าง เป็น คนขี้ อิจฉา ไม่พอ ริษยา จนสิ่งที่เขาเคยเกรียนใส่เรา ย้อนกลับมาเป็นตัวเอง และ จะยิ่งเจ็บกว่า ที่อีกหน่อย ถ้าเรา ดันแพ้ทุกทางจริงๆ เราจะแตกแยกกันเอง แบบประวัติศาสตร์ ชาติหลายๆครั้งหรือไม่ เพราะคไว่า
“เสียหน้าไม่ได้”
ถ้าห่วงหน้าตาประเทศไม่ใช่ของตนเอง วิงวอน กดท เอาเงินมาสนับสนุน ลีค เยาวชน สร้างสาธารณูปโภค เต็มรูปแบบ สนามบอล หรือ รโนเวท สนาม อย่าง สนามศุภ หรือ ธรรมศาสตร์ ก็ได้ เข้าใจแหละครับ มันคือ หน้าตา การลงทุน แต่องค์กร มีคำต่อท้ายว่า”แห่งประเทศไทย” ผลประโยชน์ที่แท้จริง ไม่ใช่แค่เหรียญก็ได้ เช่น ช่วยเพิ่มเงิน จ้างทีมงานให้ ทำงานกับ นิชิโนะได้ สร้างระบบลีคเยาวชนที่ไม่เช้าชาม เย็นชาม เพื่อสร้าง โอกาสให้เด็กใหม่ ส่วนเรื่องธุรกิจ ก็ ไปหาวิธีจ้างคนเก่งๆมา บริหาร หรือ รู้จัก Mou กับนักข่าว เอ้ย สโมสร แบบ คุณ ปารี...ก็ได้นะ5555
ยิ่งตามอ่าน ยิ่ง ประทับใจ นิชิโนะ แต่มันจะขัดขา ผู้หลักผู้ใหญ่บ้านเราไหม
ผมเห็นด้วย จริงอยู่ถ้วยใบนี้เป็นหน้าเป็นตาของประเทศไทยมายาวนาน แต่จะดีกว่าหรือไม่ที่เราจำเป็นต้องปรับเปลี่ยน ให้เหมาะสม ตามยุคสมัย ปัจจุบัน เรามี ลีคอาชีพ นักเตะ เตะบอลกันจนร่างกายแทบไม่ได้พัก
ต่างจากสมัยก่อน อยากเตะอาชีพ ยังไม่รู้จะมีคนจ้างไหม ดังนั้น บางสิ่งบางอย่างอาจจะต้อง ปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม และ กาลเวลา
หากซีเกมส์ในอนาคต หมายถึง เวที ที่เหล่า แข้งนักเรียน มหาลัย ที่ดูมีแวว มาแข่งกันแจ้งเกิด เพราะ อยากเข้าสู่เส้นทางอาชีพไม่ว่าโอกาส จะมากน้อยแค่ไหน การได้ติดนามทีมชาติ ไปเตะ แล้ว เกิดแสดงฝีเท้าได้เข้าตา นั่นก็เป็น โอกาสของตัวนักเตะเอง และ โอกาสของ ทีมชาติ ชุดต่างๆ รวมถึง สโมสร ที่อาจจะ หาเพชรบางเม็ดไม่เจอ แต่มาหล่น ในรายการนี้ก็ได้
ลองมองในมุมนักเตะ เตะจนอ้วก อาชีพก็เตะจนร่างกายป้อแป้ แต่ต้องเอา สังขารไปแลกกับนักเตะที่อาจจะไม่มีความเป็นมืออาชีพ ยอมแลกทั้งคั ไม่กลัวเจ็บ ถามว่า ใครเสียหาย
แต่ถ้าเราเอาแข้ง อย่างบางคนใน จตุรมิตร บางคนในบอลเจ็ดสี คัดตัวมา ที่ไม่ได้ติดทีทชาติ แต่เป็น ทัวร์นาเม้นท์ ที่ให้โอกาส และ ยิ่งใหญ่(สำหรับคนไม่ได้เล่นอาชีพผมว่ายิ่งใหญ่แน่นอนครับ)
นั่นแหละ เราอาจจะเป็นส่งนหนึ่งของการสร้างระบบ อาชีพ และ ต่อเนื่อง จากการจัดการ หลายๆทาง
หมกมุ่นเกินไปอาจจะไม่ได้อะไรขึ้นมา
หมกมุ่นที่อยากเข้ารอบบอลโลก แต่ วันนี้แค่เสมอเวียดนาม หรือ หาทางชนะเขาทุกชุดยังยาก มันก็สะท้อน ระบบการทำงานแล้ว ณ วันนี้เห็นใจสมาคม แต่หวังว่า จะไม่ทำแบบครึ่งๆกลางๆ ปาหี่ แบบสมัยก่อน เพราะสมัยนี้ คนรู้มากขึ้นแล้ว ถ้าทำอะไร แค่ฉาบฉวย แฟนบอล จะรู้สึกได้แน่นอน
มันยากที่จะทำทุกอย่างไปพร้อมๆกัน เข้าใจได้
แต่ถ้าไม่เริ่ม ที่การ สร้างนักเตะรุ่นใหม่ๆ ตัวเลือกใหม่ ๆ ระบบ ที่มาตรฐานมากพอ ในทุกรุ่น
ผมว่าบอลโลกจะไม่แค่ไกลเกินไป อีกหน่อย แค่ AFF
เพื่อนบ้านอาจจจะขำเรา มากกว่า เพราะเขาเข้าไป 12ทีมบอลโลก ได้ต่อเนื่อง รวมถึง ชุดเล็กของเขา มีคุ๊ภาพ และ ต่อเนื่อง รวมถึง ลีคของเขา ก็จ้างคนบ้านเขาเล่นเสียเยอะ
ผมเชื่อว่าแฟนบอลหลายคนทุกวันนี้ ไม่ได้ แค่มองว่าเวียดนาม หรือ ใคร หรือ การเข้าบอลโลก สำคัญ ไปกว่าการ มี สิ่งที่จับต้องได้เรื่องการพัฒนา และ ระบบที่ยั่งยืนจริงจังต่อเนื่องหรอกครับ
ไม่งั้นอนาคต อาจมีคนชาติเราหลายคน แปลวร่าง เป็น คนขี้ อิจฉา ไม่พอ ริษยา จนสิ่งที่เขาเคยเกรียนใส่เรา ย้อนกลับมาเป็นตัวเอง และ จะยิ่งเจ็บกว่า ที่อีกหน่อย ถ้าเรา ดันแพ้ทุกทางจริงๆ เราจะแตกแยกกันเอง แบบประวัติศาสตร์ ชาติหลายๆครั้งหรือไม่ เพราะคไว่า
“เสียหน้าไม่ได้”
ถ้าห่วงหน้าตาประเทศไม่ใช่ของตนเอง วิงวอน กดท เอาเงินมาสนับสนุน ลีค เยาวชน สร้างสาธารณูปโภค เต็มรูปแบบ สนามบอล หรือ รโนเวท สนาม อย่าง สนามศุภ หรือ ธรรมศาสตร์ ก็ได้ เข้าใจแหละครับ มันคือ หน้าตา การลงทุน แต่องค์กร มีคำต่อท้ายว่า”แห่งประเทศไทย” ผลประโยชน์ที่แท้จริง ไม่ใช่แค่เหรียญก็ได้ เช่น ช่วยเพิ่มเงิน จ้างทีมงานให้ ทำงานกับ นิชิโนะได้ สร้างระบบลีคเยาวชนที่ไม่เช้าชาม เย็นชาม เพื่อสร้าง โอกาสให้เด็กใหม่ ส่วนเรื่องธุรกิจ ก็ ไปหาวิธีจ้างคนเก่งๆมา บริหาร หรือ รู้จัก Mou กับนักข่าว เอ้ย สโมสร แบบ คุณ ปารี...ก็ได้นะ5555