รู้สึกเหมือนเป็นเปรตเฝ้าแหวน ร้อนรุม โกรธ เหมือนไฟเผา จะดับไฟโกรธได้อย่างไร
เรากับแฟนเก่าจบกันเลวร้ายมาก ที่ผ่านมาเขาทำร้ายเราตลอด เอาเปรีบเราทุกอย่าง เรายอมเพราะรักคำเดียว ยังคงทำร้ายเราอยู่ เราพยายามอภัย และยกโทษ ที่ผ่านมาเราจมกับความเสียใจ ตรอมใจ น้ำหนักลดมา 25 กิโล เราอยากอภัย อยากยกโทษ และอยากปล่อยวาง ไม่อยากทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เราเริ่มหันมาสวดมนต์ เพื่ออยากจะอภัย อยากจะปล่อย แต่เรากับเขามันยังไม่จบ เราเคยให้แหวนทองวงหนึ่งในวันเกิดของเขา เป็นของที่เรารักมาก หามาด้วยความลำบาก มอบให้ด้วยรักที่เต็มหัวใจ ถึงราคาไม่ได้แพงมากมาย แต่ มันเป็นของสำคัญของเรามีค่าทางใจ ตอนเจอกันครั้งสุดท้าย เขาเอาแหวนมาคืนเรา (เราไม่รู้ว่าเขาจะเลิกกับเราเพราะเขาไปมีคนอื่น)เราบอกว่า เราให้แล้ว เราไม่อยากได้คืน เราคิดว่าเขาจะรักและรักษามันอย่างที่เรารัก ของสำคัญของเรามี 2 ชิ้น ชิ้นแรก เขาเผาให้เราดู โดยการวีดีโอคอลมาให้ดุตอนที่เขาเผา อีกชิ้นคือสร้อย แล้วใส่แหวนทองยังอยุ่กับเขา แต่อาทิตต่อมา เรารู้ทุกอย่าง และเขาก็ยอมรับ
เรา ● เรารักกันไม่ใช่หรอ
เขา ● เปล่า..ไม่ใช่...มีแต่คุณที่รักฝ่ายเดียว..เราไม่เคยรักคุณ
เรา ● (เจ็บ)
เรา ♡ ที่ผ่านมาหลอกกันมาตลอดเลยหรอ
เขา ♡ เออ..ก็
..โง่..เอง
เรา ♡ (เจ็บ)
เมื่อเรารุ้ว่าสาเหตุจริงๆคือเชามีคนอื่นเขาหลอกเรามาตลอดเขาไม่เคยรักเรา..เราอยากได้แหวนวงที่เราหาด้วยความเหนื่อยยาก..และเต็มไปด้วยรักของเราคืน มันมีค่าทางใจกับเรามาก ในเมื่ออยู่กับเขาๆก็ไม่สนใจทิ้งขวาง เราก็อยากได้มันคืน เพื่อมาดุแลเอง เราบอกเขาว่า เราไม่ได้อยากให้เธอกลับมาหาเรา เทอมีความสุขก็ดีแล้ว เราแค่อยากได้ของที่เรารักคืน คืนเราได้ไหม มันสำคัญกับเรามาก ของสำคัญของเราเทอก็เผาไปแล้วชิ้นหนึ่ง ขอแหวนของเราคืนเถอะ มันสำคัญกับเรามากจริงๆ ของอย่างอื่นเราไม่อยากได้อะไรคืน (เงินหลายหมื่นเราก้ยกให้)เราขอแค่แหวนวงเดียว
เราพยายามขอซื้อต่อแหวนคืนจากเขา.. เราให้ราคาตลาด อ้อนวอน พุดดี สารพัด เขาบล็อคเราทุกทาง ยังคงเหลืออีเมล ที่เราติดต่อได้ เราส่งอีเมลไปทุกวัน วันล่ะ 2 ฉบับ ขอร้องให้คืนแหวนเรา จะขายก็ได้ หรือยังไงก็ได้ เขาอ่านทุกฉบับ แต่ไม่ตอบกลับ 3 อาทิตแล้วที่เราหน้าด้านทวงทุกวัน แต่เขาก็ไม่ยอมคืน (ความโกรธเรามันสะสมมานานหลายเรือง กับสิ่งที่เขาทำแต่เราพยายามอภัย) เราอภัยเขาได้ทุกเรื่อง ยกโทษให้หมด สวดมนต์ทุกคืน พยายามอภัย พยายามอโหสิ แต่สำหรับแหวน เราอภัยให้เขาไม่ได้
เมื่อคืน..มันเหมือนถึงจุดที่เราระเบิด เราคิดแต่ว่า ทำไม...ที่ผ่านมายอมถูก กระทำมาตลอด ยอมอภัยตลอด ยอมถุกเอาเปรียบสารพัด ทำไมเทอไม่หยุดทำร้ายเรา ทำไมเราต้องยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำ เรายกโทษให่ทุกอย่าง เราขอแค่ แหวน ขอ ของรักของเราคืน ทำไมไม่ยอมคืนเรา ในเมื่อ ทุกวันนี้คุณก็มีความสุขดี คุณจะแกล้งเราทำไม เรารักของเรา เราอยากได้คืน มันมีค่ากับเรา ใจเราร้อนรุม โกรธมาก แต่เรารุ้ตัวว่าเราโกรธมากๆๆ ปกติ เวลานั้นเราต้องสวดมนต์ เรารุ้สึกถึงความโกรธ ร้อน คิดถึงแต่แหวน ร้อนมาก จนเราไม่สามารถ หยิบหนังสือขึ้นมาสวดมนต์ได้ เรารุ้สึกว่า เราสวดไม่ได้ เราอภัยไม่ได้ เรายกโทษให้คนๆนี้ไม่ได้ เราเกลียจเขา แต่เราก็รักเขา ไฟที่มันเผาเรา เราคิดถึงแต่แหวน เรารุ้สึกเลยว่า ถ้าเราตาย ณ ตอนนี้ เราต้องเป็นเปรต เฝ้าแหวนแน่ๆ เข้าใจความรุ้สึก ในนิทานกรรม ว่าทำไม ใครหลายๆคนตายไปถึง ไม่ไปไหน วนเวียนกับของที่รัก
เราพยายามดับไฟโกรธ ในใจ ทำทุกอย่าง แต่ไม่สวดมนต์ เพราะรุ้สึกว่าสวดไม่ได้ เราร้อนเกินไป สุดท้ายเราเขียนจดหมายมาฉบับหนึ่ง ในนั้น มีความรุ้สึกเรา และ ถ่อยคำหยาบคาย ที่ประมาณว่า ฉันไม่แคร์อะไรอีกแล้ว แต่มันก็แปลก เรารุ้สึกไม่ดีเลยที่เราไม่สวดมนต์ ... เราเขียนๆ ทุกอย่างมีแต่สิ่งไม่ดีด้วยใจที่ลุกเป็นไฟ คือถ้าได้อ่านคงแบบ ตายไม่เผาผี แต่พอเขียนจบ...เรากลับรุ้สึก ไม่อยากส่งเมลซะงั้น สุดท้าย เราก็แค่เขียน แต่ไม่ได้ส่งให้เขา แล้วก็ สวดแผ่เมตตาสั้นๆบทเดียวแล้วก็ข่มตานอน (เมื่อคืนเรารุ้เลย..การสวดมนต์ นั่งสมาธิมันดีแบบนี้เอง..ถ้าเป็นเราปกติ เราส่ง ส่ง เมลนั้นแล้ว แต่มันเหมือนมีอะไร ดึงเราไว้ ว่าอย่าทำเลย) แต่เรา ยอมรับ ว่า เรายังโกรธ ร้อนรุม และยังคงอยากได้แหวน คืน เราไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่คืนเรา
4เดือนที่เราตรอมใจ น้ำหนักลดมา 25 กิโล เราเริ่ม หันมาสวดมนต์ จุดประสงค์คือ การอภัย ตั้งแต่เราสวดมนต์ เรา ขับรถ ชน แรง2 ครี้งใน 1 อาทิตย์ แต่เราไม่เป็นอะไร จากคนที่ไม่เคยขับชน แค่รถพัง ช่วงนี้เราเจ็บตัว จาก สิ่งเล็กๆน้อยๆ บ่อย เช่น แค่ แมลง ไต่ หลังเรา เราตกใจมาก มันกะมาไต่หัว อีก แค่นี้ แต่ผลคืน ตาขวาเราบวมมาก พร้อมกับ แผลจากเล็บยาวๆ 2 แผล ที่ บนตากับ หางตา ... นั่งเฉยๆ ก็รุ้สึกว่า หนุมากัดนิ้วเท้าอ่ะ เห้ออออออ.... สงสัยเราจะบาปหนัก ตอนนี้ เราเริ่มไม่สบาย ... แต่เรารุ้ว่า เราเริ่มป่วย เพราะใจของเรา ...ตอนที่ตรอมใจ เราแค่เจ็บทางร่างกาย ตอนนี้เราเริ่มป่วย เพราะใจ เราร้อน รุม เหมือนไฟเผา
เราจะทำยังไงเราอยากดับไฟทุกอย่าง อยากอโหสิ แต่เราอยากได้ของรัก แหวนของเราคืน อยากได้คืน คิดถึง ตลอดเวลา คิดถึงมาก แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ยอมคืน เรา เขาอ่านเมลเราทุกฉบับ รับรุ้ทุกอย่าง แต่ไม่ตอบ เงียบ และไม่ยอมคืน ไม่ว่าเราจะอ้อนวอนแค่ไหน เขาเองพยายามหนีหน้าเราด้วย เราไม่มีทางเจอเขาได้เลย
ไม่ว่าจะทำไง เขาก็ไม่ยอมคืนให้เรา เราบอกว่าถ้าไม่คืน ก็ขอให้บอกเหตุผล เราจะ ยกโทษให้ จะได้จบๆกันไป ถ้าจะขาย เรายินดีซื้อคืน ถ้าไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็น ไม่อยากติดต่อ ก็ แค่ ส่งไปรษณีมาคืนเรา แต่ทุกอย่าง เขาตอบกลับเราด้วยความเงียบ
เราควรทำยังไง เราอยากได้ของที่เรารักคืน เราไม่ได้อยากได้เขากลับมา
รู้สึกเหมือนเป็นเปรตเฝ้าแหวน ร้อนรุม โกรธ เหมือนไฟเผา จะดับไฟโกรธได้อย่างไร
เรากับแฟนเก่าจบกันเลวร้ายมาก ที่ผ่านมาเขาทำร้ายเราตลอด เอาเปรีบเราทุกอย่าง เรายอมเพราะรักคำเดียว ยังคงทำร้ายเราอยู่ เราพยายามอภัย และยกโทษ ที่ผ่านมาเราจมกับความเสียใจ ตรอมใจ น้ำหนักลดมา 25 กิโล เราอยากอภัย อยากยกโทษ และอยากปล่อยวาง ไม่อยากทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เราเริ่มหันมาสวดมนต์ เพื่ออยากจะอภัย อยากจะปล่อย แต่เรากับเขามันยังไม่จบ เราเคยให้แหวนทองวงหนึ่งในวันเกิดของเขา เป็นของที่เรารักมาก หามาด้วยความลำบาก มอบให้ด้วยรักที่เต็มหัวใจ ถึงราคาไม่ได้แพงมากมาย แต่ มันเป็นของสำคัญของเรามีค่าทางใจ ตอนเจอกันครั้งสุดท้าย เขาเอาแหวนมาคืนเรา (เราไม่รู้ว่าเขาจะเลิกกับเราเพราะเขาไปมีคนอื่น)เราบอกว่า เราให้แล้ว เราไม่อยากได้คืน เราคิดว่าเขาจะรักและรักษามันอย่างที่เรารัก ของสำคัญของเรามี 2 ชิ้น ชิ้นแรก เขาเผาให้เราดู โดยการวีดีโอคอลมาให้ดุตอนที่เขาเผา อีกชิ้นคือสร้อย แล้วใส่แหวนทองยังอยุ่กับเขา แต่อาทิตต่อมา เรารู้ทุกอย่าง และเขาก็ยอมรับ
เรา ● เรารักกันไม่ใช่หรอ
เขา ● เปล่า..ไม่ใช่...มีแต่คุณที่รักฝ่ายเดียว..เราไม่เคยรักคุณ
เรา ● (เจ็บ)
เรา ♡ ที่ผ่านมาหลอกกันมาตลอดเลยหรอ
เขา ♡ เออ..ก็
เรา ♡ (เจ็บ)
เมื่อเรารุ้ว่าสาเหตุจริงๆคือเชามีคนอื่นเขาหลอกเรามาตลอดเขาไม่เคยรักเรา..เราอยากได้แหวนวงที่เราหาด้วยความเหนื่อยยาก..และเต็มไปด้วยรักของเราคืน มันมีค่าทางใจกับเรามาก ในเมื่ออยู่กับเขาๆก็ไม่สนใจทิ้งขวาง เราก็อยากได้มันคืน เพื่อมาดุแลเอง เราบอกเขาว่า เราไม่ได้อยากให้เธอกลับมาหาเรา เทอมีความสุขก็ดีแล้ว เราแค่อยากได้ของที่เรารักคืน คืนเราได้ไหม มันสำคัญกับเรามาก ของสำคัญของเราเทอก็เผาไปแล้วชิ้นหนึ่ง ขอแหวนของเราคืนเถอะ มันสำคัญกับเรามากจริงๆ ของอย่างอื่นเราไม่อยากได้อะไรคืน (เงินหลายหมื่นเราก้ยกให้)เราขอแค่แหวนวงเดียว
เราพยายามขอซื้อต่อแหวนคืนจากเขา.. เราให้ราคาตลาด อ้อนวอน พุดดี สารพัด เขาบล็อคเราทุกทาง ยังคงเหลืออีเมล ที่เราติดต่อได้ เราส่งอีเมลไปทุกวัน วันล่ะ 2 ฉบับ ขอร้องให้คืนแหวนเรา จะขายก็ได้ หรือยังไงก็ได้ เขาอ่านทุกฉบับ แต่ไม่ตอบกลับ 3 อาทิตแล้วที่เราหน้าด้านทวงทุกวัน แต่เขาก็ไม่ยอมคืน (ความโกรธเรามันสะสมมานานหลายเรือง กับสิ่งที่เขาทำแต่เราพยายามอภัย) เราอภัยเขาได้ทุกเรื่อง ยกโทษให้หมด สวดมนต์ทุกคืน พยายามอภัย พยายามอโหสิ แต่สำหรับแหวน เราอภัยให้เขาไม่ได้
เมื่อคืน..มันเหมือนถึงจุดที่เราระเบิด เราคิดแต่ว่า ทำไม...ที่ผ่านมายอมถูก กระทำมาตลอด ยอมอภัยตลอด ยอมถุกเอาเปรียบสารพัด ทำไมเทอไม่หยุดทำร้ายเรา ทำไมเราต้องยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำ เรายกโทษให่ทุกอย่าง เราขอแค่ แหวน ขอ ของรักของเราคืน ทำไมไม่ยอมคืนเรา ในเมื่อ ทุกวันนี้คุณก็มีความสุขดี คุณจะแกล้งเราทำไม เรารักของเรา เราอยากได้คืน มันมีค่ากับเรา ใจเราร้อนรุม โกรธมาก แต่เรารุ้ตัวว่าเราโกรธมากๆๆ ปกติ เวลานั้นเราต้องสวดมนต์ เรารุ้สึกถึงความโกรธ ร้อน คิดถึงแต่แหวน ร้อนมาก จนเราไม่สามารถ หยิบหนังสือขึ้นมาสวดมนต์ได้ เรารุ้สึกว่า เราสวดไม่ได้ เราอภัยไม่ได้ เรายกโทษให้คนๆนี้ไม่ได้ เราเกลียจเขา แต่เราก็รักเขา ไฟที่มันเผาเรา เราคิดถึงแต่แหวน เรารุ้สึกเลยว่า ถ้าเราตาย ณ ตอนนี้ เราต้องเป็นเปรต เฝ้าแหวนแน่ๆ เข้าใจความรุ้สึก ในนิทานกรรม ว่าทำไม ใครหลายๆคนตายไปถึง ไม่ไปไหน วนเวียนกับของที่รัก
เราพยายามดับไฟโกรธ ในใจ ทำทุกอย่าง แต่ไม่สวดมนต์ เพราะรุ้สึกว่าสวดไม่ได้ เราร้อนเกินไป สุดท้ายเราเขียนจดหมายมาฉบับหนึ่ง ในนั้น มีความรุ้สึกเรา และ ถ่อยคำหยาบคาย ที่ประมาณว่า ฉันไม่แคร์อะไรอีกแล้ว แต่มันก็แปลก เรารุ้สึกไม่ดีเลยที่เราไม่สวดมนต์ ... เราเขียนๆ ทุกอย่างมีแต่สิ่งไม่ดีด้วยใจที่ลุกเป็นไฟ คือถ้าได้อ่านคงแบบ ตายไม่เผาผี แต่พอเขียนจบ...เรากลับรุ้สึก ไม่อยากส่งเมลซะงั้น สุดท้าย เราก็แค่เขียน แต่ไม่ได้ส่งให้เขา แล้วก็ สวดแผ่เมตตาสั้นๆบทเดียวแล้วก็ข่มตานอน (เมื่อคืนเรารุ้เลย..การสวดมนต์ นั่งสมาธิมันดีแบบนี้เอง..ถ้าเป็นเราปกติ เราส่ง ส่ง เมลนั้นแล้ว แต่มันเหมือนมีอะไร ดึงเราไว้ ว่าอย่าทำเลย) แต่เรา ยอมรับ ว่า เรายังโกรธ ร้อนรุม และยังคงอยากได้แหวน คืน เราไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่คืนเรา
4เดือนที่เราตรอมใจ น้ำหนักลดมา 25 กิโล เราเริ่ม หันมาสวดมนต์ จุดประสงค์คือ การอภัย ตั้งแต่เราสวดมนต์ เรา ขับรถ ชน แรง2 ครี้งใน 1 อาทิตย์ แต่เราไม่เป็นอะไร จากคนที่ไม่เคยขับชน แค่รถพัง ช่วงนี้เราเจ็บตัว จาก สิ่งเล็กๆน้อยๆ บ่อย เช่น แค่ แมลง ไต่ หลังเรา เราตกใจมาก มันกะมาไต่หัว อีก แค่นี้ แต่ผลคืน ตาขวาเราบวมมาก พร้อมกับ แผลจากเล็บยาวๆ 2 แผล ที่ บนตากับ หางตา ... นั่งเฉยๆ ก็รุ้สึกว่า หนุมากัดนิ้วเท้าอ่ะ เห้ออออออ.... สงสัยเราจะบาปหนัก ตอนนี้ เราเริ่มไม่สบาย ... แต่เรารุ้ว่า เราเริ่มป่วย เพราะใจของเรา ...ตอนที่ตรอมใจ เราแค่เจ็บทางร่างกาย ตอนนี้เราเริ่มป่วย เพราะใจ เราร้อน รุม เหมือนไฟเผา
เราจะทำยังไงเราอยากดับไฟทุกอย่าง อยากอโหสิ แต่เราอยากได้ของรัก แหวนของเราคืน อยากได้คืน คิดถึง ตลอดเวลา คิดถึงมาก แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ยอมคืน เรา เขาอ่านเมลเราทุกฉบับ รับรุ้ทุกอย่าง แต่ไม่ตอบ เงียบ และไม่ยอมคืน ไม่ว่าเราจะอ้อนวอนแค่ไหน เขาเองพยายามหนีหน้าเราด้วย เราไม่มีทางเจอเขาได้เลย
ไม่ว่าจะทำไง เขาก็ไม่ยอมคืนให้เรา เราบอกว่าถ้าไม่คืน ก็ขอให้บอกเหตุผล เราจะ ยกโทษให้ จะได้จบๆกันไป ถ้าจะขาย เรายินดีซื้อคืน ถ้าไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็น ไม่อยากติดต่อ ก็ แค่ ส่งไปรษณีมาคืนเรา แต่ทุกอย่าง เขาตอบกลับเราด้วยความเงียบ
เราควรทำยังไง เราอยากได้ของที่เรารักคืน เราไม่ได้อยากได้เขากลับมา