พระอรหันต์ คือ อเสขะบุคคล เป็นผู้ ที่ ราคะ โทสะ โมหะ สิ้นไป

พ่อแม่ ยังมี ราคะ โทสะ โมหะ เอามาเปรียบเป็นอรหันต์ไม่ได้

พระพุทธเจ้า เปรียบ บิดา มารดา เป็น พรหมของบุตร เป็น บุรพาจารย์  เป็นอาหุไนยบุคคล  ของบุตร

ส่วนความเห็นที่ว่า พ่อแม่เป็น อรหันต์ของลูก อันนี้ สาวกเอาไปพูดกันเอง

การทำร้ายพ่อ แม่ เป็นกรรมหนัก
ลักทรัพย์ผู้อื่น กับลักทรัพย์พ่อแม่ ลักทรัพย์พ่อแม่ บาปมากกว่ามาก

ทำบุญกับผู้มีคุณ ให้ผลมากกว่า
เช่นเดียวกับ
ทำบาปกับผู้มีคุณ ก็ให้ผลมากกว่า

พรหมสูตร
[๔๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน สกุลนั้นมีพรหม สกุล ใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน สกุลนั้นมีบุรพาจารย์สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน สกุล นั้นมีอาหุไนยบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำว่าพรหมนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา คำว่า บุรพาจารย์นี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา คำว่าอาหุไนยบุคคลนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้แก่บุตร ฯ มารดาบิดาผู้อนุเคราะห์บุตร ท่านเรียกว่าพรหม ว่าบุรพาจารย์ และว่า อาหุไนยบุคคล เพราะฉะนั้น บัณฑิตพึงนมัสการและ สักการะ มารดาบิดา ด้วยข้าว น้ำ ผ้า ที่นอน การ อบกลิ่น การให้อาบน้ำ และการล้าง เท้าทั้งสอง เพราะการปรนนิบัติในมารดาบิดา นั้นแล บัณฑิตย่อม สรรเสริญเขาในโลกนี้เอง เขาละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์ ฯ