การตีความอีกมุมมองหนึ่งจากค่ายที่สร้างละครเพลงแบบร้องทั้งเรื่อง (Sung-through Musical) ละครเพลงปิดท้ายในซีรีส์ฉลอง 33 ปีของ DreamboxTheatre Bkk นับได้ว่าเป็นหนึ่งในการตีความที่ดีที่สุดเข้มข้นที่สุดของตำนานแม่นาคพระโขนง สร้างครั้งแรกตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว ซึ่งก็เป็นตำนานการชนกันของละครเพลงเรื่องเดียวกันในปีเดียวกัน

เริ่มต้นจากแม่นาคเป็นใคร มาจากไหน ทำไมถึงมาอยู่กับพ่อมาคที่พระโขนง ทำไมถึงตายทั้งกลม แล้วทำไมถึงมีคนร่ำลือกันว่าแม่นาคเป็นผีเฮี้ยน สารหลักของเรื่องนี้คือ "คนร้ายกว่าผี" นั่นคือการตีความที่เยี่ยมยอด ในสังคมย่อมมีเหยื่อแห่งการบุลลี่อยู่เสมอ เมื่อคนหนึ่งหายไปย่อมมีเหยื่อรายต่อไปเกิดขึ้นเสมอ แม้กระทั่งแม่นาคที่เป็นเหยื่อหลักของการ Bully ในเรื่องนี้ลุกลามจนกลายเป็น Harassment ในที่สุด แม้ตายไปแล้วก็ยังถูก Bully ไม่หยุด

ภาพรวมของโชว์ทั้งบทและวิธีการนำเสนอของการกลับมา Restage ในคราวนี้เหมือนเดิมประมาณ 95% บทมีเปลี่ยนคำบ้างกระชับบ้างนิดหน่อย ในฐานะคนที่รอการกลับมาก็มีแอบหวังไว้ว่าจะมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นบ้างเหมือนกัน แต่ต้องยอมรับว่าบทเค้าแข็งแรงมากอยู่แล้ว บางเพลงมีการเรียบเรียงหรือเปลี่ยนนิดหน่อย ช่วยให้สีสันและอารมณ์เพลงแตกต่างออกไปจากเดิมเล็กน้อย ด้วยความที่เป็นรอบแรกอะไร ๆ ก็พลาดไปพอสมควรเหมือนกัน จากที่คาดหวังความฟินกลับต้องมาเอ๊ะ ๆ เป็นระยะเหมือนกัน

ทำไมถึงใช้คำว่า Bully?

เพราะเค้า Bully กันทั้งเรื่อง แม่นาคในเรื่องนี้คือเหยื่อของการ Bully ถูกกลั่นแกล้งจนต้องตายทั้งกลม หลังจากแม่นาคตาย การ Bully ไม่ได้หยุดแค่นั้น ดูเหมือนจะมีเหยื่อคนต่อ ๆ มาเกิดขึ้นเสมอ สุดท้ายแม้จะตายไปแล้ว ก็ไม่อาจจะหนีพ้นจากการ Bully ไปได้เหมือนกัน


ชอบบัตรละครของ Dreambox ที่มีการพิมพ์ Logo แต่ละเรื่องลงไป ทำให้น่าเก็บสะสมไว้



ฉาก แสง สี เสียง
ฉากดูแน่นขึ้น มีมิติมากขึ้น แม้จะไม่หวือหวาอลังการมากเท่าไหร่ แต่ก็ช่วยเล่าเรื่องราวได้ไม่ขาดตกบกพร่อง การเข้าออกของฉากถือว่าลื่นไหลดี มีติดช่วงก่อนเข้าฉากสุดท้ายที่เหมือนจะค้างอยู่ใน Deadair ซะนานเลย การจัดแสงสวยงามดูมีมิติ บอกเล่าอารมณ์ของแต่ละฉากได้ดี แต่ก็แอบเห็น Moving Head เปิดไฟไหลรัว ๆ ตอนจะเข้าซีนหลายซีนเลย ส่วนเรื่องเสียงเห็นมีพลาดคิวไมค์หลายจุด ลืมเปิดไมค์บ้าง ลืมปิดไมค์บ้าง อะไรจะพลาดเยอะขนาดนั้น และสุดท้ายคือเทคนิคพิเศษพอมีให้เห็นหวือหวาอยู่บ้าง

เพลง
ด้วยความที่เป็นละครเพลงแบบร้องทั้งเรื่อง เพลงของค่ายนี้ขึ้นชื่อเรื่องความเพราะจนหลุดโลก เพราะแบบลอยเคว้งหลงอยู่ในเพลงเลย ยิ่งเพลงไหนที่ร้องโดยน้ำมนต์ ธีรนัยน์แล้ว หา defect แทบไม่ค่อยเจอเลยล่ะ แต่ก็ยังมีบางท่อนที่ตัวบทน่าจะอยากย้ำหรือส่งสารให้คนดูชัดเจนก็จะซ้ำ ๆ บ่อย ๆ จนบางทีอยากบอกว่า รู้แล้วววว เหมือนกัน กับอีกเรื่องคือสรรพนามในเพลง บางครั้งก็ข้าบางครั้งก็กูในห้วงเดียวกัน แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าเป็นข้อจำกัดของตัวโน๊ตและวรรณยุกต์-อักษรสูงต่ำ

นักแสดงหมู่มวล (Ensemble) ความพิเศษของเรื่องนี้คือทุกคนแทบจะมีบทของตัวเองบทเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ และความดีงามคือหมู่มวลทุกคนทำหน้าที่ได้ดี การร้องประสานเสียงแม่นเป๊ะ ยกเว้นสุดท้ายอาจจะฟังดูแปลก ๆ หน่อย นอกจากนี้ยังทำหน้าที่ช่วยชีวิตนักแสดงนำที่ขึ้นผิดจังหวะอีกด้วย



ขุนประจัน - พ่อแม่นาค (ญาณี ตราโมท) การแสดงชั้นครู คมทุกคำพูดทุกประโยค ส่งพลังความโกรธแค้น ความเจ็บปวดปนรักลูกกระแทกหน้าจนน้ำตาไหลตาม แต่เพลงแรก ๆ แกก็พลาดขึ้นผิดไปห้องนึง ดูแกช็อค ๆ แล้วพาลดีเลย์ไปยาว ๆ เหมือนกัน สุดท้ายก็ดึงอารมณ์กลับมาได้อยู่นะ

ตาฉ่ำ (เด๋อ ดอกสะดา) ตัวฮา ลูกคู่และผัวของป้าแก่ ชอบความดูอารมณ์ดี แต่หลังแม่นาคตายคือรับรู้ถึงอารมณ์ความเจ็บปวดในใจได้ไม่น้อย

หมอผี (ศรัณย์ ทองปาน) เรื่องเสียงไม่ต้องพูดถึง เหมาะกับการเป็นคู่ปรับทางด้านไสยกับแม่นาค

พระ (ดิษย์กรณ์ ดิษยนันท์ หรือ Mr. D) คนนี้บทมาน้อยจนเสียดายทักษะเพราะ Air Time น่าจะไม่ถึง 5 นาที แต่มาแล้วปังฟาดหน้าหงายด้วยเสียงร้องแบบ Tenor ที่ตอนแรกกลัวจะทำได้ไม่เท่าคนเดิมที่รับบทนี้ แต่นายทำได้
ปล. แอบเสียดายจากการเปลี่ยนคำว่าหลวงตาเป็นพระคุณเจ้า เพราะมันดูไม่เข้ากับโน๊ต เปลี่ยนเป็นคำว่าหลวงพี่เถอะ



แม่เหมือน (ครูอ้วน มณีนุช) ดูจะเป็นบทที่ใช้พลังความโกรธและแผดเสียงที่มากสุดกว่าใครในเรื่องนี้แล้ว ความที่บทดูเหมือนจะแบน แต่มันมีความกลมซ่อนอยู่ และแม่เหมือนก็ถ่ายทอดมันออกมาจนน้ำตาไหลพรากตามแม่เหมือนทุกครั้งไป ในฉากที่พยายามบอกพ่อมากว่าแม่นาคตายแล้ว มีลืมบทนิดหน่อย พยามดึงกลับแต่ก็ไม่รอด เพราะร้องผิดห้องไปแล้ว
ปล. ตอนมาส่งพ่อมากไปรบแม้จะไม่มีบทพูดไม่มีบทร้อง แต่ร้องไห้ตามเป็นเผาเต่า เสียดายกับบทร้องในซีนนี้มาก เอากลับมาเถิด มันสวยงามของมันมาก ๆ

ป้าแก่ (นรินทร ณ บางช้าง) คนนี้มีพลาดอยู่ตอนเพลงผู้ดีตีนแดงที่ขึ้นผิดห้อง ทำเอาอองซอมก็ต้องพากันผิดตาม ๆ กันด้วย แต่ทีเด็ดของนางคือเป็นตัวโจ๊กที่สุด และเป็นตัวที่ส่งอารมณ์ความเจ็บปวดที่สุด ๆ มากเช่นกัน ชื่นชมในการแสดงชั้นครูของนางสุด ๆ

แม่ทองคำ (อรวรรณ เย็นพูนสุข) คนนี้ไม่ต้องพูดถึงความไพเราะของเสียง เพราะขึ้นชื่ออยู่แล้ว แต่ก็แอบมีบ้างที่อาจจะร้องเบาไป ได้ยินไม่ชัดอยู่บ้าง การแสดงเอาอยู่



สายหยุด (ลูกโป่ง ภคมน) คนนี้ตอนประกาศตัวแสดง กังวลว่านางจะส่งพลังงานได้ถึงอารมณ์ที่ปุยฝ้ายเคยทำไว้ไหม เพราะจากเรื่องที่ผ่าน ๆ มาไม่ได้ขนาดนั้น แต่ปรากฎว่านางทำได้เฉ้ย เล่นละเอียดร้องละเอียดไปอี๊ก

เรือง (ซันนี่ เสกรัก) คนนี้การแสดงในการแอบรักสายหยุดได้ดีมาก ถือว่าเป็นพี่เรืองที่ดีได้ แต่การร้องอาจจะยังต้องปรับปรุงเรื่องคำ เรื่องวรรณยุกต์ที่ยังฟังขัดหูไปบ้าง



มาถึงตัวหลักที่ตอนแรกกังวลมาก ๆ ว่าแม่นาคและพ่อมากเวอร์ชั่นนี้มีความต่างอายุถึงรอบกว่า กลัวจะดูแล้วกลายเป็นคู่แม่ลูกไป แต่ไม่จ้า แม่นาคยังดูเป็นสาวแรกรุ่นอยู่เด้อจะบอกให้

แม่นาค (ธีรนัยน์ ณ หนองคาย) ไม่ต้องพูดถึงในด้านเสียงร้อง เพราะนางคือตัว Top ของวงการละครเพลงไทย ไม่ว่าจะกี่เรื่องนางจะได้สกอร์ตัวโน๊ตที่พิเศษสุด คือสูงเป็นพิเศษกว่านักแสดงคนอื่น ๆ เสมอ น่าจะร้องได้เทียบเท่าคีย์ชายเลยมั้ง แล้วก็ Hit ทุกโน๊ตได้ไม่มีบกพร่อง มีการดีไซน์การร้องใหม่บ้างบางส่วน ซึ่งฟังแล้วดีขึ้นไปอีก ร้องละเอียดสุด ๆ แล้ว เสียงกังวาลจนหูวิ้งหูดับไปเลย แต่เรื่องนี้มีร้องแบบรวบจังหวะโผล่มาบ้าง ซึ่งปกติลายเซ็นและเอกลักษณ์ของนางคือดีไซน์การร้องตรงจังหวะที่ทำให้เป็นความไพเราะขั้นสุด ส่วนเรื่องการแสดงนางทำได้ดีอยู่แล้ว อยากเห็นนางเล่นแนว Comedy บ้างเหมือนกัน เป็นนางเอกโดนบุลลี่มาตลอด

พ่อมาก (ไต้ฝุ่น กนกฉัตร) นี่คือสิ่งที่กังวลไม่น้อย กับคาแรคเตอร์เสียงร้องของตัวใต้ฝุ่นเอง แต่พอดูแล้วนี่ล่ะ พ่อมาคที่เติมเต็มด้านเสียงร้อง และพ่อมากที่สมบูรณ์แบบอีกคนนึงเลยทีเดียว เห็นประสบการณ์ด้านการแสดงมาบ้าง จนมาเรื่องนี้ถือว่าทำได้ดีและดีมาก ๆ แทบไม่มีข้อบกพร่อง



เมื่อจบการแสดง หลังจาก Curtain Call แล้ว เค้าจะเปิดม่านให้คนดูไปพบปะถ่ายรูปกับนักแสดงได้นะจ๊ะ ชอบคนไหนรักคนไหนไปขอถ่ายรูปได้เลย เป็นกันเองทุกคน

ติดตามรีวิวอื่น ๆ ได้ที่
https://fb.me/softly.review