ตอนนี้แม่เราอายุ 79 ปี ปัจจุบันคือ สามารถเดินไปไหนมาไหนได้เอง เวลาพาไปโรงพยาบาลจะให้นั่งรถเข็นก็ไม่ค่อยจะยอม คือ ความรู้สึกของท่าน คิดว่ายังสามารถพึ่งพาตัวเองได้

ปัญหาคือ สังขารกับใจไม่ตรงกัน แม่จะทำทุกอย่าง ปฏิบัติตัวทุกอย่างเหมือนเดิมที่เคยทำเมื่อก่อนเมื่อสิบกว่าปีก่อน ซักผ้าให้น้องชาย อันนี้คือจะส่งซักแต่แกไม่ยอม ก็ไม่ว่ากันไม่เยอะ เดินไปวัดตอนเช้าทุกวันเพื่อช่วยล้างจานชาม บาตรให้กับพระเณร และเดินไปเดินมา บ่นนิดบ่นหน่อยเกี่ยวกับข้าวของภายในบ้าน และจะเข้าห้องดูรายการทางทีวี เย็นจะออกมาอาบน้ำ กินข้าว คุยเล่น บ่น กับลูกหลานและเข้าห้องนอน

เมื่อวานไปวัดค่ะ ไปสะดุดสายยางน้ำล้ม บ่นเจ็บ เราก็ใช้น้ำแข็งประคบ ให้กินยา และนวดยา แต่ถึงจะเจ็บตัวก็ไม่วายค่ะ ยังจะเดินไปเดินมา ทำโน่นนี่นั่น และบ่นๆว่าเมิ่อไหร่จะหาย คือ เจ็บเลยเข้าวัดตอนเช้าไม่ได้ กิจวัตรหายไปเลยจะเบื่อๆเล็กน้อย

เราเคยพาไปหาหมอ ให้หมอช่วยพูดให้หลายที หมอก็จะบอกว่า ยาย จะให้หมอช่วยอะไร ก็ไม่ได้เป็นอะไร แค่ยายอายุมากแล้ว หมออีกคนบอก ยายเวลาจะลุกจะเดิน ช้าๆหน่อย ยายอายุแปดสิบ ไม่ใช่สิบแปดนะ  แม่ฟังหมอนะคะ แต่ก็ฟังแค่วันสองวัน สุดท้ายก็กลับมาเป็นแบบเดิม

เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า จุดพอดีมันอยู่ตรงไหน จะไม่ให้ทำอะไรเลยก็ใจร้ายเกินไป ก็จะช่วยๆเท่าที่ทำได้ ให้พอมีกิจกรรมทำ แต่เวลาเราไม่อยู่ก็จะกลับมาสภาพเดิม ทำโน่นนี่นั่นไม่หยุด และช่วงหลังเจ็บตัวบ่อยค่ะ เพราะขาเริ่มอ่อนแรง แต่ก็ไม่ยอมหยุดเดิน ทำโน่นนี่ เลยล้มบ่อย

สงสารค่ะ เข้าใจว่า ท่านอยากกลับไปทำอะไรได้เหมือนเดิม เพราะบ่นบ่อยๆว่า ทำโน่นก็ไม่ได้ ทำนี่ก็ไม่ได้ เลยอยากขอคำแนะนำสำหรับในเคส กรณีใกล้เคียงกัน ว่า เราควรทำตัวอย่างไร และจะเตรียมให้แม่ยอมรับสภาพร่างกายในปัจจุบันได้อย่างไร มีวิธีการปรับพฤติกรรมให้แม่ได้อย่างไรบ้างไหมคะ

ถามกิจกรรมที่จะให้ท่านทำแต่ละวันด้วยค่ะ ที่คนอายุเท่านี้พอจะทำได้ โดยไม่เสี่ยงอันตรายมากนัก

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ