จากเจ้าพระยา....สู่ฮันกัง
คิดถึงถิ่น. แผ่นดินนี้. เกาหลีใต้
ห่างออกไป. ข้ามสันเขา. เกาหลีเหนือ
อุดมการณ์. หักมุม. พาคลุมเครือ
ด้วยความเชื่อ. ตรงข้าม. ความชิงชัง
เพราะสงคราม. แบ่งเป็น. เส้นขนาน
มิพบพาน. วงกลม. สุขสมหวัง
กำหนดเส้น. กั้นกลาง. วางกำลัง
แยกสองฝั่ง. เหนือใต้. ให้ไกลกัน
จากแผ่นดิน. ถิ่นไทย. ไกลสุดหล้า
ข้ามขอบฟ้า. งดงาม. ดั่งความฝัน
คาบสมุทร. เกาหลี. ที่ผูกพัน
คนไกลกัน. ยังซาบซึ้ง. ถึงทุกครา
"อารีรัง". อารีโรย ต้องโหยไห้
คนอยู่ไกล. พลัดถิ่น. ถวิลหา
ยากจะย้อน. คืนกลับ. นับเวลา
คืนกลับมา. "ปูซาน". ฉันรักเธอ
"อันยังนิ-เกเซโย. "ขอลาก่อน
มิอาจย้อน. เวลาได้. เพราะใจเผลอ
จากแดนดิน. "อินซอน". วอนพบเจอ
จึงพร่ำเพ้อ. ร่ำหา. น้ำตาคลอ
ยังจดจำ. น้ำปริ่ม. ริมฝั่ง"ฮั่น"
คนไกลกัน. คิดถึงเรา. หรือเปล่าหนอ
ตราบ"ฮันกัง". ยังคงไหล. ได้โปรดรอ
รับคำพ้อ. จากบ้านเรา. "เจ้าพระยา"
"ครูเปี๊ยก”
17 พฤศจิกายน. 2562
ปล.ขอบคุณภาพ จากอดีต ถึงปัจจุบัน
จากเจ้าพระยา.....สู่ ฮันกัง