ตั้งแต่เราจำความได้ ชีวิตของเราไม่เคยได้ทำตามใจตัวเองเลย ครอบครัวเป็นคนตัดสินใจ เป็นคนวางเส้นทางการดำเนินชีวิตให้เราหมด ตั้งแต่เรื่องเรียน การเลือกสายเรียน การเลือกคณะที่จะเรียน ชีวิตเราในช่วงมัธยมไม่เคยมีคำว่าได้ออกไปเที่ยว ไปไหนมาไหนกับเพื่อนเลยสักครั้ง ไม่ต้องพูดถึงเที่ยวกลางคืนเลย กลางวันเรายังไม่เคยได้ออกไปไหนเลย ชีวิตมีแต่เช้าต้องตื่นไปเรียน เลิกเรียนกลับบ้าน วันหยุดอยู่บ้านไม่มีสิทธิ์ออกไปไหน ชีวิตเราวนเวียนอยู่เเบบนี้จนเราจบม.6 พอขึ้นมหาวิทยาลัยเราก็ไม่มีสิทธิ์เลือกเรียนคณะที่เราอยากเรียน ต้องเรียนตามที่ครอบครัวกำหนด แต่ก็ยังดีที่มีอิสระขึ้นมาบ้าง ได้ออกไปไหนมาไหนกับเพื่อนบ้าง แต่ต้องรายงานครอบครัวตลอดเวลา ต้องกลับเข้าหอไม่เกิน 6 โมงเย็น วันหยุดต้องกลับบ้าน ชีวิตวนเวียนมาแบบนี้จนเรียนจบ พอเรียนจบก็คิดว่าจะได้มีชีวิตอิสระกับไม่เป็นอย่างที่คิด พอไปสมัครงาน ที่ทำงานโทรมาเรียกไปสัมภาษณ์ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปเพราะที่บ้านไม่ให้ไป ถ้าออกไปสัมภาษณ์จะตัดออกจากครอบครัว เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่มีการนัดสัมภาษณ์งาน บอกแต่ว่าจะให้เรารอทำงานแถวบ้าน พอเรียนจบคำว่าเพื่อนนี่เราแทบไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ ชีวิตอยู่แต่บ้าน ไปหาเพื่อนก็ไม่ได้ เหมือนตัวคนเดียว 
#ขอบคุณที่ให้เราได้ระบายบ้าง

---