อยากให้ช่วยคอมเม้นท์หน่อยคะ เขียนลักษณะนี้ดีรึป่าว หรือว่ามันขาดหรือว่าเกินอะไรมั้ย หากว่ามีอะไรตรงไหนรบกวนช่วยแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าคะ😅😅😅
(ข้อความต่อไปนี้เป็นแค่ส่วนนึงในนิยายทั้งหมดเท่านั้นคะ)
คฤหาสน์คุโรซากิ
“แกตาย…ปังๆๆ!”
“อ้าก!”
“อย่า…กรี๊ด!”
“โครม..ปังๆ!!”
“โธ่เว้ย!”
“อ้าก!”
“ฆ่ามันเส้! ปังๆๆ!”
“ช่วยด้วย…อ้าก!”
“ปังๆๆๆ!!”
ท่ามกลางสงครามระหว่างแก็งค์ กลิ่นคาวเลือดเริ่มลอยคละคลุ้งไปทั่วคฤหาสน์ ทั้งชายและหญิงต่างก็ฆ่าฟันกันเพื่อหวังจะนำชัยชนะมาให้กับแก็งค์ของตน
ห้องนอนชั้นสอง
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องได้เผยให้เห็นถึงร่างของใครบางคนที่กำคาตานะไว้ในมือแน่นพร้อมสายตาที่จ้องมองเด็กสาวร่างน้อยไร้เดียงสาบนเตียงตรงหน้าด้วยความเคียดแค้น
“ฉันขอละ…อย่าทำอะไรคุณหนูเลย ฮือ…คุณหนูแกไม่รู้เรื่องแกยังเด็กอยู่เลยนะ ฮือ…ปล่อยแกไปเถอะ” หญิงแก่ในชุดกิโมโนคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนต่อชายตรงหน้าทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
“ซาคาอิ” ชายในเงามืดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึมเพื่อเตือนสติชายหนุ่มข้างเตียงเด็กสาว เมื่อเขาใช้เวลาในการตัดสินใจครั้งนี้นานเกินไป
“ไม่นะ ไม่…ฉันขอร้องละ จะฆ่าฉันก็ได้แต่อย่าฆ่าคุณหนูเถอะได้โปรดละ ฮือ….คุณหนูไม่ผิด…ฮือ….แกพึ่งได้ขวบเดียวเองนะ ฮือ…ไม่ยุติธรรมเลย” หญิงแก่เริ่มรั้งชายกางเกงชายตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัวคาตานะในมือเขา เธอพยายามเรียกความสนใจจากเขาเพื่อยื้อชีวิตคุณหนูของเธอเอาไว้
“ชิน” ชายหนุ่มเจ้าของคาตานะคมกริบเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม “จัดการเด็กนี่ซะ!”
สิ้นคำของซาคาอิ ชายหนุ่มเจ้าของชื่อตัดสินใจก้าวออกมาจากเงามืดภายในห้อง เขาตรงไปที่เตียงของเด็กสาวโดยไม่แม้จะเอ่ยปากค้านความเห็นชายอีกคนสักคำแถมยังโน้มตัวลงไปอุ้มเด็กสาวร่างน้อยขึ้นมาอย่างว่าง่าย
“ไม่นะ….ไม่! ขอละ ฮือ…” หญิงแก่ถึงกับลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา เธอเลือกที่จะยืนขวางประตูเอาไว้แต่ด้วยสภาพร่างกายเธอที่ผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานานทำให้เธอไม่สามารถทนแรงผลักของชายแปลกหน้าเอาไว้ได้ เธอล้มลงกองกับพื้นอย่างน่าเวทนา
หลังจากที่ชินเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเด็กสาวได้สักพัก หญิงแก่ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาร้องห่มร้องไห้ในตอนแรกตอนนี้เธอสูดหายใจเฮือกสุดท้ายเค้นคำสบถต่างๆ นานาออกมาจากปากของเธอเท่าที่จะคิดได้ในตอนนั้น ชายเจ้าของคาตานะเองได้แต่ยืนมองหญิงแก่ด้วยสายตาน่าสมเพช จนกระทั่ง…
“ต่ำทราม พวกแกมันเลวไม่มีชิ้นดีจริงๆ กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แกยังฆ่าได้ลงคอ
อย่างพวกแกตายๆ ไปให้หมดโลกสักที ไอพวกสวะสังคม ไอพวกเหลือขอ ฉันขอสาปแช่งพวกแกไม่ให้ดะ!!”
“ตุบ” เสียงหล่นของร่างไร้วิญญาณดังขึ้น เมื่อหัวของหญิงแก่ถูกแยกออกจากร่างด้วยคาตานะของชายตรงหน้า เลือดที่ไหลนองพื้นเริ่มส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งจนชายคนเดียวที่เหลืออยู่ภายในห้อง ‘ซาคาอิ’ ตัดสินใจย่อตัวลงบรรจงคราบเช็ดเลือดที่เปื้อนคาตานะของเขาด้วยชายกิโมโนของหญิงแก่ในฐานะที่เป็นเหยื่อรายสุดท้ายในวันนี้ของเขา ก่อนที่เขาจะเดินข้ามศพแล้วศพเล่าออกจากคฤหาสน์ไปอย่างไม่แยแส
อยากให้ช่วยคอมเม้นท์หน่อยคะ
ขอบคุณล่วงหน้าคะ😅😅😅
(ข้อความต่อไปนี้เป็นแค่ส่วนนึงในนิยายทั้งหมดเท่านั้นคะ)
คฤหาสน์คุโรซากิ
“แกตาย…ปังๆๆ!”
“อ้าก!”
“อย่า…กรี๊ด!”
“โครม..ปังๆ!!”
“โธ่เว้ย!”
“อ้าก!”
“ฆ่ามันเส้! ปังๆๆ!”
“ช่วยด้วย…อ้าก!”
“ปังๆๆๆ!!”
ท่ามกลางสงครามระหว่างแก็งค์ กลิ่นคาวเลือดเริ่มลอยคละคลุ้งไปทั่วคฤหาสน์ ทั้งชายและหญิงต่างก็ฆ่าฟันกันเพื่อหวังจะนำชัยชนะมาให้กับแก็งค์ของตน
ห้องนอนชั้นสอง
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องได้เผยให้เห็นถึงร่างของใครบางคนที่กำคาตานะไว้ในมือแน่นพร้อมสายตาที่จ้องมองเด็กสาวร่างน้อยไร้เดียงสาบนเตียงตรงหน้าด้วยความเคียดแค้น
“ฉันขอละ…อย่าทำอะไรคุณหนูเลย ฮือ…คุณหนูแกไม่รู้เรื่องแกยังเด็กอยู่เลยนะ ฮือ…ปล่อยแกไปเถอะ” หญิงแก่ในชุดกิโมโนคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนต่อชายตรงหน้าทั้งๆ ที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
“ซาคาอิ” ชายในเงามืดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึมเพื่อเตือนสติชายหนุ่มข้างเตียงเด็กสาว เมื่อเขาใช้เวลาในการตัดสินใจครั้งนี้นานเกินไป
“ไม่นะ ไม่…ฉันขอร้องละ จะฆ่าฉันก็ได้แต่อย่าฆ่าคุณหนูเถอะได้โปรดละ ฮือ….คุณหนูไม่ผิด…ฮือ….แกพึ่งได้ขวบเดียวเองนะ ฮือ…ไม่ยุติธรรมเลย” หญิงแก่เริ่มรั้งชายกางเกงชายตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัวคาตานะในมือเขา เธอพยายามเรียกความสนใจจากเขาเพื่อยื้อชีวิตคุณหนูของเธอเอาไว้
“ชิน” ชายหนุ่มเจ้าของคาตานะคมกริบเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม “จัดการเด็กนี่ซะ!”
สิ้นคำของซาคาอิ ชายหนุ่มเจ้าของชื่อตัดสินใจก้าวออกมาจากเงามืดภายในห้อง เขาตรงไปที่เตียงของเด็กสาวโดยไม่แม้จะเอ่ยปากค้านความเห็นชายอีกคนสักคำแถมยังโน้มตัวลงไปอุ้มเด็กสาวร่างน้อยขึ้นมาอย่างว่าง่าย
“ไม่นะ….ไม่! ขอละ ฮือ…” หญิงแก่ถึงกับลุกขึ้นยืนทั้งน้ำตา เธอเลือกที่จะยืนขวางประตูเอาไว้แต่ด้วยสภาพร่างกายเธอที่ผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานานทำให้เธอไม่สามารถทนแรงผลักของชายแปลกหน้าเอาไว้ได้ เธอล้มลงกองกับพื้นอย่างน่าเวทนา
หลังจากที่ชินเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเด็กสาวได้สักพัก หญิงแก่ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาร้องห่มร้องไห้ในตอนแรกตอนนี้เธอสูดหายใจเฮือกสุดท้ายเค้นคำสบถต่างๆ นานาออกมาจากปากของเธอเท่าที่จะคิดได้ในตอนนั้น ชายเจ้าของคาตานะเองได้แต่ยืนมองหญิงแก่ด้วยสายตาน่าสมเพช จนกระทั่ง…
“ต่ำทราม พวกแกมันเลวไม่มีชิ้นดีจริงๆ กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แกยังฆ่าได้ลงคอ
“ตุบ” เสียงหล่นของร่างไร้วิญญาณดังขึ้น เมื่อหัวของหญิงแก่ถูกแยกออกจากร่างด้วยคาตานะของชายตรงหน้า เลือดที่ไหลนองพื้นเริ่มส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งจนชายคนเดียวที่เหลืออยู่ภายในห้อง ‘ซาคาอิ’ ตัดสินใจย่อตัวลงบรรจงคราบเช็ดเลือดที่เปื้อนคาตานะของเขาด้วยชายกิโมโนของหญิงแก่ในฐานะที่เป็นเหยื่อรายสุดท้ายในวันนี้ของเขา ก่อนที่เขาจะเดินข้ามศพแล้วศพเล่าออกจากคฤหาสน์ไปอย่างไม่แยแส