สวัสดีค่ะหนูอายุ19จะ20 หนูพึ่งเสียแม่เดือนสิงหาที่ผ่านมา พ่อเสียตั้งแต่หนูอายุ13ปี หนูเป็นลูกคนเดียว โชคร้ายไปกว่านั้น หนูเป็นสาวประสอง ก่อนหน้านี้หนูกับแม่ได้ทะเลาะกันหนักมาก หนูทิ้งแม่อยุ่บ้านคนเดียว1เดือน ในระยะเวลา1เดือนแม่หนูอดทนมาก ป่วยแต่ไม่บอกใคร เพราะไม่มีคนดูแล เพราะแม่รู้แน่ๆว่าถ้าไปหาหมออย่างก็ต้องได้นอนโรงบาล แต่ตอนแม่ป่วยก็แอบโอนเงินไปโดยไม่บอก แต่แกคงรู้ แล้วมีคนข้างบ้านที่ติดกับแม่โทรมาบอกว่าแม่ตกจากบ้าน สลบจนฟื้นแล้วขึ้นบ้านชั้น2เอง ในใจหนูตอนนั้นคือทำอย่างไงก็ได้ให้ถึงบ้านเร็วที่สุด ตัดสินใจบินตอนนั้นเลย พอไปถึงบ้านเราเห็นแม่นอนอยู่ แต่ด้วยที่เรื่องทะเลาะกันก่อนหน้านั้นแม่ก็ทำหน้าหยิ่งๆ หนูก็เข้าไปถามว่าแม่เป็นไงบ้าง แม่ก็ไม่ตอบได้แต่น้ำตาไหลที่เป็นหนูกลับไป หนูก็ถามย้ำๆจนแม่ตอบว่า ก็ปวดแค่หลังละเจ็บคอ เราก็ใจชื้นขึ้นมา โอเครเราเคยเจ็บคอลูกอมในเซเว่นดราเคยอมละหาย โอเครจะไปซื้อมา แล้วแกปวดหลังก็จะจ้างหมอนวดมานวด แต่พอคิดเสร้จแม่ไอ แล้วมีเลือดออก หนูก็เลยบอกว่า แม่ไปโรงบาลกัน เดียวลูกจะเฝ้าเอง แกก็เดินไปห้องน้ำ เก็บเสื้อผ้า แกบอกว่าหาสื้อให้แม่ใส่ไปรพ.หน่อย  พอใส่เสร้จรถ1169 ก็มารับไปส่งรพ.อำเภอ พอไปถึงแม่ไอ แล้วหมอให้ดมควันอะไรสักอย่างสักพักดีขึ้น รอเอ็กซเรย์คอ คอไม่มีอะไรปกติ รอบนี้ต้องเอ็กซเรย์ท้อง พอระหว่างรอผลหมอได้ให้น้ำเกลือ สักพักไข้แม่ขึ้นสูงตัวสั้นหายใจไม่ออก พอผลเอ็กซเรย์ออกมาบอกว่าปวดของแม่ไม่มีพื้นที่ดีสักเปอร์เซ็น แม่จะหายใจเองไม่ได้ หมอบอก ต้องใส่ท่อจากปากลงปอด แต่แม่จะพูดไม่ได้ ด้วยความที่หนูตัวคนเดียว หนูบอกว่าช่วยแม่ด้วยนะคะหมอ การยัดคอจากปากลงปอดคงเจ็บมากแน่ๆ เราได้แต่ร้องไห้หน้าห้องฉุกเฉินกอดกระเป๋าที่แม่จัดมา หมอบอกต้องส่งโรงบาลจังหวัด ไม่เกิน10นาทีรถรพ.มาก็เข็นแม่ขึ้นรถโดยที่แม่กัดท่อที่หมอใส่ลงปอด แล้วเวลาไอก็มีเลือดออกมาจากท่อนั้น แม่ก็เคี้ยวๆท่อเหมือนจะเคือง แม่จับมือหนูแล้วกำแรงมาก หนุก็ได่แต่ร้องไห้แล้วบอกแม่ว่าใกล้ถึงรพ.แล้ว เดียวหมอก็เอาออก แม่ก็กำเราแน่นแล้วมองหน้าเราด้วยสายตาแบบก็อย่าร้องดิ กูไม่เป็นไรหรอก หนูจดจำสายตานั้นจนทุกวันนี้ พอถึงรพ.เข้าห้องฉุกเฉินหมอรุม10กว่าคน พอตรวจทุกอย่างโอเค หมอย้ายแม่ไปอยู่ห้องพักฟื้น แล้วหนูก็นั่งจับมือแก แกก็มองแกหน้าหนู หนูก็ได้แต่บอกว่าแม่ หมอบอกดีขึ้นละนะเดียวได้ถอดออกแล้ว แม่ก็บอกหน้า หมอมาเจาะเลือดตรวจทุกครึ่งชม. แล้วน้ำเกลือที่แทงแล้ว แทงอีก เจาะเลือดเจาะอีก แม่คงระบมไปหมด พอหมอมาแม่ก็จะกลัวจะมาทำอะไรกูอีก แล้วหมอให้ญาติไปเบิกยา หนูก็บอกแม่นอนรอนะ แม่ก็พยักหน้า แล้วกลับมาหมอรุม3คน แล้วถามว่าเราไปไหนทำไมไม่ดูแม่ แม่จะดึงท่อออกจากปาก แต่ท่อนั้นยาวถึงปอด พอหมอไปสักพัก หนุก็ถามว่าแม่เจ็บไหม อยากกลับบ้านหรอ แม่ก็พยักหน้า หนูได้แต่ร้องไห้ตลอดเวลาไม่มีใครอยุ่ข้างๆเลย แล้วหมอขอพบญาติ แล้วหมอบอกอาการแม่ไหวแล้วแต่หมอจะส่งตัวไปอยู่ห้องไอซียุ ตอนนัน2ทุ่ม ห้องไอซียุต้องเยี่ยมเป็นเวลา 2ทุ่มแม่เข้าห้องไอซียู โดนมีน้ำเกลือ15กระปุก แล้วหนูไม่มีที่จะนอนเดินรอบโรงพยาบาล เดินไปกินกาแฟเซเว่น3แก้ว แล้วนั่งร้องไห้หน้าเซเว่นพอจะถึง8โมงหนุก็เดินไปรอหน้าห้อง พอได้เวลาเข้าเยี่ยม ตกใจสภาพแม่ ทั้งสายน้ำเกลือ ทั่งสายปลั้กไฟ เครื่องช่วยหายใจที่เตือนว่าหายใจปิดปกติตลอดเวลา เราก็นั่งจับมือแม่แล้วบอกว่าสุ้ๆนะ หนุรักแม่นะ แม่รักหนูไหม แม่ก็พยักหน้า ได้แต่พูดคำว่าขอโทษ เป็นสิบๆรอบ แม่ก็พยักหน้า แต่ตาแม่ลอยมองแต่เพดาน หมอบอกให้ทำใจ ตอนนั้นหัวใจหนูสะลาย ร้องไห้จะขาดใจ เจ็บในใจจุก หมดเวลาเยี่ยมหมอให้ออก ไม่ถึง30นาทีหมอโทรตาม แล้วถามว่าถ้าแม่หยุดหายใจจะให้ปล้ำไหม หนุบอกว่าแม่จะเจ็บไหม หมอบอกแน่นอนเพราะการปล้ำจะยื้อได้30นาที แต่จะทำให้ซีโครงหัก ปอดแตก หนูไดเแต่ร้องไห้ เจ็บใจจะขาด แล้วบอกว่าไม่ต้องหรอกหมอ แล้วก็ออกจากตรงนั้น อีก20นาทีหมอบอกว่าแม่จะไปแล้ว เข้ามาหาแม่บอกลา ตอนนั้นหนูหน้าชา ทำไรไม่ถูก ได้แต่จับมือแม่แล้วบอกว่าไม่ต้องห่วงลูกนะ ลุกเอาตัวรอดได้อยุ่แล้ว หนูรักแม่มาก พอพูดเครื่องก็ดัง หมอบอกแม่ไปแล้วนะคะ ตอนนั้นหนูล้มคุกเข่าเกาะขอบเตียง หมดแรง ร้องไห้จนหมอบอกไปรอข้างนอกหมอจะอาบน้ำให้และแต่งหน้าให้แม่สวยๆ หนูรอรับศพแม่2ชม. หนุไม่รู้จะเอาอย่างไงต่อไปงานศพจะจัดไหน จัดอย่างไง เงินละแม่มีเงินไหม เงินอยุ่ไหน หนูต้องหาเงินหายืมเงินเพื่อนที่ทำงาน ได้7หมื่น โอเค งั้นกลับบ้านเนาะแม่ หนูจัดงานศพ ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง หนูต้องหามาให้ได้ ก็มีคนที่รุ้จักแม่ มาช่วยงานต่างๆ จนจัดงานศพเสร้จ3วัน และหนูได้เก็บกะดูกและทำบุญให้เลย แล้วหนูไม่ได้นอนมา8วันติดโดยมีกาแฟช่วย ถามว่าเหนื่อยไหม เหนื่อยแต่ไม่กล้าจะเป็นลม กัดฟันจนทุกอย่างผ่านไป จนมาถึงทุกวันนี้ หนูไม่มีกำลังใจทำงาน ไม่เคยพูดให้ใครฟัง มันแน่นเต็มอก ร้องไห้ทุกวัน เดินไปร้องไห้ในวัดเหมือนจะขาดใจ หนูกลับไปทำงาน งานที่ทำโดยไล่ออกเพราะหยุดงานเยอะแล้วไม่แจ้ง ชีวิตตอนนี้หนูเหมือนกับความมืดสีดำ ได้แต่อยุ่ในห้องมืดๆ ไม่มีงานทำ เงินไม่ใช่ปัญหาหนูอยุ่คนเดียวกินอย่างไงก็ได้ ไม่มีกำลังใจในการหาเงิน หนุหลับตาไปไม่หลือใครสักคนเลยคะ มืด หนุคิดถึงแม่อยากพูด อยากระบายที่มันอึดอัดในใจ มันทรมารมากเหลือเกิด หนุยังไม่รุ้ว่าหนูตายใครจะจัดงานศพ หนูอยากเจอคนที่เจอปัญหาแบบหนู หนูจะถามเค้า เค้าทำอย่างไง ต้องคิดอย่างไง เค้าเหนื่อย เค้าท้อแบบหนุรึป่าว