สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
   คือเรามีการทะเลาะกับแม่หลายรอบมาก แต่รอบนี้น่าจะเป็นรอบที่เราหมดความอดทน แต่เราก็ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงนะคะ นอกเถียงกลับแบบเล็กน้อย คือเรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นแม่เราให้เลขหวยในเว็ป และเราก็โอนตังเข้าไป พอเสร็จสรรพ เราก็เหลือเงินค้างอยู่ในนั้น 700 และมีคนที่ฝากเราซื้อถูก อีก 600 รวมทั้งหมดก็ 1300 เราก็เลยทำการถอนตังออก แต่นานมาก ทักเจ้าหน้าที่ก็ยังไม่ตอบ และเราก็ได้ไปบอกกับแม่ว่า "แม่ตังยังไม่ได้เลยอ่ะ ไม่รู้ว่าเขาโกงป่าว" แม่เขาก็เงียบสักพักหนึ่ง เราก็เลยพูดออกมาว่า "งั้นเดี๋ยวอีก 600 เราจะจ่ายให้คนที่ถูกเอง แต่เราขอ 700 คืนได้ไหม เพราะเราต้องเอาไปจ่ายอีกคนหนึ่งที่ถูก" แต่คนนี้เขาไม่ได้ถูกในเว็ป พอเราพูดจบ แม่ก็เลย ขว้างตังมาให้เรา พร้อมกับพูดว่า "เออ เอาไปให้หมดเลย หวยที่กูถูกเท่ากับว่ากูไม่ได้ถูก"เรานั่งกินข้าวอยู่เราก็ งง เพราะแม่ฝากเราซื้อข้าวมันไก่มา แต่แม่ยังไม่กินเราเลยแกะกินก่อน พอเราบอกว่างั้นไม่เอาและ แม่ก็ขว้างตังไปหน้าร้าน เพราะแม่เราเปิดร้านขายของอยู่ พร้อมกับพูดว่า "ไม่เอาใช่ไหม ใครจะเอาก็ให้เอาไป ถือว่ากูทำบุญ" ทีนี่เราลุกขึ้นเลยถือจานข้าวไป และไปเก็บตังหน้าร้าน และก็เดินร้องไห้ไปร้านน้า และนั่งระบายให้น้าฟังสักพักหนึ่งก็ประมานเกือบ 4 โมงเย็น ทางเว็ปก็โอนกลับมาให้เรา หมดเลย เราก็เลยเดินไปร้านแม่อีกรอบ คิดว่าจะไปบอกเขาว่าทางนั้นเขาโอนตังมาให้และนะ พอเราเดินไปถึงเห็นขาคุยอยู่กับพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเราก็รู้จัก พอแม่เห็นเราเดินมาก็เหมือนกับบอกให้พี่ผู้หญิงไป แต่เราไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน เราก็เดินมาถึงแม่จัดขนมอยู่หน้าร้าน เราบอกแม่ว่า "ทางเว็ปเขาโอนตังมาให้และนะ" เขาก็บอกเราว่า "กูไม่เอา มัน" เราก็เลย งง ว่าเรื่องอะไร เราเลยบอกแม่ว่า "เขาพึ่งโอนมาให้จริงๆ จะดูหลักฐานไหม"แม่บอก "กูไม่ดู" เราก็เลยว่าเงินคืนไว้ตรงนั่น และบอกว่าเราจะกดมาให้อีก 200 และเราก็จะเดินกลับห้อง ถ้าเราอยู่แม่คงด่าเรายาวๆแน่ และเราก็กำลังจะเดินไป แม่ก็ไปหยิบตัง ออกมาขว้างไว้หน้าร้านอีกรอบ รอบนี้เราก็ไม่สนใจ ถือว่าเราได้คืนไปแล้ว แต่แล้ว อยู่ดีๆเขาก็บอกว่า "มีเขาข้าวมันไก่ของไปด้วย" เราก็เลยบอกว่า "ถ้าแม่ไม่กินก็เอาทิ้งถังขยะเลย" แม่เดินเข้าไปในร้านไปหยิบถุง ข้าวมันไก่โยนออกมา เราโกธร เราโมโห แม่มาก เรากะว่าเราจะไม่เถียงกับเขา เราอุตส่าห์ จะเดินกลับห้องตั้งแต่ตอนคืนตัง แต่เขามาทำแบบนี้ ทั้งอาย ทั้งโหโม เราเลยเดิน ไปเตะห่ ข้าว มันไก่กระจาย ทั่วพื้นไปหมด เราข่มใจที่จะไม่ร้องไห้ ให้คนอื่นเห็น แม่บอกให้เรามากวาด เราก็บอกว่าไม่กวาด เราเถียงกันอยู่อย่างนี้ สักประมาณ 3 รอบได้ สุดท้ายเราก็ยอมกวาดเพื่อให้แม่เลิกบ่น แต่ที่ไหนได้ด่าเราหนักกว่าเดิมอีก ด่าอยู่หน้าร้านนั้นแหละ เราก็เถียงบ้าง แต่ไม่ได้รุ่นเสียขนาดนั้น ประมาณว่า แม่จะอายทำไม ใครจะมองก็ให้เขามองไปสิ เราไม่แสดงจะอายเลย เขาก็ด่าเรา ว่าเราอกตัญญู มายืนเถียงฉอดๆ คงเจริญแหละ เราก็ ไม่ได้พูดไรและตอนนั่นก็ให้เขาด่าไป พอเรากวาดเสร็จ เราก็เก็บตัง ตอนนั้นมี วัยรุ่นผู้ชายกับผู้หญิง มองมาที่ตั้ง เราก็ไม่ได้สนใจอะไร และเราก็เก็บไปใส่กระเป๋าเขาเหมือนเดิม เขาก็ตามมาด้าเราอีก ตอนนี้เรารู้สึกน้อยใจมาก ไ่เหมือนเรารู้สึกโดนลำเอียงมาแต่ไหนแต่ไหร เขามีน้องผู้ชายอยู่คนนึง เรียนปวส และแหละ แต่การงานไม่ไปทำ ให้มาเฝ้าร้านก็ไม่มา เวลาไปไหนก็ให้แต่เราพาไป เราก็ทำทุกอย่างไม่ว่าแม่จะให้ทำอะไร มีบ้างที่เราบ่น แต่เราก็ทำ เพราะคิดว่า ถ้าเราไม่ทำ น้องไม่ทำ และใครจะทำ เราทำทุกอย่าง แต่แม่เหมือนไม่เคยเห็นเราในสายตาเลย ตอนเราเรียนเราก็ทำpart time แต่พอน้องบอก มันยังไม่โต เราก็ไม่ได้คำอะไร ประดงประกัน ทำให้น้องแต่ไม่มีชื่อเรา พอได้เงินสมทบทุกปี น้องก็ได้ทุกปี แต่เราไม่ได้อิจฉาน้องนะ เราแค่น้อยใจ เราทำให้ทุกอย่างแต่เรา ไม่เคยดีเลย ต่างกับน้องที่ไม่ทำอะไรแต่ได้ทุกอย่าง จนวันที่ทะเลาะวันนี้เราระเบิดออกมา เราบอกว่า"แม่ก็รักแต่น้องนั้นแหละ นี่ที่พูดไม่อิจฉา หรืออะไรนะ แค่น้อยใจ ว่าทำไมรักไม่เท่ากัน และเรื่องเว็ปก็ให้หนู เป็นคนสมัครพอเกือบโดนเราโกงก็มาโทษหนู และข้าวซื้อมาให้ก็เอามาโยน แม่เลยพูดกลับ "ก็เป็นคนบอกให้กูโดนทิ้งไม่ใช่หรอ แล้วก็ด่าเราต่างๆนาๆ ไล่ให้ไปตายบ้างแหละ (อันนี้โดนบ่อย)ให้ไปอยู่ที่อื่นทางแหละ ก็ด่าเรื่อยเปื่อยของเขา เราร้องไห้ตลอดเวลาที่เถียงกับเขา และเราก็บอกว่าแม่รักน้องมากว่า แม่ก็เลยตอบมาว่า "เออ กูจะไม่รักได้ไง มันเป็นลูกรักกู" คำนั้นเราอึ้งเลย และเราก็พูดว่า โอเค เราเดิน้องไห้ออกมาจากร้านอีกรอบ และไปนั่งคุยโทรศัพท์ กับตา ที่หน้าร้านน้า คุยไปร้องไห้ไป ทุกคนเดินผ่านไปผ่านมา มองเรา เราก็ไม่ได้สนใจ ใครจะคิดยังไงก็ชั่ง ตอนนั่นเราไม่ชอบแม่เลย แต่ตาก็พยายามบอกว่ามันไม่ถูก จะไม่ชอบไม่ได้ยังเขาก็เป็นแม่เรา เราก็คุยไปร้องไห้ไป เราเหนื่อย เราน้อยใจ เราเก็บกด มาตลอด แต่เราไม่อยากพูดให้แม่ได้รู้ จนมาันนี้เราไม่ไหวจริงๆเราเลยต้องพูดออกไปแบบนั้น แม่บอกว่า เขาอายคนที่ลูกมาเถียงเขา เราก็อายคนเหมือนกัน ทำไมมีอะไรเขาไม่มาคุยกับเราในบ้านทำไมต้องไปประจานให้คนอื่นฟังด้วยเรื่องในครอบครัว เราไม่ได้จะมาประจานครอบครัวตัวเองให้คนอื่นฟังหรอก เราแค่อยากรู้ว่าความคิดของพวกคุณจะเป็นยังไง ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ใช่เราไม่รู้สึกผิดนะเรารู้สึกผิดตั้งแต่วันที่ทะเลาะกัน จนปัจจุบันแม่ก็ยังไม่คุยกับเรา ถ้าเราเหยียบเข้าไปในร้านเราก็โดนไล่ออกมามากเหมือนหมูเหมือนหมาอยู่ดี นี่ไม่ใช่แค่รอบแรกนะยังมียิบย่อย อีกเยอะ ขอบคุณคะ ขอความคิดเห็นของทุกคนด้วยนะคะ 😣😣😣