เธออยู่กับผมมา 7 ปี. มีลูกด้วยกัน1คน. ผมเป็นแฟนที่ดีไม่เคยเที่ยว ไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยตั้งแต่คบกันมา ผมมีโอกาสได้ไปเที่ยวต่างประเทศกับบริษัท เขางอลเพราะว่าไม่สามารถไปได้ ก่อนที่จะไปเขาร้องผมก็ได้แต่บอกว่าไปแล่วน่ะเขาก็ไม่สนใจ  จนกลับมาเธอมาบอกว่าอยู่กับผมแล้วรู้สึกอึดอัด. เห็นหน้าแล้วอยากร้องไห้ แล้วเธอก็บอกไม่เหลือความรักให้กับผมแล้ว เราก็ทะเลาะกันหนักขึ้น จนเทอไล่ผมออกจากบ้าน  ที่ผ่านมาผมไม่เคยกลัวว่าจะเสียเธอไปคิดเสมอว่าเธอจะให้โอกาส ผมเป็นคนปากผู้หญิงชอบพูดใส่ชอบไม่ยอมแพ้เธอ เวลาเธอร้องไห้ผมเลือกที่จะหันหน้าเพื่อที่เราจะได้ไม่ทะเลาะกันรุนแรงขึ้น. เธอรักและเป็นห่วงผมมาตลอด 7 ปี จนถึงวันที่เธอจะไป เธอก็ยังเป็นห่วงผม ทำเพื่อผมไม่อยากให้ผมเสียใจ ผมก็อวดเก่งไปงั้นละ ว่าผมอยู่ได้ แต่เธอจะรู้ไหม ทุกวันนี้ภาพของเธอมันยังอยู่ในใจเสมอ ผมรู้สึกผิดมาตลอดเวลา ว่าทำไมผมเจอคนที่รักผมมาก ผมกลับไม่คิดจะรักษาเค้าไว้ พอเค้าไปจริงๆ ถึงอยากจะปรับตัวอยากจะตั้งใจทำงานเพื่อเธอ แต่สุดท้ายแล้วเธอบอกกับผมว่าเธอไม่สามารถรู้สึกแบบเดิมที่เคยรู้สึกกับผมได้อีกแล้วเธอเสียใจเธอทนมามากพอแล้ว  ปล.เธออายุห่างจากผม5ปี
ผมจะต้องทำยังไง ให้ได้เทอกลับคืนมา