คือเราคุยกับคนนึง เป็นแค่คนคุยแล้วทะเลาะกันจนต้องเคลียกันจริงๆจังๆต่อหน้าอยู่ๆเขาก็นัดเจอ ถ้าไม่ไปงั้นเรื่องของเราก็พอแค่นี้ เราเลยต้องตัดสินใจไป แล้วไปตอนแรกคิดว่าคุยแค่หน้ามหาลัย บอกก่อนนะว่าเค้าอยู่มหาลัยแล้วเราอยู่ม.ปลายพอเจอกันเราถามว่าจะยังไงเค้าก็ให้เราขึ้นรถไปเคลียที่อื่น แต่เค้าพาเราไปที่หอเค้า ในใจเราแอบกลัวแต่คงคิดว่าไม่มีอะไร จนเค้าจะมาเอาเราจริงๆเราร้องไห้ บอกไปว่าไม่ได้ให้มาเอามั้ยวะ ถ้าท้องขึ้นมาล่ะมันบอกว่าท้องก็ดีสิจะได้จริงจัง นี่เลยบอกว่าถ้าเอาเดี๋ยวก็ทิ้งกู เราพยายามขัดขืน แต่ทุกคนเข้าใจถึงสถานการณ์ตอนนั้นมั้ย คือเค้าเป็นผช แรงเยอะกว่าเราจนในที่สุด เราก็เสียไปให้มันแล้วจริงๆเราร้องไห้หนักมาก พอหลังจากกลับมาบ้าน เรากลัวมากเราเลยไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน (แต่เค้าใส่ถุงนะ ถามว่าจัดขืนจริงๆมันจะมีเวลาไปใส่ถุงหรอ เหมือนมันเตรียมไว้แล้วในกระเป๋ากางเกงค่ะ) เราทักเขาไปเขาบอกว่า ยังไม่ว่างเราก็รอคิดว่าเค้าทำงานอยู่ จนมาอีกวันเค้าไม่ตอบเราเลยเรารู้แล้วค่ะว่าเค้าต้องทิ้งเราไปแน่ๆ เราโทรไป10กว่าสายไม่รับไม่อะไรเลยจนเราถามคำถามสุดท้ายว่ายังไงบอกกันสักคำเถอะ เขาตอบมาว่าเดะค่อยคุย จนเราบอกไปว่าจะมาทำแบบนี้ก็ไม่ได้ป่ะ เค้าบอกถ้าเราพูดขนาดนี้งั้นก็พอ จังหวะนั้นคือความรู้สึกมันมืดไปหมด มันทิ้งเราจริงๆ ตอนแรกเราว่าเราจะปล่อยผ่าน เสียใจมาก ให้มัตเป็นประสบการณ์ชีวิต แต่มันมีความสุขมาก ลงรูปลงสตอรี่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเล้วเราล่ะก็ทุกข์อยู่ในใจ จนเราคิดว่าคิดจะบอกพ่อแม่เรารู้ว่าเค้าต้องผิดหวังมากๆแล้วต้องเป็นเรื่องใหญ่มาก คิดว่าเราควรบอกดีมั้ย ถ้าบอดก็เรื่องใหญ่ พ่อแม่เสียใจชีวิตทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไป แต่เราด็จะไม่ได้เสียตัวให้ผชแบบนั้นไปฟรีๆ ถ้าไม่บอกเราก็ทุกข์อึดอัดใจไปจนตายเลยค่ะ เจ็บใจมากๆ ตั้งกระทู้มาเพื่อขอความเห็นจริงๆค่ะ