[K-POP REVIEW]
Brown Eyed Girls - RE_vive

** โปรดอ่าน! **
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยเพราะคนเขียนไม่ได้มีความรู้เรื่องของเพลงแม้แต่นิดเดียว

ย้อนวันวานเพลงฮิตwithป้าตาน้ำตาล

- การกลับมาในรอบ 4 ปีหลังห่างหายกับอัลบั้มเต็มชุดที่หกอย่าง Basic ในปี 2015 นี่ถือว่าเป็นการรวมกันที่นานที่สุดของเกิร์ลกรุ๊ปที่ยังคงแอคทีฟไม่ยุบวงหายตายจากสาระบบเคป็อบก็ว่าได้ 'Brown Eyed Girls(บราวน์ อายด์ เกิร์ลส)' โวคอลเซ็กซี่กรุ๊ปตัวแม่ที่รันวงการมาแล้ว 13 ปี พูดถึงป้าๆทุกคนที่ติดตามเคป็อบก็จะรู้จักกันดีกับเพลงในตำนานอย่าง Abarcadabra ท่าเต้นส่ายเอวที่ประสบความสำเร็จทั้งกระแสและนักวิจารณ์จนสามารถคว้ารางวัลจากงานหินอย่าง KMA ในสาขา Best Dance & Electronic ในปีนั้นไปครองแต่ป้าก็ฮิตแค่เพลงเดียวเด้อ ยังมีทั้ง L.O.V.E, Sign, Sixth Sense, Kill Bill บลาๆหลายเพลงแถมเป็นวงผู้หญิงที่สามารถดึงดูดแฟนคลับกลุ่มเพศที่สามได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

- ในระยะเวยาที่ห่างหายไปนานจนนึกว่าวงแตก จากคำมั่นสัญญาที่จะคัมแบ็คอัลบั้มสองปีครั้งซึ่งมันเป็นเวลาที่โคตรจะเนิ่นนานสำหรับสาวกป้าแกเลยก็ได้แต่ปัจจัยที่ห่างไปนานขนาดนี้ไม่ใช่เพราะต่างคนต่างโฟกัสงานเดี่ยวซะอย่างเดียว ด้วยปัญหาส่วนตัวของมักเน่กาอินที่มีข่าวเลิกรากับแฟนเก่าอดีตนักแสดงดังที่พัวพันธ์เกี่ยวกับสิ่งเสพติดบวกกับปัญหาสุขภาพจิตใจที่ไม่ค่อยสู้ดีนักในช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมาจึงจำเป็นต้องเลื่อนกันไป ขนาดอัลบั้มเต็มชุดแรกของป้าหมวยที่มีแพลนโปรเจ็คสองพาร์ทยังออกสู่สายตาแค่ครึ่งแรกเอง ครึ่งหลังคงอย่าหวังเลยอาจจะเทไปแล้วจริงๆก็ได้

- แต่สุดท้ายจนแล้วจนรอดต่อการสปอยด์ตั้งแต่ต้นปี ในเมื่อวงยังไม่ยุบก็ต้องรวมตัวกันต่อไป สตูดิโออัลบั้มคัมแบ็คที่มีชื่อว่า 'RE_vive' คอนเซ็ปหลักของงานนี้แทบจะตรงตัวเลยนั่นคือ 'รื้อฟื้นคืนชีพ' การกลับมาในรอบอันยาวนานมันไม่ได้เพียงแค่คืนชีพตัววงให้มีชีวิตชีวาเหมือนเคยแต่เป็นการ remake หยิบเพลงเก่ามาฟื้นคืนชีพใหม่ในฉบับของป้าๆให้เราได้ฟังกัน เพราะฉนั้นแล้วสตูดิโอตัวนี้เรียกเป็นชุดที่ 7 ก็ไม่น่าจะใช่ซะ 100% งั้นเอาง่ายๆเรียกเป็นอัลบั้มรีเมคเอาก็แล้วกันนะ

1. A Common Love Story (original: Yoon Sang, 2000)
arranged by SUMIN
.
เปิดแทร็คในจังหวะ pop r&b ผสมซาวน์ด wave เพิ่มมิติของเพลงให้ดูลึกลับการเลือกโปรดิวเซอร์สาย alternative neo-pop อย่างซูมินเป็นคนเรียบเรียงใหม่ทั้งหมดคนเดียวถือว่าตอบโจทย์กับเนื้อหาให้ดูน่าค้นหาและอยากที่จะตามหาตอนจบของความรักธรรมดาๆที่มันได้ขาดหายไปในตอบจบ

2. Abandoned (original: Basis, 1995)
arranged by Lee Min Soo
.
ballad classical ไตเติ้ลแทร็คเพลงแรกโชว์พลังการร้องอย่างแท้จริง เนื้อหาที่พูดถึงการถูกคนรักทิ้งหรือการปล่อยปะละเลยจากคนที่เรารักที่ทำให้เขาเดินจากเราไป first impression แอบฟังยากไปหน่อยแต่ชอบเลยแหละเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยป้าแกเดบิวท์ไม่มีผิดแต่กลับกันเพลงนี้เหมือนป้ามิรโย+ป้านารือช่ามาเป็นตัวประกอบให้ป้ากาอิน&ป้าเจอาซะมากกว่า สองคนนี้กลบซีนมิดด้ามมากถึงมากที่สุด

3. Wonder Woman (original: Cho Won Sun, 2003)
arranged by G.gorilla & Lee Jong Min
.
ไตเติ้ลแทร็คตัวที่สองที่มาในสไตล์ funky pop ที่อยากจะเป็น wonder woman ในสายคนรักของตัวเอง จังหวะแดนซ์ชิลๆผสมกับความคลาสสิคเคิลลงไปในท่อนฮุคมันโคตรติดหูเลยแหละแต่ภาพรวมของเพลงแม่--งชิลไปไม่สมกับเป็นป้าเท่าไหร่ในงานแดนซ์เทียบกับ Brave New World มันก็...คนละขั้วที่แท้ ส่วนเอ็มวีมีการดึงกลุ่ม LGBTQ มาร่วมแสดง ประทับตราขวัญใจเพศที่สาม

4. Sorrow (original: g.o.d, 1999)
arranged by Full8loom (Glory Face, HARRY, Jake K)
.
pop-latin พูดถึงความรักที่ฉันไม่สามารถมีให้ใครได้อีกเลยนอกคุณคนเดียว การบรรเลงซาวน์ดผสมอิเล็กทรอนิกส์เข้าไปเพิ่มสีสันยกระดับให้เพลงดูสนุกขึ้นถึงจะแอบหลุดธีมนิดหน่อยถือว่าไม่เสียหายฟังเรื่อยๆ ย่อยง่ายดี

5. Goodbye With A Smile (original: Lee Eun Ha, 1995)
arranged by Kim Hyun Chul
.
city pop โทนโมทาวน์ ซาวน์ดที่ดูสบายๆเหมือนเนื้อหาว่าด้วยความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้รักกันแล้ว อย่าร้องไห้เลย เราควรจากกันด้วยรอยยิ้มจะดีกว่า มาร์กไว้ให้ดีๆนี่อาจจะเป็นเพลย์ลิสต์ซองประจำปี 2019 ที่จะติดท็อปของข้าพเจ้าก็ได้ ฟังครั้งแรกชอบและเมโลดี้ติดหูโคตรๆ

6. The Sky (original: 어떤날(Someday), 1986)
arranged by Yoon Sang & Jung Ma Tae
.
electro jazz เนื้อหาที่ให้พลังบวกอย่างเต็มที่ คงคิดว่าการเรียบเรียงใหม่ที่มาในแนวอิเล็กทรอนิกส์อาจจะดูสบายๆก็ได้เพราะมีแจ๊สคอยช่วยไม่ให้ซาวน์ดหนักจนเกินไปแต่ที่ไหนได้กลับสาด instumental อย่างสนุกมือแต่มันดูไม่รกรุงรังแถมโคตรส่งและฮีลตามเนื้อหามากๆ first impression แทบจะต่างกับไตเติ้ลแทร็คโดยสิ้นเชิง ขอยกให้เป็นไฮไลท์แทร็คประจำอัลบั้มชุดนี้ไปเลย

- ในเมื่อหายไปนาน+มาในรูปแบบ remake แล้วแน่นอนว่ามันจะต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นแน่นอนโดยเหล่าเมมเบอร์ป้าทั้งสี่ก็เตรียมเซอร์ไพร์สโซโล่แทร็คให้ทุกคนได้ฟังกันในช่วงท้ายอัลบั้มไปเลยจ้ะ

7. Love Only (Gain Solo) (original: Shim Soo Bong, 1986)
arranged by Jukjae & Yoon Jong Shin
.
acoustic r&b กลิ่ยอาย jazzy เสริมด้วยเปียโนเพิ่มความเป็นบัลลาดลงไป ต้นฉบับเป็นเพลงที่ถูกใจข้าพเจ้ามากการเอามาทำใหม่ถือว่าไม่เสียของหลายยังคงเข้ากับสไตล์ของคนร้องอย่างกาอินได้ดี ให้ผ่านเลย

8. Love Like A Spring Rain, Farewell Like A Winter Rain (Narsha Solo) (original: Lim Hyun Jung, 2003)
arranged by Ra.D & Yoo Ong Yeol
.
acoustic อบอุ่นต้อนรับฤดูหนาว การดำเนินซาวน์ดที่ดูเรียบง่ายมันเข้ากับสไตล์ป้านารือช่าผู้เป็นโวคอลที่เสียงนุ่มแถมเข้ากับบรรยากาศได้ดี ฟังเพลินๆกันไป

9. Invitation (Miryo Solo) (original: Uhm Jung Hwa, 1998)
arranged by Go Eun Kyu & K.Jun
.
tropical hip-hop ดึงเจ้าของเพลงต้นฉบับมาฟีทเป็นพิธีการร่วมงานปาร์ตี้ นี่จะเป็นแทร็คที่ชอบน้อยสุดในอัลบั้มชุดนี้ก็ว่าได้ ดั้งเดิมมันคือป็อบลึกลับแฝงความเซ็กซี่ของป้าจองฮวาแต่ป้ามิรโยกลับยัดบาร์ที่ไม่ค่อยเข้ากับบีทซะเท่าไหร่แถม flow แทบจะไม่ได้เลยด้วยซ้ำไปกลายเป็นว่าเสียของเฉย พอตัดภาพไปที่เจ้าของเพลงมันแทบจะคนละทิศคนละทางกันเลยก็ว่าได้ สรุปแล้วผิดหวังแฮะสำหรับโซโล่ของป้าแร็ปเปอร์

10. The Letter (JeA Solo) (original: Kim Kwang Jin, 2000)
arranged by Kwak Jin Eon, Lee Young Hoon, Cho Sung Tae
.
acoustic ballad ปิดท้ายด้วยบรรยากาศแห่งความเศร้า ป้าเจอายอมลดบทบาทของตัวเองจากเจ้าแม่พลังโวคอลลำโพงแตกเปลี่ยนฟีลลิ่งที่เน้นไปด้วยอินเนอร์ของความโดดเดี่ยว ขึ้นชื่อว่าเมนโวคอลโค้ชตระกูล produce101 แทร็คนี้ป้าจึงถ่ายทอดอารมณ์ตามเนื้อหาเพลงออกมาได้ดีเยี่ยม ปิดอัลบั้มถูกใจมากๆ

- การรวมตัวของเหล่าโปรดิวเซอร์ที่มากหน้าหลายตาทั้งรุ่นเก่าตังเป้งไปจนถึงรุ่นใหม่ไฟแรงที่ช่วยกันบรรจงเรียบเรียงแทร็คให้ดูทันสมัยแต่ก็ไม่วายคงเส้นคงวาในความ back to basic เฉกเช่นเคย แอบมีหลุดธีมแวะพักไปบ้างแต่ก็สามารถวกกลับเข้ามาให้อยู่ในคอนเซ็ปได้ถือว่าทำออกมาได้โอเคเลยแหละแต่ข้อเสียมันก็มีตามๆกันมาคืองานเพลงฟังยากขึ้นกว่าเดิม ด้วยอายุวงในวงการเคป็อบบวกกับสมัยนี้การแข่งขันค่อนข้างสูงป้าแกเลยเลือกที่จะละเส้นทางตรงนั้นแล้วเดินไปตามทางของตัวเองอย่างชัดเจน พูดง่ายๆก็คือป้าเบนสายไปขายความอินดี้แบบเต็มรูปแบบนั่นแหละ

- การฟื้นคืนชีพเพลงเก่าเพลงดังตั้งแต่ยุค 80s ไปจนถึงยุคต้น 2000s เหมือนเป็นอัลบั้มคืนสู่เหย้าพบปะสังสรรค์พูดคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันเนิ่นนาน ย้อนวันวานการเล่าเรื่องราวความรัก ณ อดีตอันแสนหวานชื่นที่มีทั้งสุข เศร้า เหงา โดดเดี่ยวจนไปถึงการจากลาในหลากหลายรูปแบบ ป้าๆทั้งสี่ต่างก็นำเสนอผ่านบทเพลงรีเมคในรูปแบบของตัวเองได้เป็นอย่างดียกเว้นป้ามิรโยที่กลับรู้สึกเสียดายและผิดหวังพอสมควรโดยเฉพาะแทร็คโซโล่ ส่วนอีกสามคนก็ต่างทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าเพลงรวมป้านารือช่าจะโดนลดบทบาทไปนิดนึงก็ตาม... สรุปแล้วอัลบั้มชุดนี้จึงเป็นการกลับมาเพื่อยืนหยัดชื่อวงไปเรื่อยๆ ไม่หวือหวามากมายเสพงานป็อบอินดี้เพลินๆ ตราบใดที่ยังมีแรงมารวมตัวกันอยู่คงคิดว่าไม่นานเกินรออาจจะได้ฟังอัลบั้มชุดใหม่เร็วๆนี้