สวัสดีค่ะ ตอนนี้ฉันอายุ 30 ปี ไม่มีแม้แต่เงินเก็บ ไม่ได้ทำงานเพราะก่อนหน้านี้ ฉันแต่งงานมีครอบครัวและมีลูก1คนสามีไม่ให้ทำงานเพราะอยากให้เป็นแม่บ้านและเลี้ยงลูก แต่ที่ฉันไม่ประสบความสำเร็จในการมีครอบครัว เพราะฉันใช้เวลาคบหาดูใจกันน้อยไป แรกๆอะไรก็ดีไปหมด อยู่ๆกันไปมีแต่ถอยหลังลงคลอง ฉันจึงตัดสินใจแยกทางเพราะมองไม่เห็นอนาคต และตอนนี้ฉันกลับมาอยู่บ้านพ่อ (พ่อกับแม่ฉันแยกทางกันนะคะ อยู่คนละที่)  ฉันต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ซึ่งตอนนี้ฉันรู้สึกหมดไฟ นึกถึงแต่อดีตที่มีแต่เรื่องราวดีๆ ตอนนี้แม้แต่เพื่อนฉันก็แทบจะไม่มีเพราะไม่มีสังคมเลยตั้งแต่แต่งงานมา ไม่รู้จะปรึกษาใคร คุยกับใครได้บ้าง นอกจากคนในครอบครัวของฉัน ซึ่งฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของคนในบ้านมากๆ ฉันกลับมาบ้านตัวเปล่าแถมยังมีหลานมาให้เค้าช่วยเลี้ยง แต่ฉันก็พอมีรายได้จากการขายของออนไลน์ ตอนนี้พ่อกับแม่ก็คิดว่าให้ฉันขายของแบบนี้ไปก่อน ถ้าจะไปทำงานก็จะลำบาก เพราะไม่มีใครเลี้ยงลูกช่วย พ่อแม่อยากให้ทุ่มเวลาให้ลูกเพราะเด็กยังเล็กอยากให้เค้าได้รับความอบอุ่นและเอาใจใส่อย่างเต็มที่ ตรงๆคืออยากให้เด็กโตมามีคุณภาพ ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวเองมากๆ และฉันก็อายุ 30แล้ว กว่าลูกจะโตพอที่จะปล่อยได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าใครจะรับฉันเข้าทำงานบ้าง ฉันคิดว่าฉันไม่มีอะไรที่ทำให้พ่อแม่ชื่นใจได้เลย คุณๆคิดว่าสิ่งนึงในตัวลูกที่พ่อแม่จะภูมิใจมีอะไรบ้างคะ