Way of Life เส้นทางของชีวิต เป็นเส้นทางหนึ่งที่ไม่มีใครสามารถรู้ล่วงหน้าว่าหนทางที่เราจะเดินไปนั้นจะเป็นเช่นไร แต่เราสามารถเลือกเส้นทางที่จะเดินได้ว่าเราเลือกที่เดินไปในทางที่ดี หรือที่ไม่ดีก็เท่านั้น.....

จากชีวิตคนเราตั้งแต่วัยทารกที่ลืมตาตื่นมาดูโลก ก็แตกต่างกันแล้ว ทั้งรูปร่าง ลักษณะ หน้าตา รวมทั้งนิสัย ที่ยังไม่มีใครมองออกว่า เค้าจะมีนิสัยเช่นไรในอนาคต

วัยทารก เป็นวัยที่น่าจะแสนสุขสบายแล้วสำหรับชีวิตของมนุษย์ หิวก็ร้องกินนม มีคนมาเล่นด้วย ง่วงก็นอน ไม่ต้องรับรู้ว่าคนบนโลกเค้ามีปัญหาอะไร มีความทุกข์อะไรกันบ้าง จึงเรียกกันว่า เด็กนั้นเหมือนผ้าขาว เพราะเค้าไม่รับรู้ เค้าจึงไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร

    ต่อมาเป็นวัยเด็ก วัยเด็กก็ยังเป็นผ้าขาวเช่นเดียวกับทารก เพียงแต่ มีความรู้สึกมากขึ้น เริ่มพูด เริ่มเดินได้ การที่เด็กสามารถเอ่ยคำๆแรกออกมาได้ นั่นหมายความว่า ความรู้สึกของเด็กคนนั้นได้เริ่มมีอิทธิพลต่อชีวิตเค้าแล้ว

สำหรับตัวฉันนั้น ตอนเป็นเด็ก ไม่รับรู้อะไรเลย มีความสุขกับการเล่น แต่เล่นคนเดียวนะ ไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆเหมือนคนอื่นเขา ฉันตื่นมาตอนเช้า ก็มีลีลานิดหน่อย เพราะขี้เกียจไปโรงเรียน กลัวเรียนวิชาเลขมาก ครูสอนคณิตศาสตร์ก็สุดแสนจะดุ พอไปเรียนก็ดื้อมาก เล่น หัวเราะเสียงดังกับเพื่อนในห้อง นอนหลับกลางวันตื่นมากินของว่าง พอเลิกเรียนกลับมาถึงบ้านก็นั่งเล่นคนเดียว เล่นตุ๊กตาบาร์บี้ สร้างบทตัวละครขึ้นมา เป็นประจำทุกวัน ไม่เคยรับรู้ว่าในตอนนั้น ครอบครัวของฉันประสบภาวะอะไรหรือเปล่า และไม่คิดด้วยว่า คนอย่างฉันจะพบกับความพลิกผันครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต