คือหนูอายุ14ค่ะ พ่อเเม่หนุเเยกทางกันตั้งเเต่หนูอยุ่ในท้องเเม่ เมื่อหนูเกิดได้ประมาณ1เดือนครึ่งเเม่ก้ทิ้งหนูไว้กับป้าเเละลุงค่ะ ป้าเป้นคนชอบใช้กำลังเเละด่าคำพูดเเรงๆมาตั้งเเต้เด้ก มีเเต่ลุงที่สอนเเต่สิ่งดีๆไม่เคยตีเคยด่า เเล้วสอน ให้ไม่ทำอีก หนูโต กับครอบครัวที่ไม่ค่อยดีนัก ป้ากับลุงจะทะเลาะกันทุกวัน หนักจนเกือบฆ่ากันตาย ตอนนั้นหนูอยู่ประมาณป.6ค่ะ หนูนี้กอดเข่ากอดขาร้องไห้ กราบเท้า ใจเเทบขาด  จนกว่าลุงจะใจเย็นลง มันฝังใจมากๆค่ะ ที่ป้า ด่าดุตีว่า มีทั้งตีถีบ ไม้กวาดฟาดหลังมั้ง ตบหน้ามั้ง ด่าคำเเรงๆ ถ้าไม่มีกูคงเจริญกว่านี้ คำนี้มันฝังใจมากๆค่ะ พออายุย่าง13 ลุงไปนอนที่บ้านสวนค่ะ เเยกกันนอน เพราะลุงเลี้ยงวัวค่ะ ก้ต้องอยุ่กับป้า2คนทุกวัน ป้าก้ไปบ้านสวนทุกวันกลับ6โมงเย้นค่ะ ป้ากินข้าวกับลุฃที่บ้านสวน เเละหนูก้ต้องหาไรกินเองทุกวัน หนูได้เงินไปโรงเรียนวันละ30บาท(มัธยม) ค่าข้าว25 น้ำอีก5 บางครั้งก้อดข้าวค่ะ เพราะจะได้มีเงินมาซื้อของกินกลับบ้าน ป้าไม่เคยมีความเท่าเทียบค่ะ หนูผิดตลอด พอหนูอายุ14 หนูเริ่มอัดอั้น เก็บกฏ เเอบร้ิฃไห้คนเดียวบ่อยมากๆ ไม่มีความสุข เลิกเรียนมาทำการบ้านพอป้ากลับมาถึงบ้าน คงเหนื่อยเราก้ไม่ได้ไปพูดคุยอะไรด้วย ป้าก้อาบน้ำดูทีวี จนถึง4ทุ่มก้ขึ้นนอน เวลาหนูคุยกับป้า ป้าเเทบจะไมตอบ บางครั้งก้พูดไม่ดีใส่ จนไม่กล้าจะถามจะพูดอะไรค่ะ ไม่เคยได้กอดเเม่ กับวันธรรมดา นอกจากวันเเม่ ก้จะกราบเท้าเเละกอดค่ะ บางปี ป้าก้ไม่ไป ก้กราบครู หนูเรัยกป้าเป็นเเม่ เรัยกลังเป้นพ่อค่ะ จนถึงตอนนี้หยูป่วยเป้นโรคซึมเศร้าค่ะ คงขาดความอบอุ่นมากไป +เราคิดเยอะคิดน้อยใจ เก็บตัว คือตอนนี้หนูเป้นโรคซึมเศร้ามากได้2เดือนกว่าๆค่ะ มันเ้ย่ไปหมดทั้งการเรียน ดูเเลตัวเองตลอด ป้าเเทบไม่สนใจ ข้าวก้หากินเองทุกวัน  คือตอนนี้หนูมีเเฟนค่ะ พึ่ฃเป้นคนเเรก เราคบกับได้ไม่ถึงเดือนค่ะ พึ่งมี ไม่ได้ล่วงเกินอะไรกัน เพราะอยุ่คนละจังหวัด ก้โทรคุยกันบ้าง อายุเขาก็ประมาณ17-18ค่ะ เขามีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากๆ เเละเวลาเรามีอะไร คุยด้วยได้ตลอด เขาก้ปลอบใจตลอดค่ะ เวลาน้อยใจอะไร เขาก้ให้กำลังใจปลอบ ไม่เคยทิ้งไปไหน เวลาหนูร้องไห้เค้าก้จะโทร เพราะเค้ากลัวฟนูฆ่าตัวตายหรือทำร้ายตัวเอง อาการหนูดีขึ้นมากไปค่ะ เเต่ยังไม่อยากเจอใครไม่อยากเจอสังคมโรงเรียน เลยไม่ไปโรงเรียนค่ะ ไม่ใช่ว่าติดเเฟนจนอยากคุยกับเเฟนทุกวันทั้งวันนะคะ คือไม่อยากเจอกับความรับผิดชอบมากๆค่ะ เกลียดที่คนเยอะๆ อยาก ยู่คนเดียว เก็บตัว อยู่อยู่ในห้อง ข้าวก็กิน เเค่มื้อเย้น  นอนก้มานอนตอนเช้าเพราะนอนไม่หลับค่ะ  ไม่ใช่ว่าคุยกันทั้งวันทั้งคืนนะคะ พี่เขา้ไปเรียนเขาก้นอนก่อนบางวันก็คาม
สายทิ้งไว้ หนูก้ไม่ได้ บอกว่าหนุคิดเยอะเเบบนั้นเเบบนี้เพราะไม่อยากใฟ้เขาลำบากมานั่งเฝ้าเราเพราะเค้ากลัวว่าหนูจะทำร้ายตัวเองมากๆค่ะ ความรักครั้งนี้มันทำให้อบอุ่นมากๆ หนูหนูก้ก้นับเขาเป้นพี่คนหนึ่ง คือเรารู้จักกันมานานคาะตั้งเดต่หนุไม่เป็นโรคซึมเศร้า ก้รุ้จักกันทางเกมๆเกมหนึ่ง คุยกันธรรมดาไม่ได้เป้นไรกันก้ย่างเข้า5เดือนค่ะ ที่ไม่รวมตอนนี้ ถ้ามารวมตอนนี้ก้7เดือนกว่าๆ คือวันนี้หนูเครียดหนักมากๆ เเต่หนูก้ไม่ได้บอกพี่เขา พี่เขาก้ทำการบ้าน เเต่ก้โทรทิ้งไว้ เเต่หนูก้ผิดเวียงไมค์เพราะหนูเเอบร้องไห้ เเละป้าห้เดินเข้ามาในห้องหนูละก้ด่าค่ะ ป้าว่า สรุปจะเรียนยุมั้ยโรงเรียนถ้าไม่เรียนก้เเค่ออกกูขี้เกียจจ่ายค่าเทอมให้เเล้วเป้นควายอยู่อย่างนี้ไปเถอะ ละหนูก้ร้องไห้ดังมากๆ ละป้าก้คงสงสัยค่ะว่าหนูคุยกับใครตอนเย้นๆ ป้าก็ไปคุยกับคนเเถวบ้านค่ะ ว่ามันมีผู้ชายนึป่าวเลยใจเเตก ไม่ไปโรงเรียน อย่างนั้นอย่างนี้ ป้าก้คงมาลองใจหนูค่ะ หนูน้องไห้อยุ่ในห้องละป้าก้เค้ามานั่งข้างไม่ ละก้เหมือนร้องไห้ เราก้ตกใจว่าป้าร้องไห้ทำไม ป้าก้บอกถ้าหนูเป้นเเบบนี้ป้ารับไม่ได่ หนูก้เอามือลูปเเก้มป้า ก้ไม่เห้นน้ำตา ละหนูก้เลยบอกว่าหยุดร้องนะเเม่หนูไม่เป้นอะไรหรอก เเม่หยุดร้องก่อน ละหนูก้จับมือเเม่ เพราะคืดว่าเเม่ร้องไห้จริงๆ ละหนูก้หันไปหยิบกระดาษทิชชู เเต่เเฟนหนุทักมาพอดี ก้ว่าทำไมหายทำไมไม่ตอบ พี่เป่นห่วงหนู ระหว่างนั้นป้าก้เห้นข้อความมันชึ้นป้าก้เเอบอ่านดู ละเผื่อตอนหนูหยิบกระดาษทิชชู่เสร็จก็เห็นว่าป้าทำหน้าไม่ค่อยดีละก็หยิบโทรศัพท์หนูขึ้นมา ละหนูก้พูดขึ้นมา เอ้าเเม่ คือป้าเเกล้งร้องไห้ค่ะ  คงอยากให้เราหยุดร้องไห้ เพราะเราร้องไห้เสียงดังเเละหนักมากไป เเกคงกลัวคนข้างบ้านได้ยิน  น้ำตาก้ไม่มีสักหยด ตาก้ไม่เเดง จมูกก้ไม่เเดง ละป้าก้เดินออกห้องไป ละก้ไปเปิดทีวีดู เราก้เเอบดูเอ้าป้าก้ไม่ได้ร้องไห้ก้เห้นยิ้มดูทีวีอยู่ ละสักเเปปหนูออกจากห้องเพราะหิวน้ำ ละก้ไปล้างหน้า ป้าก้บอกด้วยสายตาไม่ค่อยดี ป้าก้คงรุ้ละค่ะ ว่าหนูมีเเฟนเเล้ว หนูก้ไม่ได้พูดไร ถ้ามาด่าหนูหนูก้ยอมรับ หนูผิดเพราะมันไม่ใช่วัยของหนูที่จะมีเเฟน  เเต่พี่คนี้ี้เชาไม่ใช่เเฟนธรรมดาเขาเป้นเป้นทุกอย่างให้ได้  สั่งสอนตลอด ไม่เคยล่วงเกิน เราควรจะไปพูดกับป้าดีไหมค่ะว่ามีเเฟนเเล้ว เเต่ไม่เคยล่วงเกิน  อะไรกัน เขาเป็นที่ปรึกษาทุกอย่าง ตอนนี้ไม่กล้าออกห้องเลยค่ะ กลัวโดนดุโดนตีมากๆ