พ่อเรามีลูก3คน ส่วนเราเป็นลูกคนที่3 เราเป็นลูกหลงของบ้านห่างกับพี่คนโต18ปีห่างกับพี่คนกลาง14ปี ทุกคนมีครอบครัวหมดแล้ว ส่วนพ่อเราปีนี้63แล้ว ตลอดทั้งชีวิตของพ่อ ตั้งเเต่เป็นวัยรุ่นจนตอนนี้พ่อเราดื่มเหล้ามาตลอดจนอายุ63 เราเป็นห่วงพ่อมากๆ เรากังวัลเวลาต้องไปเรียนอยู่กทม พ่ออยู่บ้านคนเดียวเพราะพ่อแยกทางกับแม่ และพี่ๆทุกคนมีครอบครัวก็ไปอยู่กับครอบครัวอีกบ้านและต่างคนต่างทำงานของตัวเอง ส่วนเราต้องเรียนอยู่ที่กทม ลูกทุกคนต่างเเวะมาหาพ่อที่บ้านเป็นครั้งคราว เราทุกคนต่างห่างกัน พ่อเราเป็นคนควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้ มีอะไรขัดใจนิดหน่อยพ่อจะโมโหมากๆพ่อเป็นคนอารมณ์รุนแรงเลยทีเดียว ด่าครั้งนึงเราตะเสียใจไปนานมากๆ หลายๆคนจะอยู่ด้วยยาก ไม่ใช่เพราะๆม่อยากอยู่ด้วยเเต่เราไม่พูดเรื่องนั้นมากเอาเป็นตอนนี้เราสงสารพ่อ เราอยากให้พ่อเราเลิกเหล้า เราไม่รู้จะพูดหรือทำยังไงให้พ่อเราหยุด พ่อจะบอกเราตลอดว่าพ่อเหงา พ่ออยากไปหาเพื่อน เราอยากให้พ่อเราอยู่ด่วยนานๆ ตอนนี้เราอายุ20เอง เราอยากให้พ่ออยู่จนเราเรียนจบเเละมีงานทำที่ดี มีครอบครัว เราอยากให้พ่อเห็นความสำเร็จของเรา ใคามีวิธีให้เขาเบิกเหล้าบ้าง เราเสียใจที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เราเห็นพ่อเมามาเราก็เสียใจร้องไห้ตลอด