การตั้งกระทู้ครั้งนี้ ผมอยากรู้ว่าคนอื่นเค้าคิดเหมือนผมใหม เค้าคิดยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้ และ ระบายมันออกมา เข้าเรื่องเลยละกันครับ
โดยส่วนตัวผม ผมจะเป็นคนที่มีภาวะความเป็นผู้นำสูงเป็นที่พึ่งทางความคิดให้กับคนอื่น เป็นเสาหลักของบ้าน โดยส่วนตัวผมทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งย้านใจกลางกรุงเทพฯ ผมเคยมีแฟนคนหนึ่งที่รักกันมาก ครบกันมาได้ 5 ปี จนปี 2561 เค้าเสียชีวิตลง ด้วยสาเหตุปอดติดเชื้อ ผมก็ทำใจกับ้หตุการ์ในครั้งนั้นแบบทุกทรมานเลยก็ว่าได้ จนเริ่มทำใจได้ แต่ด้วยภาระหน้าที่ผมต้องทำงานต่อไป อยู่แบบนั้นคนเดียว มีบ้างที่มีคนเข้ามาคุย มาครบแต่ไม่นานก็หายไป เลิกลากันไป ก็อยู่ใน กทม. แบบนั้นครเดียวมาตลอด ทำงาน เลิกงาน กลับห้อง วันหยุดก็กลับบ้านบ้าง จนวันสงกรานต์ ปี2562 ที่ผ่านมา ผมได้รู้จักกับน้องคนหนึ่ง เลยเปิดใจดู คบหากันดู เราก็ได้รู้จักกัน แต่เค้าเป็นคน ต่างจังหวัดนะครับ เค้ามาเที่ยว ปรกติผมจะไม่ค่อยคบเด็ก เพราะรู้สึก ว่าวุฒิภาวะเค้าในเรื่องอนาคตไม่คงที่ แต่กลับคนนี้ ผมลองเปิดใจคบดู ก็ตามประสาของคนรักกัน ตอนนั้น ผมทำงาน 08.00-17.00 ส่วนเค้าทำงาน 15.00-03.00/05.00น. เวลาก็ไม่ตรงกันเลย บ้างวันผมต้องรอคุยกับเค้า ถึงตี5 บ้างวันก้อไม่นอนเลย เพราะอยากรู้จัก อยากคุยกับเค้า เป็นแบบนี้เรื่อยไป พอเวลาผ่านไป เวลาที่ไม่ตรงกันเริ่มมีอิทธิพล ทำให้ทะเลาะกัน 2วันดี 4วันร้าย แต่ก็คืนดีกัน จนก่อนที่ผมจะบวช เค้ามาอยู่15วัน ผมโครตมีความสุขเลยครับ ไม่เคยทะเลาะกันเลย ไปตลาดด้วยกัน ชวนกันทำอาหารกินบ้าง จนผมเริ่มมั่นใจอีกครั้งในความรักครั้งนี้ว่าจะไม่ล้มเหลว เพราะผมเคยสูณย์เสียคนอันเป็นที่รักไปแบบทำไมเค้าก้อไม่กลับมา ผมเลยพาน้องเค้าไปเปิดตัวกลับทางบ้าน ว่าคนนี้แฟนผม ทางบ้านผมตอนรับเป็นอย่างดี ส่วนเค้าก้อพาผมไปเปิดตัวกับทางบ้านเค้า แต่ ต้องคอยปิดบัง พ่อเค้า ว่าเราเป็นเพื่อนกัน เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยไป จนงานบวชเริ่มต้นขึ้น แยกกันอยู่ เรื่องทะเลาะกันจึงกลับมาอีกครั้ง ก้อเลิกลากันไป และวันที่ผมกำลังจะ ลาสิขาบท เค้าก็กลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง เราจึงทำข้อตกลงกันใหม่ ในเรื่อง งูๆ ปลาๆ ก้อผ่านพ้นไปด้วยดี พากันไปเที่ยวทะเล เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศในชีวิต และเค้าก้ออยากมาอยู่กับผมหาอนาคตด้วยกัน แต่ระหว่างนั้น พ่อ แม่ เค้าจะโทรมาตามกลับบ้านอยู่ตลอดเวลา มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันเข้าจะอยู่หรือจะไป ถ้าเค้าไปแล้วอนาคตที่สร้างไว้ ก็ต้องพัง ( โดยนิสัยของน้องคนนี้ นะครับ มักจะติดเกมส์ค่อยข้างมาก อ่อนไหวมาก ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ใช้คำพูดแบบตัดพ้อชีวิตของตัวเอง คิดอะไรไม่ค่อยเป็น ทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จ คือแบบ ยังไงก็ได้ขอให้ตัวเค้าสบายใจไว้ก่อน. แต่ก้ออย่างฟังความคิดของผมจนเกินไป เค้าอาจจะรู้สึกก็ได้ แต่ไม่ค่อยแสดงออก) จนวันหนึ่งเค้าอยากให้ผมออกจากงาน มาทำงานที่เดียวกับเค้า ผมออกไหม .....รักไง. ออกครับ ผมก็ออกจากงานมาทำงานอยู่กับเค้า แต่ก็ไม่พ้นที่จะทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าจะประชดด้วยการกลับบ้าน ทุกครั้ง ผมก็ต้องไปตามกลับมา และต้องคอยโกหกพ่อเค้า ว่าเรา ทะเลาะกับเพื่อนบ้าง อยากกลับบ้านบ้าง เป็นแบบนี้ทุกเดือน และเวลาก็ผ่านไป จนวันหนึ่งเค้าบอกเค้าไม่อยากอยู่ กทม. ผมกผมก็เลยถามไปอยู่บ้านผมใหม เค้าก้อโอเคร. อยากไปอยู่บ้านผม. สิ้นเดือนกรกฏาคม ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านผม ก็ไม่พ้นทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อย เอาอีกตามเคย กลับบ้าน จนผู้ใหญ่ทางบ้านเค้ามองผมไม่ดีแล้ว แต่เค้าก็กลับมาอยู่บ้านผม ผมก็สอนเค้าเรื่อยมา. จนเกิดเหตุการณ์ที่ผมเคลียดที่สุด คือ น้องชายผมประสบอุบัติ ต้องผ่าตัด ก้ออยู่ในช่วงเคลียดเรื่องราว ทั้งโรงพยาบาล ทั้ง พรบ ทั้ง สน. และคดีความ. วันนั้นผมเป็นห่วงน้องชายผมจึงยังไม่นอนเพราะน้องชายกลับมานอนบ้าน ส่วนเค้าก็หลับไปก่อน ผมเลยนอนเล่นเฟส ดูเลื่อนดูหน้าวอรผืไปเรื่อยๆ เค้าตื่นขึ้นมา เค้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก. ผมทราบดีว่า เค้าหวงผมระดับ100%เต็ม เพราะตลอดระยะเวลามา เค้าแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด. ผมก้อเลิกเล่นละนอน พอเช้าวันรุ่งขึ้น ผมถามเค้าเป็นอะไร เค้าก้อทำอารมณ์เสียใส่ผม แบบไม่พอใจเป็นอย่างมากและเค้าก้อโทรหาทางบ้าน เพื่อจะกลับบ้านอีกครั้ง ผมก้อเลยคุยกับเค้า เค้าเลยบอกว่า อยากเลิก. ด้วยที่ผมมีปัญหาเรื่องน้อง. ผมจึงต้องปล่อยเค้าไป เค้าก็บล็อกเฟส บล็อกไลร์ บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ. ส่วนผมก้อนั้งเครียดและดูแลน้องชายผมต่อไป วันเวลาผ่านไป เค้าปลดล็อกเฟสเค้าอีกครั้ง ครั้งนี้เราได้คุยกัน เค้าก็รู้สึกผิดกับการน้อยใจๆ ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ กับเรื่องแค่นี้ แต่ครั้งนี้ไม่ง่ายแบบนั้นเลย พ่อเค้า สั่งห้ามมาอยู่กลับผม (ซึ่งรู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน) ผมถามเค้าว่าจะกลับมาอีกใหม เค้าบอกกลับแต่ต้องรอสิ้นเดือนพฤศิกายน. แล้วผมทางว่า ทางบ้านจะให้มาหรอ คำตอบเค้าคือ. ขึ้นมาพร้อมพี่ ถึงจะมาอยู่กับผมได้. ซึ่งผมต้องคอยโกหกทางบ้านเค้าอีกใช่ใหม แล้วถ้าทางบ้านรู้ความจริงขึ้นมาละจะอก้ไขยังไง จากวันนั้นจนถึงวันนี้ที่ผมสร้างกระทู้ออกมา ผมก้อยังคิดไม่ออกเลย จะเอาไงดีกลับชีวิต รักก้อรัก ไม่ไหวก้อไม่ไหว. ซึ่งผมต้องอยู่กับความรู้สึกนี้ และ รอเค้ากลับมาในเดือนหน้า )
ผมทั้งคู่เป็นคู่ชายรักชายนะครับ เลยต้องปกปิดพ่อเค้าว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน
จากกระทู้ที่ผมตั้งไปก่อนหน้านี้
ในวันนั้นผมแค่เลื่อนดูเฟส ไม่ได้คุยกับใคร ไม่ได้รับแอ็คเพื่อนใคร. ทำไมผมถึงผิดได้ขนาดนี้ ปรกติผมก็ไม่ค่อยได้เลย. อาจจะมีบ้างเดินตามท้องถนนที่มองคนอื่นแต่ไม่เคยแสดงอาการจนหน้าเกลียดหรือไม่รักษาน้ำใจแฟนผม
แต่กับตัวเค้า ทั้งรับเพื่อน มองคนอื่นแบบเหลียวหลัง2-3รอบ. เล่นทวิต มีแต่เรื่องหนังโป๊ๆ ติดตามคนอื่น คุยกับคนอื่นในเกมส์บ้าง. มีบ้างที่ไม่พอใจแต่ด้อไม่เคยแสดงอาการอะไรมากจนทะเลาะ พอเกินเหตุการณ์ผมก้อจะเตือนๆเค้า. แต่พอเค้าทำ เค้าจะทะเลาะและกลับบ้านทุกครั้ง กับแค่ผมเลื่อนดูเฟสในน่าโพส
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ผมก้อครบกันมาได้ 9เดือนแล้ว และผมก็ต้องนั้งรอเค้ากลับมาและคอยโกหกพ่อเค้าอีกต่อไป. ผมยังคิดไม่ออกเลยครับจะทำยังไงดี. และอีกนานเท่าไหร่ พ่อ แม่ เค้าจึงปล่อยให้เค้ามีชีวิตเป็นของตัวเอง. คอยตามลูกกลับบ้านตลอดเวลา
รัก ที่ไม่มีวันบรรจบ
โดยส่วนตัวผม ผมจะเป็นคนที่มีภาวะความเป็นผู้นำสูงเป็นที่พึ่งทางความคิดให้กับคนอื่น เป็นเสาหลักของบ้าน โดยส่วนตัวผมทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งย้านใจกลางกรุงเทพฯ ผมเคยมีแฟนคนหนึ่งที่รักกันมาก ครบกันมาได้ 5 ปี จนปี 2561 เค้าเสียชีวิตลง ด้วยสาเหตุปอดติดเชื้อ ผมก็ทำใจกับ้หตุการ์ในครั้งนั้นแบบทุกทรมานเลยก็ว่าได้ จนเริ่มทำใจได้ แต่ด้วยภาระหน้าที่ผมต้องทำงานต่อไป อยู่แบบนั้นคนเดียว มีบ้างที่มีคนเข้ามาคุย มาครบแต่ไม่นานก็หายไป เลิกลากันไป ก็อยู่ใน กทม. แบบนั้นครเดียวมาตลอด ทำงาน เลิกงาน กลับห้อง วันหยุดก็กลับบ้านบ้าง จนวันสงกรานต์ ปี2562 ที่ผ่านมา ผมได้รู้จักกับน้องคนหนึ่ง เลยเปิดใจดู คบหากันดู เราก็ได้รู้จักกัน แต่เค้าเป็นคน ต่างจังหวัดนะครับ เค้ามาเที่ยว ปรกติผมจะไม่ค่อยคบเด็ก เพราะรู้สึก ว่าวุฒิภาวะเค้าในเรื่องอนาคตไม่คงที่ แต่กลับคนนี้ ผมลองเปิดใจคบดู ก็ตามประสาของคนรักกัน ตอนนั้น ผมทำงาน 08.00-17.00 ส่วนเค้าทำงาน 15.00-03.00/05.00น. เวลาก็ไม่ตรงกันเลย บ้างวันผมต้องรอคุยกับเค้า ถึงตี5 บ้างวันก้อไม่นอนเลย เพราะอยากรู้จัก อยากคุยกับเค้า เป็นแบบนี้เรื่อยไป พอเวลาผ่านไป เวลาที่ไม่ตรงกันเริ่มมีอิทธิพล ทำให้ทะเลาะกัน 2วันดี 4วันร้าย แต่ก็คืนดีกัน จนก่อนที่ผมจะบวช เค้ามาอยู่15วัน ผมโครตมีความสุขเลยครับ ไม่เคยทะเลาะกันเลย ไปตลาดด้วยกัน ชวนกันทำอาหารกินบ้าง จนผมเริ่มมั่นใจอีกครั้งในความรักครั้งนี้ว่าจะไม่ล้มเหลว เพราะผมเคยสูณย์เสียคนอันเป็นที่รักไปแบบทำไมเค้าก้อไม่กลับมา ผมเลยพาน้องเค้าไปเปิดตัวกลับทางบ้าน ว่าคนนี้แฟนผม ทางบ้านผมตอนรับเป็นอย่างดี ส่วนเค้าก้อพาผมไปเปิดตัวกับทางบ้านเค้า แต่ ต้องคอยปิดบัง พ่อเค้า ว่าเราเป็นเพื่อนกัน เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยไป จนงานบวชเริ่มต้นขึ้น แยกกันอยู่ เรื่องทะเลาะกันจึงกลับมาอีกครั้ง ก้อเลิกลากันไป และวันที่ผมกำลังจะ ลาสิขาบท เค้าก็กลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง เราจึงทำข้อตกลงกันใหม่ ในเรื่อง งูๆ ปลาๆ ก้อผ่านพ้นไปด้วยดี พากันไปเที่ยวทะเล เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศในชีวิต และเค้าก้ออยากมาอยู่กับผมหาอนาคตด้วยกัน แต่ระหว่างนั้น พ่อ แม่ เค้าจะโทรมาตามกลับบ้านอยู่ตลอดเวลา มันทำให้ผมรู้สึกว่า มันเข้าจะอยู่หรือจะไป ถ้าเค้าไปแล้วอนาคตที่สร้างไว้ ก็ต้องพัง ( โดยนิสัยของน้องคนนี้ นะครับ มักจะติดเกมส์ค่อยข้างมาก อ่อนไหวมาก ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ใช้คำพูดแบบตัดพ้อชีวิตของตัวเอง คิดอะไรไม่ค่อยเป็น ทำอะไรไม่ค่อยสำเร็จ คือแบบ ยังไงก็ได้ขอให้ตัวเค้าสบายใจไว้ก่อน. แต่ก้ออย่างฟังความคิดของผมจนเกินไป เค้าอาจจะรู้สึกก็ได้ แต่ไม่ค่อยแสดงออก) จนวันหนึ่งเค้าอยากให้ผมออกจากงาน มาทำงานที่เดียวกับเค้า ผมออกไหม .....รักไง. ออกครับ ผมก็ออกจากงานมาทำงานอยู่กับเค้า แต่ก็ไม่พ้นที่จะทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเค้าจะประชดด้วยการกลับบ้าน ทุกครั้ง ผมก็ต้องไปตามกลับมา และต้องคอยโกหกพ่อเค้า ว่าเรา ทะเลาะกับเพื่อนบ้าง อยากกลับบ้านบ้าง เป็นแบบนี้ทุกเดือน และเวลาก็ผ่านไป จนวันหนึ่งเค้าบอกเค้าไม่อยากอยู่ กทม. ผมกผมก็เลยถามไปอยู่บ้านผมใหม เค้าก้อโอเคร. อยากไปอยู่บ้านผม. สิ้นเดือนกรกฏาคม ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านผม ก็ไม่พ้นทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กน้อย เอาอีกตามเคย กลับบ้าน จนผู้ใหญ่ทางบ้านเค้ามองผมไม่ดีแล้ว แต่เค้าก็กลับมาอยู่บ้านผม ผมก็สอนเค้าเรื่อยมา. จนเกิดเหตุการณ์ที่ผมเคลียดที่สุด คือ น้องชายผมประสบอุบัติ ต้องผ่าตัด ก้ออยู่ในช่วงเคลียดเรื่องราว ทั้งโรงพยาบาล ทั้ง พรบ ทั้ง สน. และคดีความ. วันนั้นผมเป็นห่วงน้องชายผมจึงยังไม่นอนเพราะน้องชายกลับมานอนบ้าน ส่วนเค้าก็หลับไปก่อน ผมเลยนอนเล่นเฟส ดูเลื่อนดูหน้าวอรผืไปเรื่อยๆ เค้าตื่นขึ้นมา เค้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก. ผมทราบดีว่า เค้าหวงผมระดับ100%เต็ม เพราะตลอดระยะเวลามา เค้าแสดงออกอย่างเห็นได้ชัด. ผมก้อเลิกเล่นละนอน พอเช้าวันรุ่งขึ้น ผมถามเค้าเป็นอะไร เค้าก้อทำอารมณ์เสียใส่ผม แบบไม่พอใจเป็นอย่างมากและเค้าก้อโทรหาทางบ้าน เพื่อจะกลับบ้านอีกครั้ง ผมก้อเลยคุยกับเค้า เค้าเลยบอกว่า อยากเลิก. ด้วยที่ผมมีปัญหาเรื่องน้อง. ผมจึงต้องปล่อยเค้าไป เค้าก็บล็อกเฟส บล็อกไลร์ บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ. ส่วนผมก้อนั้งเครียดและดูแลน้องชายผมต่อไป วันเวลาผ่านไป เค้าปลดล็อกเฟสเค้าอีกครั้ง ครั้งนี้เราได้คุยกัน เค้าก็รู้สึกผิดกับการน้อยใจๆ ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ กับเรื่องแค่นี้ แต่ครั้งนี้ไม่ง่ายแบบนั้นเลย พ่อเค้า สั่งห้ามมาอยู่กลับผม (ซึ่งรู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน) ผมถามเค้าว่าจะกลับมาอีกใหม เค้าบอกกลับแต่ต้องรอสิ้นเดือนพฤศิกายน. แล้วผมทางว่า ทางบ้านจะให้มาหรอ คำตอบเค้าคือ. ขึ้นมาพร้อมพี่ ถึงจะมาอยู่กับผมได้. ซึ่งผมต้องคอยโกหกทางบ้านเค้าอีกใช่ใหม แล้วถ้าทางบ้านรู้ความจริงขึ้นมาละจะอก้ไขยังไง จากวันนั้นจนถึงวันนี้ที่ผมสร้างกระทู้ออกมา ผมก้อยังคิดไม่ออกเลย จะเอาไงดีกลับชีวิต รักก้อรัก ไม่ไหวก้อไม่ไหว. ซึ่งผมต้องอยู่กับความรู้สึกนี้ และ รอเค้ากลับมาในเดือนหน้า )
ผมทั้งคู่เป็นคู่ชายรักชายนะครับ เลยต้องปกปิดพ่อเค้าว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน
จากกระทู้ที่ผมตั้งไปก่อนหน้านี้
ในวันนั้นผมแค่เลื่อนดูเฟส ไม่ได้คุยกับใคร ไม่ได้รับแอ็คเพื่อนใคร. ทำไมผมถึงผิดได้ขนาดนี้ ปรกติผมก็ไม่ค่อยได้เลย. อาจจะมีบ้างเดินตามท้องถนนที่มองคนอื่นแต่ไม่เคยแสดงอาการจนหน้าเกลียดหรือไม่รักษาน้ำใจแฟนผม
แต่กับตัวเค้า ทั้งรับเพื่อน มองคนอื่นแบบเหลียวหลัง2-3รอบ. เล่นทวิต มีแต่เรื่องหนังโป๊ๆ ติดตามคนอื่น คุยกับคนอื่นในเกมส์บ้าง. มีบ้างที่ไม่พอใจแต่ด้อไม่เคยแสดงอาการอะไรมากจนทะเลาะ พอเกินเหตุการณ์ผมก้อจะเตือนๆเค้า. แต่พอเค้าทำ เค้าจะทะเลาะและกลับบ้านทุกครั้ง กับแค่ผมเลื่อนดูเฟสในน่าโพส
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ผมก้อครบกันมาได้ 9เดือนแล้ว และผมก็ต้องนั้งรอเค้ากลับมาและคอยโกหกพ่อเค้าอีกต่อไป. ผมยังคิดไม่ออกเลยครับจะทำยังไงดี. และอีกนานเท่าไหร่ พ่อ แม่ เค้าจึงปล่อยให้เค้ามีชีวิตเป็นของตัวเอง. คอยตามลูกกลับบ้านตลอดเวลา