ตอนแรกทีมหมอเป้งมาก แต่แอบรู้สึกผิดหวังกับสิ่งที่หมอเป้งทำหลายๆอย่าง จนรู้สึกว่าถ้าเป็นทตว ก็คงน้อยใจเหมือนกัน เช่น วันลอยกระทง โอยแอบฟินนะ หมอเป้งใส่ชุดไทยมากินข้าวด้วย คือดีใจตามทตว แต่ๆๆๆ ทตวชวนมีลูก คบกันมา15ปีแล้ว อยากมีครอบครัว เป้งบอกยังไม่พร้อม บลาๆๆ คือนางทำเพื่อเป้งมานานมากๆกว่าจะชวนกินข้าวได้ นางยังดีใจสุดตัว ทั้งๆที่นี่ก็แฟนกันนะ อยู่บ้านเดียวกัน แต่เป้งก้นอนหอ ทั้งๆที่มีพลัง เป้งก็ใช่ว่าจะมา นางไม่เหลืออะไรเลย พ่อแม่ตายหมด เป้งคือคนเดียวที่หล่อเลี้ยงจิตใจนาง

จริงอยู่เป้งรู้สึกผิดที่เคยทำคนไข้ตาย เลยโหมงานชดเชยความรู้สึกผิดในใจ แต่ลืมไรไปป่าว เป้งลืมแฟนคนที่อยู่ดูแลเป้งมาตลอด วิ่งตามตลอด ตามใจ คอยง้อตลอด ทำไมไม่เคยมองมาข้างๆบ้าง ดีแต่พูดทำร้ายจิตใจ

ทตวไม่ได้ต้องการอะไรเลยเว้ย ไม่ได้อยากมีคนอื่นด้วยซ้ำ แต่นางน้อยใจสุด เหมือนที่นางพูดว่า นางรู้สึกว่า”นางมีความหมายในหัวของเป้งน้อยลงไปทุกที” นั่นแหละ เค้าเรียกว่าโดนละเลย

ฉากรถชน นางโดนด้าก่อนจ้า ว่าขับยังไงให้ชนวะค่อยถามว่าเป็นไรไหม
ฉากตกสะพานลอย โดนด่าก่อนเลยว่าเหม่ออีกแล้วใช่ไหม ทำไมทำตัวเป็นภาระ(เวอร์ชั่นตปทพูดขนาดนี้)

15ปีมันคงนานจนคิดว่ายังไงอินี่ต้องอยู่ข้างกรูเสมองี้ปะ

ฉากบอกเลิกบ่องตรง ร้องไห้ตาม คือ คำว่า15ปีถ้ามันใช่ มันใช่ไปนานแล้ว คือเป้งไม่ประชดหรอก พูดจริง55555
ทตวคงสุดอ่ะ ตอบว่า “โอเค เลิกก็เลิก”

ฉากสุดท้ายที่ทตวคืนแหวน คือเข้าใจนะว่าเป้งพยายามทำตัวดี เปลี่ยนตัวเองหลายๆอย่างเพื่อ”ยื้อ” แต่ช้าไปป่าววะ ใจคนเรา ไปแล้วไปลับนะ เอาจริง ที่บอกว่าไม่เคยไม่รักแกนะ คือ15ปี ทตวนาวเห็นแล้วไงว่า เออ แกพูดว่ารัก แต่ที่แกทำมันเหมือนไม่รักเว้ยย กรูพอแล้ว จบ

มาพูดถึงหมอฉลามบ้าง
ตอนแรกโคดไม่ชอบ ทำไมอ่อน ทำไมทำตัวแทรกกลาง แต่เอาจริงๆก็แค่เด็กคนนึง ที่ทำคนตาย หมดความภูมิใจในตัวเอง หมดกำลังใจอะไรหลายอย่าง พอเจอทตวที่อ่อนแอ มันเกิดส่งกำลังใจให้กัน
หันมาเชียร์ทีมฉลามตอนที่มาช่วยทตวที่สะพานลอย
คือทตว ทำให้ฉลามมือหายสั่น เพราะทตวสร้างความมั่นใจให้ฉลาม มันเลยเกิดความเห็นอกเห็นใจกัน เกิดเป็นความรักเล็กๆ ที่ทตวก็ไม่อยากทำ

ทตวเลือกหมอเป้งนะรอบแรก ที่เป้งบอกเลิก นางพยายามรักษารักไว้ แต่เป้งบอก แกลองไปคบมันดูดิ ไร้เยื่อใยสุด ทตวบอก อะเคร!

ฉลามไม่ได้เป็นมือที่สามนะ มันงงๆแบ๊วๆตามสไตล์มัน แล้วมันก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับทตวเลย หลังจากที่ทตวเลิกเป้ง ทตวต่างหากที่มูฟออนจีบมันเอง

ฉลามชอบแหละ แต่เกรงใจเป้ง แอบสงสารเหมือนกัน แต่พอเกิดเหตุการณ์เรื่องไท เอาวะ กูก็รักเค้านะ ลุยต่อ แต่พอมาเห็นทตวใส่แหวนเป้ง นางเหวอนะ แบบดูเสียใจ ถามว่าจะแต่งงานกันแล้วหรอ น่าสงสาร ก็ทำไมไม่สู้แต่แรกฟระ

พอเต่าตาย ชอบฉากที่งานศพมาก
ฉลามพูดกับทานตะวันว่า ถ้าคนในโลงคือฉลาม สิ่งที่จะเสียใจมากที่สุดคือเรื่องทตว เพราะยังไม่ได้ทำตามหัวใจเลย โอยอิแม่ มันเรียลมาก
สอนว่า เราไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง รักใครให้บอก เคืองใครให้เคลียร์ ใช้ทุกวันให้คุ้ม จะไม่ได้ต้องมาเสียใจทีหลัง(ในโลง)

สุดท้ายทตวเลือกฉลาม นางกล้าหาญกับความรู้สึกตัวเองมากเลยนะ ทั้งๆที่ตอนจบนางบอกเป้งจะเป้นคนแรกที่นึกถึงเสมอ my ambulance but not my boyfriend ไง คบมา15ปี ผูกพันมาก แต่เราไปกันไม่ได้เว้ย เราไม่เข้ากันเลย พอจะทำสิ่งที่อีกคนพอใจกลายเป็นฝืนตัวเอง เลือกที่จะยอมรับ และก้าวไปดีกว่า

และฉลามคือคนที่ทำให้ทานตะวันมองเห็นคุณค่าในตัวเอง นี่แหละคือคีย์ที่นางเลือกแบบนี้ ตอนที่ฉลามบอกว่า ผมชอบที่พี่คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเอง ดูแลผมในแบบของพี่ บลาๆ ทตวร้องไห้เลยจ่ะ ซึ้ง

ชอบคำพูดของหมอเป้งอีกตอนคืนแหวน
ไม่ต้องเสียใจ ก็ที่ผ่านมาเรารักกันจริงๆ รักกันมากด้วย ไม่มีไรต้องเสียใจ ต้องขอบใจต่างหากที่ดูแลกันมาอย่างดี

โอยแอบน้ำตาซึม
สุดท้าย เราทีมฉลาม แต่ร้องไห้ให้หมอเป้งทุกตอน 5555