เพิ่งจะผ่านวันเกิดผมมาได้ 1 อาทิตย์กับอายุ 33 ปีบริบูรณ์  ผมทีครับ อยู่กับความคิดที่คิดเกลียดสังคม ไม่อยากเจอผู้คน เบื่อความวุ่นวายตั้งแต่อายุประมาณ 15 ปี หนีเรียนเพราะเข้ากับเพื่อนไม่ค่อยได้ ไม่มั่นใจกับหน้าสิวๆตัวดำๆของตัวเอง เรียนไม่เก่ง พูดน้อยในหัวมันว่างเปล่า ไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับคู่สนทนาทำให้ไม่มีเพื่อนสนิทเลย เรียบร้อยเกินผู้ชายจนเพื่อนชอบล้อ ใช่ครับผมชอบเพศเดียวกันและที่บ้านรับรู้ครับ ผมเพิ่งแยกกันอยู่กับแฟนไม่ถึงเดือนด้วยเรื่องการเงินเพราะผมตกงาน ด้วยอายุที่มากและไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานมาสักเท่าไหร่ skill ภาษาก็ไม่ได้อีก ประกอบกับตัวผมเองก็เลือกด้วยส่วนหนึ่ง ผมกังวล กลัว ไม่มั่นใจในตัวเองกลัวงานที่ต้องเจอผู้คน มีอาการแปลกๆที่เป็นมานานหลานปีคือถ้าอยู่ในสถานการณ์วิตกกังวลประหม่า อย่างพูดหน้าชั้นเรียน เดินเผ่านฝูงชนและเขาจ้องมาที่ผม ผมจะมีอาการเกร็งมือหงิกเท้าหงิกซีกซ้ายครับ เคยมีอาการขณะเสริฟกาแฟกาแฟร้อนๆนี่ลวกแขนผมหมดเลย ผมจึงเลี่ยงงานแบบนี้ครับ และผมเรียนรู้งานช้ามาก ทำให้สมัครงานยากครับ
     
     ร้องไห้เกือบทุกวัน ว่าผมจะเกิดมาทำไม ขี้แพ้มาตลอดชีวิต คนที่เขาพิการยังเข้มแข็งกว่าผมเลย ถ้าเเลกได้ อยากเอาชีวิตที่เหลือให้เขาครับ อยากตายก็ไม่ได้ กลัวบาป กลัวเจ็บ พิการแล้วเป็นภาระพ่อแม่น้อง พ่อแม่น้องไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรทุกคนให้กำลังใจผม บอกให้สู้ๆ วันนึงผมจะประสบความสำเร็จในชีวิตแน่นอน อย่าคิดมาก ปล่อยวาง สวดมนต์ ฟังธรรม ทำสมาธิ ออกกำลังกาย ผมรู้สึกกดดันในใจมันมืดไปหมด มองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลยครับ และทำในสิ่งที่เขาแนะนำไม่ได้ ทำได้แปบๆ ไม่อยากทำและเลิกทำ นอยด์ตัวเอง
ร้องไห้ทำร้ายตัวเองในแบบของผม เช่น นั่งรถเมล์ออกไปเดินตามถนนกลางดึกเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง กินพาราและยาแก้แพ้รวมกัน 8 เม็ด มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน ฯลฯ
   
     วันนี้ผมรวบรวบความกล้าไปหาหมอโดยใช้สิทธิ์ประกันสังคม บอกเคาน์เตอร์พยาบาลว่า มีอาการนอนไม่หลับ เครียด ปวดหัว พอได้เข้าพบหมอจึงบอกหมอไปตรงๆว่า ผมอยากพบจิตแพทย์ผมเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าผมไม่ไหว ผมอยากตาย หมอก็เริ่มถามคำถามผมเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว แค่หมอถามผมก็น้ำตาเอ่อเลยครับ หมอที่ตรวจถึงไม่ใช่จิตแพทย์แต่หมอรับฟังผมใช้เวลานานพอสมควร ให้ยาและนัดให้พบจิตแพทย์อีกสองอาทิตย์  แค่คิดว่ายาและคำแนะนำจากจิตแพทย์อาจจะช่วยให้ผมสามารถกลับมามีสติมีกำลังสามารถต่อสู้กับปัญหาต่างๆในชีวิตและกลับมามีความสุขอีกครั้งครับ จะอัพเดทให้อ่านในครั้งต่อไปที่ได้เข้าจิตแพทย์ครับ