เราไปรู้จักคนนึงที่บังเอิญเป็นเพื่อนแฟน เกริ่นก่อนค่ะเราคบกันได้ประมาณหนึ่งปีซึ่งเราเป็นฝ่ายยอมมาตลอด
สิ่งที่เขาพูดกับเราคืออย่าไปบอกใครนะว่าคบกับนางอยู่ 
เรายอมรับว่า เสียใจมากจริงๆทำไมต้องปิดบังใครๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะมีอีกหลายๆเหตุการณ์ที่เค้าบอกว่าเราเป็นพี่สาวบ้าง เจ็บค่ะ เสียใจ
เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด หรือเค้าอายเพื่อน แต่ถ้าอยู่ด้วยกัน2คน เขาดีมากจริงๆ ต่อหน้าสาธารณะชน เค้าจับมือเราเดินกอดแขนเราอ้อนเราตลอด หอมแก้มก็มีบ้างเค้าก็ดูไม่อายที่เดินกับเรา แต่พอกับสังคมเพื่อนเขา หรือในโลกโซเชี่ยวเรากลับไม่มีตัวตน ควรเก็บมาคิดไหมค่ะเราร้องไห้เลยที่เราภูมิใจทุกอย่างในตัวเขาแต่เขากลับอายที่มีเรา งง ค่ะ ต้องทำยังไงต่อ เราก็มองตัวเองในกระจกว่าเราขี้เหร่ขนาดที่เขาไม่กล้าเปิดตัวเลยหรอ คนรอบข้างก็จะบอกเสมอว่าเลือกได้ดีกว่านี้เยอะถ้าคิดจะเลือกหลายคนอาจจะคิดว่าหน้าตาเป็นประเด็นไหม เราไม่ได้ขี้เหร่ขนาดนั้นค่ะ ก็มีคนมาจีบพอสมควรแต่เราไม่เลือกเพราะรักเขาเฉยๆ ทางไปอ่ะมีค่ะ แค่ยังรัก เราเคยทำงานเป็นแอร์โฮสเตสค่ะ บุคลิกภาพหน้าตาไม่น่าเกี่ยว แต่ก็ไม่แน่เค้าอาจจะตั้งอุดมคติที่สูงกว่าเราก็ได้คะ เรารักค่ะ ถึงไม่ยอมไปต้องอดทนเสียใจมาตลอดคิดเสมอว่ามันจะดีขึ้นถ้าเวลาผ่านไป แต่ไม่เลยคะแย่ลงเรื่อยๆ