เราเกิดมามีพี่น้องฝาแฝด เราเป็นคนพี่ ตอนเราอายุได้6เดือน พ่อแม่ทะเลาะกัน เขาไม่รับผิดชอบอะไรเลยทะเลาะกันเสร็จ ไปตามคนที่พ่อเคยทำงานก่อสร้างด้วยกัน มาดูว่าจะเอาคนไหนไปเลี้ยง ซึ้งแม่บุญธรรมบอกว่า เราคลานเขาไปเกาะขาแม่เขา เราเลยได้มาอยู่กับครอบครัวใหม่ พอโตขึ้น

เราได้ข่าวได้รู้เรื่องราวว่าพ่อแม่แท้ๆเนี้ยเขา ได้ดิบได้ดีมีเงิน ไม่จนเหมือนแต่ก่อน ช่วงนั้นพึ่งเข้าม.4ใหม่ๆ ได้เรียนที่เดียวกันกับน้องสาวฝาแฝด น้องมันก็เลยชวนเราไปนอนที่บ้านด้วย เราก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราก็ค้นเสื้อผ้าเอาไปนอน แต่เรารู้สึกตะหงิดใจว่า 2อาทิตย์แล้วนะ ทำไมเราจอกลับแล้วไม่ให้กลับ เขาพูดสาระพัดว่ารักเรา รักเรามากกว่าลูกๆทุกคน แต่เราเห็นการกระทำของเขามันก็ไม่ใช่ เขาพยายามพูดด่าเราแขวะเรา ให้เราลืมพ่อแม่บุญธรรม แต่ทำยังไงได้หล่ะ ก็เรารักพ่อแม่บุญธรรมมากกว่า เพราะเขาเลี้ยงมา แต่เราก็ยังคิดนะว่าพ่อแม่แท้ๆก็มีเพราะเจาทำให้เกิดมาครบ32เหมือนคนปกติ วันนึ่งเราเกิดทนไม่ไหวเรา หนีกลับบ้านเราเอง

เราข้นเสื้อผ้ากลับแล้วเขาก็ยืนเท้าเอวด่าเราสารพัด แล้วคำสุดท้ายที่เขาพูดกับเรา "ไม่ต้องมาเหยียบบ้านกูอีกไม่ใช่ลูก" นี้หรอคือที่สิ่งที่เขาควรทำที่สุด
บังคับกันใครจะไปทนอยู่ เอาแต่ใจ ไม่สนใจความรู้สึกคน พ่อแม่บุญธรรมเขาไม่มีทางพูดแบบนี้แน่ๆ เราผิมั๊ยที่เราอาจจะรักพ่อแม่บุญธรรมมากกว่า หรืออะไร
สับสน