ขอเริ่มเลยนะคะ พอดีเราอายุ24 เป็นลูกผญ.คนเดียว จบมหาวิทยาลัยชื่อดังและพึ่งเริ่มทำงาน เราอาศัยอยู่กับพ่อแม่บุญธรรม แต่แม่แท้ๆก็ติดต่อกันทุกวัน ตั้งแต่เรียนหรือไปไหนมาไหน พ่อแม่บุญธรรมเขาก็คอยไปรับส่ง พอเราเริ่มโตขึ้น ก็อยากจะมีออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ซึ่งต้องเราขออนุญาตทุกครั้ง พ่อแม่ก็ให้เราไปนะ แต่พอกลับบ้านมาจะทะเลาะตลอด โดยเขาจะชอบพูดให้เราอึดอัด  แล้วพอเราเริ่มมีแฟนก็ยิ่งอึดอัด เพราะไปไหนกับแฟนยาก ซึ่งแฟนเราก็ทำงานแล้วเป็นวิศวะจบมอดังเหมือนเรา เวลาจะไปไหนก็ขออนุญาตและเราไม่เคยกลับเย็นเลย เช่นล่าสุดเราออกจากบ้านเที่ยง แฟนขับรถมารับออกไปไหว้พระทำบุญ ไปร้านอาหาร แล้วเราก็กลับบ้านมา4โมงเย็น พอกลับมาแม่ไม่คุยกับเราเลย แล้วพอตกเย็นอยู่ๆแม่เขาก็พูดประมาณว่า ไม่ถูกชะตากับแฟนเราไม่ชอบแฟนเรา ซึ่งเราก็อธิบายไปว่า แม่พึ่งเจอแฟนหนูแค่ครั้งเดียวเองนะที่แบบได้นั่งคุยกัน(ปล.แฟนมารับไปเที่ยวได้ประมาณ5ครั้งแล้ว แต่แม่ให้เข้ามาบ้านตอนครั้งแรก แล้วก็นั่งคุยกันแปปเดียว) เราก็พูดไปว่าแม่อย่าพึ่งตัดสินได้ไหมพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียว แล้วคือแม่เราก็รู้นะว่าเรากับแฟนเป็นเพื่อนกันมาก่อนที่จะเป็นแฟนกัน เรารู้สึกว่าแฟนเป็นเซฟโซนที่ดีมากๆของเราด้วย แต่กับที่บ้านคือไม่ใช่เซฟโซนเลย เพราะเขาจะคอนโทรลเราทุกเรื่อง แล้วก่อนหน้านั้นเราเคยมีภาวะซึมเศร้าเพราะครอบครัว เนื่องจากทุกครั้งที่เราทะเลาะกับแม่ แม่เราจะเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก ไม่เคยฟังความคิดเราความคิดเขาต้องถูกเสมอ แล้วก็จะเขวี้ยงข้าวของใส่เรา จึงทำให้เราไม่สามารถคุยกับครอบครัวได้ทุกเรื่องเพราะกลัวทำเขาไม่พอใจ แต่เราก็จะโทรไปร้องไห้หรือขอคำแนะนำจากแม่แท้ๆเสมอ ซึ่งเรากับแม้แท้ๆสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง  เราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้ในหัวคือคิดว่าอยากจะย้ายออกไปเช่าคอนโดอยู่ เผื่ออะไรจะดีขึ้น