ประเด็นที่อยากถามและแลกเปลี่ยนทุกๆท่านคือพอดีจขกทนึกขึ้นได้ว่ามีประเด็นที่พระภิกษุ​สงฆ์​สายปฏิบัติที่พยายามไม่รับเงิน​ ไม่จับเงินถ้าถึงจะจำเป็นเช่นเดินทางไกลขึ้นรถหรือเครื่องบินไปแล้วพยายามไม่จับเงินให้คนถือเงินให้พาไปแทน​ คือถ้าจะนิมนต์ต้องส่งรถมารับแทนไม่ก็ให้ไวยาวัจกรพามา​ แล้วถ้าจำไม่ผิดนะพอดีมีคนมาแซะเหน็บแนมว่าเลี้ยงยาก​ เรื่องมาก​  ไม่ยอมมีรถของตัวเอง​ เป็นภาระโยม​ ต้องถึงขั้นเอารถมารับ​ หรือต้องให้ไวยาวัจกรณ์พามา​ คือเลี้ยงก็ไม่ได้ยากหรอกแค่มีกฎในการรับปัจจัย4ที่ถูกต้องตามพระธรรมวินัยแค่นั้น​ กับพระที่โยมฆราวาสประเคนอะไรมาให้ก็รับหมดทั้งสะสมเงินสะสมกิเลสสะสมลาภจนลืมไปแล้วว่าตัวเองคือนักบวช​ แบบไหนเหมาะสม​กว่ากันครับ​ ตกลงพระโดยเฉพาะในบ้านในเมืองเนี่ยคือไม่ใช่นักบวชบำเพ็ญเพียรฝึกจิตละกิเลสแล้วใช่ไหมครับ​ มีหน้าที่แค่เรียนตำรากับสวดให้พรเอาใจญาติโยม​ สนองความมัวเมา​งมงายญาติโยมให้หลงหรือเปล่า​ คุ้นๆว่ามีประเด็นเรื่องหลวงพ่อชาไม่เห็นด้วยกับสะสมรถหรือแบบมีรถส่วนตัวอ่ะครับ​ สรุปไม่ใช่ผู้บำเพ็ญตบะฝึกจอตแบบทางโลกไม่ใ่นักบวชแล้วใช่มั้ย​ เป็นแค่นักบุญนักพรตเพื่อประกอบพิธีอย่างงั้นสิครับ