ก่อนอื่นผมขอแชร์ประสบการณ์การมีลูก ซึ่งเห็นหลายๆคนทีอยากมีหรือคนที่รู้จักอยากมีมากกกก แต่ก็ยังไม่สมหวังซักที ซึ่งในตอนแรกช่วงก่อนที่จะแต่งงานคิดเพียงแค่ว่า การมีลูกนั้น ไม่น่าจะมีอะไรยากเย็น เพียงแค่ทำในช่วงไข่ตก ตอนกลางเดือน ก็เป็นอันเรียบร้อย

                แต่........ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้น เป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง โดยเริ่มจากเมื่อเกือบ 4 ปีที่แล้ว ผมก็ได้แต่งงานกับภรรยาและวางแผนกันไว้ว่า แต่งงานกันซัก 1 ปีและใช้ชีวิตร่วมงาน ไปเที่ยว ทำงานที่ตัวเองได้รับผิดชอบอยู่ เพื่อสร้างอาคตและค่อยๆเก็บเงินไปเรื่อยๆ โดยมีการคุมกำเนิดไปในช่วงปีแรกของชีวิตคู่ในการแต่งงาน ชีวิตคู่แตกต่างจากชีวิตแบบแฟน แต่ไม่แตกต่างมาก เพราะผมและเธอนั้น คบกันมาแบบเพื่อน มีอะไรก็คุยและปรึกษามากันตลอด เที่ยวเล่นสนุกสนาน และเติบโตก้าวหน้าตามอายุและหน้าที่ความก้าวหน้าที่เพิ่มขึ้น

                พอมาในช่วง ปีที่ 2 นั้น เราทั้งสองคนเริ่มมาคุยเรื่องการวางแผนการมีน้อง ว่าจะมีช่วงไหนดี โดยเริ่มจากการหาข้อมูลให้หลายๆด้าน ว่าการเตรียมตัวก่อนมีลูกนั้น ต้องทำอย่างไรบ้าง โดยเริ่มแรกก็ไป รพ. เพื่อทำการฉีดวัคซีนกันโรคต่างๆ พวกหัดเยอรมัน และโรคที่อาจเกิดขึ้นเมื่อตั้งครรภ์ และ ตรวจเลือด ตรวจโรคต่างๆทั้งแบบของผู้ชาย และผู้หญิงให้ครบ ปล.ในการฉีดวัคซีนนั้น คุณหมอแนะนำว่าให้พ้นช่วง 8 เดือนไปก่อนเพื่อให้สร้างภูมิคุ้มกัน จนถึงจะมีได้ เป็นอันว่าผมและภรรยาต้องรอไปอีก 8 เดือน ซึ่งในใจตอนนั้นอยากให้ถึง 8 เดือนมาไวๆๆเลย และก็ใช้ชิวิตแบบปกติ และยังไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการรับวันตกไข่ และอาการต่างๆของคนที่จะเริ่มตั้งครรภ์ จึงเที่ยวเล่นไปก่อน แต่ในใจก็อยากได้มาก เพราะคิดว่าตัวเองเริ่มจะพร้อมแล้ว ทั้งการงาน การเงิน 

                พอครบกำหนด 8 เดือนหลังจากฉีดวัคซีนที่ฉีดนั้น ผมก็เริ่มต้นทำ แต่ยังไม่ได้ระบุวัน หรือ ทำในช่วงตกไข่ เอาแค่คิดว่าน่าจะเป็นช่วงกลางๆเดือนเป็นพอ และก็น่าจะไม่ยากเย็น ผ่านไปเดือนที่ 1 ประจำเดือนก็มาแบบปกติในรอบวันที่ยังไม่ได้นับว่ารอบประจำเดือนนั้นกี่วัน และเริ่มมาวันไหน แต่รู้เพียงแค่ว่า อาการก่อนจะเป็นประจำเดือน 10 วันจะมีอาการ คือ ปวดหน้าอก ท้องอืด ปวดหลัง อยากทานของเผ็ดๆเปรี้ยวๆ และท้องบวม ซึ่งอาการทั้งหมดนี้ เป็นอาการที่มาทุกๆเดือน ไม่เคยขาด 

                พอผ่านเดือนที่ 2,3,4 และ 5 เดือน ก็ยังไม่สำเร็จซักที ประจำเดือนของภรรยาก็ยังมาอย่างต่อเนื่อง ไม่หยุดยั้ง บางครั้งก็มีอาการปวดท้องร่วมด้วย ทำให้กลับมาคิดแล้วว่า เอ๊ะะ ทำไมมาเริ่มผิดปกติและยากเย็นจังเลย คิดว่าง่ายๆ ซึ่งมันเริ่มจะไม่ง่ายแล้วนะเนี่ย จนผมและภรรยาต้องเริ่มมาหาข้อมูลเรื่องรอบเดือน และการนับวันไข่ตก กันบ้างแล้วล่ะ จึงหาจข้อมูลผ่าน Google และ YouTube ดูเพื่อเป็นความรู้ ช่วงนั้นหมกมุ่นมากในการหาข้อมูล ทำอย่างไรให้ออกมาผลดีที่สุด เริ่มจดการเป็นประจำเดือนวันแรก นับรอบเดือนดูอาการแบบจริงจัง ประเมินวันตกไข่เองจาก internet และ application บนมือถือ และก็เฝ้าผลมาตลอดระยะเวลาที่เราเริ่มจริงจังในส่วนนี้ เดือนแล้วเดือนเล่าที่ประจำเดือนก็ยังคงมาอย่างสม่ำเสมอ มาแบบต่อเนื่อง ในรอบวันที่ 32 วัน จนจดในกระดาษเล็กๆ ตรงหัวเตียงนอน ว่าประจำเดือนมาวันไหนบ้าง จนจดมาครบ 7 เดือน ซึ่งรวมระยะเวลาที่เริ่มทำตั้งแต่วันแรก เป็นระยะเวลาทั้งสิ้น 20 เดือนเข้าให้แล้ว ในใจเริ่มคิดถึงความผิดปกติที่ซ่อนอยู่ในผมและภรรยา ว่าเราไปทำอะไรไว้ ทำไมมันเริ่มยากเย็น เริ่มกังวล เริ่มท้อ ทุกอย่างที่หดหู่มันเริ่มเข้ามาในชีวิตเราแล้ว…

               จากการผิดหวังมา 20 เดือน ทำให้ผมเริ่มใส่ใจในสุขภาพร่างกายมากขึ้น เริ่มออกกำลังกายโดยการวิ่ง จากวิ่งวันละ 3 กม บ้าง 5 กม บ้าง จนทำให้ผมรู้สึกสดใส และแข็่งแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากน้ำหนัก 85++ จนเหลือ 70 ต้นๆ และยังคงรักษาน้ำหนักและการออกกำลังกายให้สม่ำเสมอที่สุด จนในเดือนที่ 22 ของการเริ่มทำลูก จึงคิดปรึกษาแพทย์ที่ รพ เอกชนแห่งหนึ่ง โดยทำการตรวจร่างกายทั้งคู่อย่างละเอียด โดยภรรยาผมตรวจเรื่องมดลูก ตรวจภายใน ตรวจการผิดปกติต่างๆ ซึ่งผลออกมานั้น หมอแจ้งว่าร่างกายแข็งแรงดี สุขภาพดี มดลูกเยี่ยม ไม่มีสิ่งน่ากังวลใดๆ ผลความกดดันจึงมาอยู่ที่ผม 555 และถึงคราวที่ผมต้องตรวจน้ำเชื้อ ซึ่งจะทำตามคำแนะนำของแพทย์ ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องเข้าห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีโซฟานุ่มๆเก่าๆหนึ่งตัว และ ทีวีพร้อมเครื่องเล่นซีดีที่มีหนัง AV เก่ามากๆๆ 1 เรื่อง (ที่กอเลื่อนไปหน้าหลังไม่ได้) แต่ผมก็ทนดูไปจนสำเร็จเสร็จสิ้น แฮร่ๆ ใส่กระปุกปิดทึบส่งแล็ปตรวจ รอผล 1 สัปดาห์ อย่างจดจ่อ และผลที่ออกมาก็คือ ….. น้ำเชื้อออกมาปกติ มีจำนวน 20 ล้านตัว ความแข็งแรงอยู่ในเกณฑ์ที่ดี มีคุณภาพหางไม่ขาด ผมเลยคิดว่า นี่คงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่ผมและภรรยา มีโอกาสมาละ จากนั้นเราก็นับวันไข่ตกเลยจากการจดวันที่การเป็นประจำเดือนวันแรกอย่างต่อเนื่อง ทำแบบวันเว้นวัน ในช่วงระยะที่น่าจะมีโอกาส ผลออกมาก็คือ…..FAIL T^T

               จากการที่ไปตรวจร่างกายทั้งคู่และเริ่มทำการปั่มปั้มเอง ก็ยังคงผิดหวังอย่างต่อเนื่อง อาการของคนกำลังจะมีประจำเดือน พวก ปวดท้อง ปวดหลัง เจ็บหน้าอก ทำให้คู่ของเราท้อ และ เริ่มเสียใจผิดหวัง 3 เดือนหลังจากตรวจร่างกายกันมานั้น ก็ทำให้รวมเดือนที่ทำมาก็เข้าเดือนที่ 25 หรือ 2 ปีนิดๆแล้ว รู้สึกชีวิตเราไม่มีความสุขเลย ทำไมถึงต้องมาโฟกัสกับเรื่องลูกอย่างมาก ไปเที่ยวก็ไม่ได้ไปไหน เพราะคอยมากังวลกันเรื่องนี้ และที่สำคัญเลยนะ คนรอบๆตัวเรา เขาเริ่มมีข่าวดี หลายๆคน เราก็รู้สึกยินดีกับเขาจริงๆอย่างจริงใจ แต่มันก็อดน้อยใจตัวเองไม่ได้ที่ทำไม ไม่มาถึงเราซักที เราแต่งงานมาก็ 3 ปีแล้ว ก็พยายามเตรียมความพร้อมทุกอย่างเท่าที่เราสามารถทำได้ แต่ก็ยังไม่ได้ซักที จนสุดท้าย…..เราทั้งสองไปหาหมอเพื่อเริ่มกระบวนการมีลูกกันดีกว่า เย้ๆ

                    ในเดือนที่ 26 ของการเริ่มทำเบบี๋ เราได้ไปหาหมอในแผนกศูนย์มีบุตรยาก รพ เอกชนที่เราได้เคยไปตรวจความพร้อมของร่างกาย โดยในใจเราคิดแค่ว่า เอาวิธีการไหนก็ได้ที่ทำให้ติดลูกเป็นพอ โดยตั้งงบตอนก่อนทำไว้ซักไม่เกิน 2 แสนบาท พอเราไปวันแรกแบบไม่รู้ว่าต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง ก็ไปพบแพทย์ซึ่งก็ไม่ได้เลือกแพทย์เป็นเฉพาะเจาะจง เพราะคิดว่าเป็นใครก็ได้ หมอเก่งเหมือนกันหมด ไปถึงหมอก็แนะนำการดูแลต่างๆ การเตรียมตัวอย่างไร และให้ยามาจำนวน 5 เม็ดเพื่อใช้วิธีที่เขาคิดว่าควรเป็นวิธีเริ่มต้นแบบง่ายๆ คือ กำหนดวันไข่ตกที่แม่นยำ และ ให้กลับไปทำกันเองในวันไข่ตก ซึ่ง % ที่จะติดนั้นก็อยู่แค่ 5-10% เท่านั้น แต่ก็ยังดีกว่าหาวันไข่ตกไม่เจอ วิธีนี้ค่าใช้จ่ายตอนแรกจะอยู่ประมาณไม่เกิน 5,000 บาท พอกลับมาก็รอให้ประจำเดือนมาอย่างใจจดจ่อ และแล้วมันก็มาจริงๆ ภรรยาผมก็ได้ทำตามอย่างเคร่งครัด ทานในวันที่ 2 ของประจำเดือนมาจนครบ 5 วัน และหมอก็นัดวันที่ 13 ของรอบประจำเดือนนั้น เพื่อ X-ray ดูความโตและความสมบูรณ์ของไข่ เพื่อประเมินการฉีดฮอโมนใต้ท้องน้อยเพื่อให้กำนดวันตกไข่แบบชัว100% โดยเข็มที่หมอให้มาจะเป็นหลอดเล็กๆ ฉีดเข้าไปในวันที่ 14 และกำหนดให้ไปทำกันเองในวันที่ 15-17 ของรอบเดือนนั้นๆ เพื่อให้เกิดการปฎิสนธิกันตามธรรมชาติ และความคาดหวังครั้งใหม่ก็ได้เริ่มก่อตัวขึ้น…..

                    ผมยอมรับว่าในเดือนนี้ ผมเริ่มหวังเกิน 80% ว่าน่าจะติดเพราะร่างกายของผมและภรรยาก็แข็งแรงสมบูณร์  ไม่มีปัญหาใดๆนี่หน่า ดังนั้น ช่วงที่ไข่ตกผมจึงหาบรรยากาศและมาพร้อมกับความหวัง โดยทำการจองโรงแรมที่กทม เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศและทำให้เราทั้งคู่ไม่เครียดและผ่อนคลายมากที่สุด เราไปทานอาหารแบบจัดเต็ม นอนโรงแรมดีๆ ฟินมากๆในช่วงเวลานั้น พร้อมกับความคิดที่ว่า ประจำเดือนจ๋าคงลาขาดแน่ๆ ผมทำตามอย่างที่หมอบอกทุกอย่าง แต่พอตอนทำกันจริงๆมันเกิดความกังวล ซึ่งทุกทีไม่เป็น กังวลต่างๆนาๆว่า น้ำเชื้อที่ออกมาน้อยไปไหม จะเข้าไปถึงไข่ที่สุกไหม ทำเสร็จก็ให้ยกขาขึ้นครึ่งชัวโมงตามที่เขาบอกกันมา บอกเลยเมื่อยชัดๆ 555 และช่วงเวลาลุ้นหลังจากเราทำช่วงเวลานั้นก็เริ่มขึ้น หลังจากช่วงนั้น ผมก็ไม่ได้ทำกันอีกเลยในตลอดเดือน เพราะกลัวว่าลูกจะหลุด (คิดมโนไปเอง) และช่วงสิ้นเดือนก็เข้ามาและอาการต่างๆในช่วงก่อนเป็นประจำเดือนก็มาแบบจัดเต็มทุกอากร มาครบ แต่ก็หวังลึกๆ ไว้ว่าคงอาการเดียวกันแหละมั้ง พอครบรอบวันที่ 32 ของรอบเดือน ปรากฎว่า…. ป้าแดงมาแบบจัดเต็ม ผมและภรรยารู้สึกชาๆและ Fail อย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว อาจเพราะเราหวังไว้มากแม้เพียงโอกาสแค่ 5% ก็ตาม

                   พอประจำเดือนมาวันแรกนั้น ก็เป็นเดือนที่ 27 แล้วนะสำหรับความพยายามการมีลูก แต่ยังยังคงไม่ท้อ ไปหาหมอใหม่อีกครั้ง อ่ออลืมไป ผมและภรรยาเป็นคนต่างจังหวัด เวลาหาหมอทุกครั้งจะต้องขับรถไป-กลับ กทม ทุกครั้ง ซึ่งบางทีก็ต้องไปตอนเย็นหลังจากเลิกงานหรือต้องลางานไป ซึ่งก็เหนื่อยหน่อยทั้งคู่แต่ก็ยอม เราก็เริ่มมาหาและทำวิธีเดิมอีกครั้งในรอบที่ 2 ด้วยความหวังที่ลดลงจากรอบก่อนมาก ไปหาหมอ ที่ รพ.เพื่อรับยาทานเหมือนเดิม 5 วัน รอรอบไข่ตก X-ray ดูไข่ ฉีดเตรียมดูรอบการไข่ตกที่แม่นยำ วนลูปแบบนี้เหมือนภาพจำจากเดือนก่อน ค่าใช้จ่ายก็ยังเหมือนเดิมที่ประมาณ 5 พันกว่าบาท คราวนี้ช่วงเวลาสำคัญในการทำ ผมเลือกที่จะไม่จองโรงแรมดีๆเพื่อสร้างบรรยากาศอีกต่อไป ผมทำที่บ้านมันนี่แหละสบายใจ ส่วนช่วงกลางวันก็แค่ออกไปทานข้าวปกติ ดูหนังและให้ผ่อนคลายมากๆที่สุด และช่วง 3-4 วันในช่วงพีคไข่ตกก็ผ่านไป ผมทำไป 3 รอบแบบสบายใจ ยกขาแช่เหมือนเดิม ยกค้างนานเหมือนเดิม 555 แต่จุดสังเกตุของเดือนนี้คือ ช่วงสัปดาห์ที่ 3 อาการปวดท้องไม่ค่อยมาก มีแต่การปวดหลัง ซึ่งผมก็มโนมาว่าเป็นเพราะเตียงนอนที่อาจจะนุ่มไป เลยทำให้ปวดหลัง ไม่น่าจะเป็นอาการเป็นประจำเดือนมั้ง เพราะตอนนี้ก็มองโลกในแง่บวกทุกเดือนคงทำให้เราสองคนไม่เครียด และวันที่ 32 ของรอบประจำเดือนก็มา ผลคือ……ประจำเดือนมาอีกแล้วจ้า คราวนี้เราสองคนเริ่มวิตกมากๆจิตตก เพราะคิดวนไปวนมาอยู่ตลอดเวลาว่าทำไม เราถึงเป็นหนึ่งในร้อยในพันที่มีลูกยากกับเขา ไม่คิดว่าต้องมาเจอกับสภาวะแบบนี้ เครียด อยากระบายกันสองคน คนอื่นๆก็มาถามว่าติดไหม ติดไหม เป็นไงบ้าง สำเร็จหรือยัง เขาคงถามด้วยความหวังปรารถนาดีจริงๆ แต่บอกเลยผมและภรรยารู้สึกเสียใจและท้อแบบสุดๆ ในช่วงตอนนั้น ที่ผลออกมาไม่เป็นดั่งใจหวัง…

                    มาในเดือนที่ 28 หรือกว่า 840 วัน ผมมีแผนว่าจะหยุดหาหมอเพื่อรักษาสภาพจิตใจของเราทั้งสอง ให้กลับมาพร้อมและสดใสอีกครั้งนึง และคิดว่าเราควรเปลี่ยน รพ เป็น รพของรัฐบาลแต่เป็นคลินิคพิเศษ เพราะเราตั้งใจจะทำลูกแบบเด็กหลอดแก้วเลยทันที จึงจะต้องหาข้อมูลให้มากที่สุดเท่าที่เราจะหาได้ ถามคนที่เคยไปทำ ถามเพื่อน ญาติ และหาทาง Internet จากนั้นก็เลือก รพ และแพทย์เฉพาะทางสำหรับผู้มีบุตรยากโดยเฉพาะ ตอนนั้นคิดว่าเสียเงินเท่าไรก็ยอม เพื่อให้ได้ดั่งใจหวัง ขอให้เขามาซักที และสิ่งแรกที่ทำหลังจากมีข้อมูลจากการหาทั้งเดือน คือ ได้รพ รามาฯ แบบพิเศษ ซึ่งเราก็จะโทรไปนัดคิวคิดว่าคงว่างตลอดแหละ ไม่น่ายาก แต่…. ไม่เลยจ้า ต้องจองคิวล่วงหน้า 1 เดือนเพื่อรอพบหมอที่เราได้เลือกไว้ รอช่วงหมดสะดวกก่อน เพื่อมาคุยและตกลงวิธีกัน สรุปในเดือนนั้น ผมก็ต้องรอไปอีก 1 เดือนแบบฟรีๆโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไร จนประจำเดือนก็มาแบบปกติจนได้ เฮ้อออ และช่วงที่หมอนัดครั้งแรกก็เป็นช่วงที่ ประจำเดือนมาแล้ว 8 วันซึ่งก็คือ รอบหน้านี้ในการทำก็ต้องยกยอดไปเริ่มเดือนใหม่อีกที

To be continue.... บรรทัดครบ 10,000 อักษรครับ