คืองี้ค่ะ
พี่ที่ทำงานคนนึง..ชอบพูดถึงความเจ็บป่วยของแกให้ฟังทุกเช้าสายบ่ายเย็นกระทั่งจะเลิกงาน แกจะชอบบ่นให้เราฟังเกี่ยวปัญหาของแกค่ะแรกๆเราก็รับฟังและเข้าใจนะคะเราก็ เออ ออ กลับไปบ้างบอกให้กินยา,ให้ดูแลตัวเองดีๆไรงี้ก็เห็นใจและเห็นว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกันก็แสดงความเป็นห่วงเล็กๆน้อยๆกลับไป
แต่พี่เค้าพูดให้เราฟังบ่อยเกินไปเราไม่ชอบไม่อยากฟังมันหดหู่นะคะ ที่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ตอนเช้าที่อารมณ์ดี อยากจะรับแต่อะไรดีๆบางครั้งในเวลาที่ตั้งใจทำงานมีเคสซีเรียสๆแกก็ยังสะกิดเราให้ไปฟังแกบ่นอย่างเช่น
- เมื่อคืนหายใจไม่ออก
- เมื่อคืนปวดท้อง,อาเจียนหมดไส้หมดพุง
- เมื่อคืนมีเลือดไหลออกมาจากโพรงจมูก
- เดี๋ยวนี้ปวดเข่าเดิน,วิ่ง,มากไม่ได้
ฯลฯตั้งแต่หัวยันเท้า พูดทุกเรื่องจริงๆ
และอีกหลายเรื่องเลยคที่เราต้องมาได้ยิน
เรามองว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดให้คนอื่นฟังมั้ยคะบ่นได้แต่อย่าบ่อยนักคนที่ต้องได้ยินมันรับไม่ไหวบางทีนั่งกินข้าวเช้าอยู่บรรยายเรื่องอาเจียนสะเห็นภาพไรงี้ อวดลูกหลาน,อวดเพื่อนฯในโซเชียล เปิดเป็นวิดีโอ,รูปภาพและสะกิดให้เราดูทั้งในเวลาทำงานและเวลาพักหลังๆมาเราเอือมมากค่ะ เป็นแบบนี้ทุกวันจนเราทำเป็นไม่ได้ยิน,ไม่สนใจ,หันหน้าหนีและใส่หูฟังตลอด บางทีก็ยิ้มอ่อนตอบกลับไป แต่เราไม่พูดไม่เออ ออ ด้วย
ถ้าเป็นเรื่องงานรึยังที่น่าสนใจกว่านี้เราก็รับฟังค่ะและพูดคุยตามปกตินะคะ

เราควรทำตัวอย่างไรดีคะ? ทุกวันนี้อยากย้ายโต๊ะทำงานมากเลยเช้าๆมานี่ต้องเตรียมตัวรับฟังแกละว่าจะมีปัญหาอะไรอีก