เราเป็นคนขี้โรคเลือกได้ใครๆก็ไม่อยากเป็นไม่อยากเจ็บนู้นป่วยนี่เวลาป่วยทุกครั้งเค้าก็บ่นทุกครั้งบอกให้เราทำตัวให้เข้มแข็งแต่ร่างกายใครจะฝืนได้
พอเราป่วยเค้าหายาให้แต่หาแบบบ่นๆ เพราะหวงนอนเป็นคนขี้เซามาก วันนี้เรากระเพาะกำเริบบวกกับกรดไหลย้อนแสบในคอ ท้อง อาเจียน ปวดหัวรวมปวดท้องพอบอกว่าหายาให้หน่อยเค้าก็บอกยาที่ไหนไม่มีคือยังไม่ทันได้หาก็บอกไม่มี พอเราลุกขึ้นไปอาเจียนในห้องน้ำ เค้าก็บอกอยู่แบบนั้นแหละมันถึงอาเจียนอย่าไปนึกมันสิก็ไม่อาเจียนหรอก นี่คือคำพูดของเค้า พอเราสักพักเราขอยาพาราเค้าก็ลุกขึ้นไปหาให้แบบบ่นๆ พอเรากินเสร็จ กลับมานอนที่เตียงคือเรานอนชิดกำแพงห้อง เราพูดกับเค้าขึ้นว่าถ้าเรามีอาการวิ่งไปห้องน้ำไม่ทันจะรังเกียจอาเจียนเราป่าว เค้าก็บอกไม่มีทางจะไม่ทันพอมีอาการก็วิ่งไปห้องน้ำสิ คือที่ถามเพราะเวฃาเรามีอาการก็มีบางทีที่ไม่ทันเหมือนกัน เพราะเรากฌปวดหัวอยู่ด้วย จนเราถามว่ารังเกียจใช่มั้ย เค้าก็ทำพูดเฉไฉ เราเลยลุกขึ้นหยิบหมอนหยิบผ้าห่มออกมานอนนอกห้อง เค้าก็พูดขึ้นว่าเออ รังเกียจ ใครบ่างไม่รังเกียจ ในหัวเราก็โอเคในเมื่อเค้ารังเกียจ ก็ออกมานอนด้านนอกดีแระเผื่อมีไรจะได้ทัน ถ้าโดนพื้นก็เช้ดเองไม่มีใครเห็น เราคบมา2ปีกว่า เราคบใครคิดเสมอว่าเวลาเจ็บไข้มีนจะหนักแค่ไหนก็ไม่รังเกียจถ้าเราเลือกจะคบคนนี้แล้ว เพราะต่อไปอาจฝากผีฝากไข้เจออะไรกันอีกเยอะเพราะคนเราคบกันไม่มีมีแต่ภาพสวยงามตลอดเวลา
เวลาเค้าไม่สบายเราแทบไม่ได้นอนกันเลนทีเดียว แค่เค้ายืดตัวเราก็รู้แล้วว่าเค้าเมื่อยเรานวดให้ เค้าอาเจียนเราไม่เคยห่าง คนแบบนี้เราควรจะถอยห่างดีมั้ย???