หนูมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ
พ่อกับแม่บ่นเรื่องหนูไม่ชอบไปวัด
แต่หนูก็ไปเพราะถูกบังคับ ทุกวันนักขัตฤกษ์
วันหยุดของหนู มันน่าจะถูกออกเเบบด้วยหนูไม่ใช่หรือคะ
หนูไม่ชอบไปวัดเพราะ ไม่เห็นประโยชน์ของการไปวัด
ไปวัดก็แทบจะไม่ได้ยินเสียงเทศน์ เพราะเด็กข้างๆเล่นเกมส์  คนข้างๆนั่งคุยกัน  แล้วบางทีก็เรียกหนูถ่ายรูปในขณะพระสวด  

หนูเป็นคุณครู หนูสอนเด็กด้วยใจเมตตา ไม่ดุด่า แต่ให้เหตุผล หนูว่าหนูได้บุญแล้วนะคะ
ส่วนเรื่องทำทาน หนูทำกับคนตาบอด มาร้องเพลงตามร้านหมูกะทะ  ทำบุญกับการศึกษา แบบนี้ก็เรียกทำทานแล้วนะคะ

หนูนับถือหลักคำสอนมากกว่าค่ะ เพราะเห็นภาพ จับต้องได้
หนูชอบฟังคำสอนนะคะ  แต่หนูไม่ฟังบทสวด เพราะหนูไม่เข้าใจ ก็ไม่เกิดประโยชน์อยู่ดี (หนูชอบฟังพระสอน/เทศน์มาตั้งแต่เด็ก )

เพื่อนหรือพี่ที่รู้จักที่อยู่ในช่วงอายุเดียว ถ้าให้พูดคุยจริงๆ เขาส่วนมากบอกว่า ตนไม่มีศาสนา  แต่ที่หนูรู้จักเขา เขาก็เป็นคนดีนะคะ

แต่หนูยังคงเลื่อมใสในคำสอนของศาสนาพุทธนะคะ
ปล.หนูสังคมน้อย หนูเลยไม่อยากไปวัดด้วย อีกเหตุค่ะ

เฮ้อ~~ไม่มีคำถาม แต่อยากรู้ความคิดเห็นค่ะ