เรารู้สึกว่าบางทีเราก็ร้องไห้ในสถานการณ์ที่เราไม่ผิดและร้องโดยไม่มีเหตุผล หรือสถานการณ์ที่เราผิดพลาดแค่เล็กน้อย ซึ่งปกติมากสำหรับคนทั่วไป  ไม่ก็ในสถานการณ์ที่เหมือนจะเกิดขึ้นเพราะเราแต่เราไม่ได้ผิดและไม่ควรร้องไห้ด้วย ถ้าคนปกติเห็นเราร้องไห้ก็คงทำหน้างงๆ และก็พูดว่าWhat?แน่ๆ
      
      เคยสงสัยตัวเองตั้งแต่เด็กแล้วค่ะแต่ไม่รู้ว่าจะถามใครได้เพราะความรู้สึกตอนนั้นที่มันร้องออกมาโดยแค่เพราะความรู้สึก แต่มันไม่มีเหตุผล เลยไม่รู้จะอธิบายให้ฟังยังไง
      วันนี้เราไปตจว.มาค่ะแต่ไปทำธุระแปปเดียว เลยว่าจะพักเติมอะไรให้ลงท้อง คุณแม่กับคุณพ่อท่านอยากกินโกเด้ง เราอยากกินชายสี่เราเลยกะว่าจะไปสั่งมานั่งกินกับพวกท่าน พ่อค้าชายสี่ถามเราว่าเอาไปนั่งกินร้านไหน เราก็ตอบว่าร้านโกเด้ง ทีนี้แกก็เหมือนจะกลับไปนั่งเฉยๆและก็พูดอะไรสักอย่าง พูดค่อนข้างเบาแต่จับใจความได้ว่า ไม่ให้เอาไปนั่งกินร้านนั้น ถ้าจะกินสั่งกลับบ้านหรือนั่งกินที่ร้านเขา เดาว่าเขาไม่น่าจะถูกกัน เราก็เลยสั่งเป็นถุงเพราะคิดว่าเอาไปเทกินที่ร้านโกเด้งกับคุณพ่อคุณแม่  สั่งเสร็จอะไรเสร็จเราก็เดินไปนั่งทานกับครอบครัว พ่อถามว่าทำไมใส่ถุงมาเราก็ตอบประมาณว่าเขาไม่น่าจะถูกกัน เราเลยขอถ้วยร้านโกเด้งมา พ่อค้าร้านโกเด้งเดินเอาถ้วยมาให้และก็ถามประมาณว่าเอาไปใส่อะไร เราเลยตอบไปว่าใส่ชายสี่ค่ะ และเขาก็บอกว่าไม่ได้อะ โทดทีนะครับ และเขาก็อธิบายว่าเขาเริ่มก่อนอย่างนู้นอย่างนี้แสดงถึงความไม่ถูกกันแต่เขาค่อนข้างพูดเพราะและเป็นกันเองมากกกว่าร้านชายสี่  จังหวะนั้นคือร้องไห้ออกมาเพราะอะไรไม่รู้ มันมีความรู้สึกแบบบอกไม่ถูกจะบอกว่าเข้าใจ หรือหงุดหงิด มันเป็นสถานการณ์ที่มันไม่มีอะไรเศร้าอะ
แต่ไม่ใช่เพราะไม่ได้กินชายสี่แน่ๆ เราสั่งโกเด้งแทน   
  เรื่องร้องไห้มันเป็นปัญหาสำหรับเรามากๆ เพราะคุณแม่จะชอบเข้าใจผิดว่าเรางี่เง่ากับเรื่องเล็กๆ อย่างในตอนนั้นเขาน่าจะคิดว่าเราร้องไห้เพราะไม่ได้กินของที่อยากกิน ทีนี้เราก็โดนว่าไปตามเสต็ป ตอนที่ร้องอยู่มันอ่อนไหวง่ายมาก มันเลยทำให้ร้องหนักกว่าเดิม ร้องทีก็ต้องคอยกลั้นไว้ แอบไม่ให้พ่อกับแม่เห็น พอเห้นก็จะเกิดเรื่องอย่างงี้ขึ้น กลายเป็นทะเลาะกัน ที่ไม่บอกเหตุผลที่ร้องไห้ในตอนนั้นเพราะมันไม่มีเหตุผลร้องไห้เพราะความรู้สึกล้วนๆ และยิ่งอธิบายน้ำตาแตกแน่ๆ
    
     บางทีเราก็เคยร้องไห้จนสะอื้นเพราะท่อนเพลงแค่ท่อนเดียว บางครั้งร้องไห้เพราะครุหักคะแนน1-2คะแนนซึ่งมันไม่น่าร้องไห้อะ ตอนนั้นคือร้องจนเพื่อนต้องมาปลอบเป็นกลุ่มเลย บางทีถ้าเราโกรธหรอแค่หงุดหงิดแล้วเราแสดงอาการออกมา เราจะนึกตลอดว่า"เราไม่ควรทำแบบนี้ จะหงุดหงิดทำไม คิดดูสิไม่สงสารคนอื่นหรอ แกกำลังโกรธคนอื่นอยู่นะ ดูสีหน้าคนอื่นตอนแกหงุดหงิดใส่เขาสิ ดูสิเขากำลังรุ้สึกไม่ดีอยุ่แน่ๆ"มันทำให้เราหงุดหงิดมากขึ้นคือความรู้สึกมันตีกัน สุดท้ายเราก็ร้องไห้ออกมาเพราะเรารู้สึกว่าเราเข้าใจคนอื่นที่กำลังโดนเราหงุดหงิดใส่
      ถ้าในสถานการณ์ที่แค่กดดันและเราทำอะไรผิดพลาดเราก็ร้อง เราเลยรู้ตัวว่าเป็นคนเซนซิทีฟมากๆ และอ่อนแอเกินไป  
       แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องร้องไห้ บางทีก็เกี่ยวกับความรู้สึก เพียงแค่คำพูดสั้นๆเราคิดไปไกลมาก เราเลยรุ้สึกว่าเสี่ยงต่อโรคซึมเศร้ามากๆ เพราะเคยเป็นแล้วครั้งนึง แต่ไม่ได้บำบัดหรือไปหาจิตแพทย์ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วแต่อาการก็เริ่มมาเรื่อยๆ

       อยากรู้มากเลยค่ะว่าเราเป็นโรคอะไรหรือเปล่า แล้วหนักไหม ควรไปพบจิตแพทย์เปล่า หรือปกติทั่วๆ
ไป ส่วนตัวคิดว่าน่าจะเป็นSensitiveแต่ไม่รู้ผลเสียมันร้ายแรงไหม เพราะรู้สึกมันจะทำให้เกิดซึมเศร้าด้วย;;