เราเคยตั้งกระทู้ก่อนหน้านี้ ตอนนั้นเราเสียใจมาก และทำใจไม่ได้ แต่ตอนนี้เวลาผ่านมาจะปีนึงแล้วหลังจากที่เรารู้ เราทำใจได้แล้ว เราไม่ทะเลาะกับสามีเลยนะคะ แบบอยู่ปกติ มาก เค้าก็ดูแลลูกดีนะ เราก็โอเค แต่ทีนี้เราก็รู้อยู่ในใจนะคะว่า สามีไม่เลิกกับเมียน้อย และเมียน้อยก็ไม่ยอมไปค่ะ เราก็ไม่เข้าใจนะคะว่าทำไมตอนแรกพูดดิบดีว่าจะยอมถอยยอมเลิกเอง แต่เอาเข้าจริงก็คบกันจะสองปีแล้ว แถมเมียน้อยใจกล้าหน้าทนอัพรูปคู่กับสามีในเฟสบุคตัวเองด้วยค่ะ เหอะๆ เรารู้ประวัติว่านางไม่มีพ่อ เป็นคนมีปม ขาดความอบอุ่น แล้วนางมีลูกติดสองคนแต่ลูกนางอยู่กับสามีเก่า สามีเรารายได้น้อยกว่าเรานะคะ น้อยกว่าเมียน้อยด้วย แต่เมียน้อยก็เปย์สามีเราคะ เหมือนพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อให้สามีเราเลือกนาง แต่สามีเราก็ไม่ไปอยู่กับนางสักที พอทีนี้เราว่าเรื่องมันล่วงเลยมานานมากเกินไปแล้ว เรารู้สึกว่าไม่ได้รักสามีเหมือนเดิม เราอยากเลิก แต่สามีไม่ยอมเลิกและขู่เราต่างๆ นู่นนี่ แต่กับอีกคนก็ไม่ปล่อย แต่อีกใจก็อยากอยู่คาไปแบบนี้ให้อีกคนมันทรมานเล่น  เราติดที่ว่าตอนนี้ลูกยังเล็กและแม่สามีเป็นคนเลี้ยง แกเลี้ยงลูกเราอย่างดี ได้ดั่งใจเราทุกอย่าง เราคิดไว้ว่าลูกโตสักสองขวบ เราจะย้ายออกไปอยู่บ้านตัวเอง แล้วปล่อยผีไปอยู่ด้วยกันเลยดีไหมคะ ส่วนตัวบ้านเราครอบครัวอบอุ่น พ่อไม่เคยมีเมียน้อย เราโตมาอย่างดี พี่เราบอกว่าถ้าเราเลือกเลี้ยงเดี่ยว ต้องเผื่อใจว่าลูกอาจมีปม ทำให้เราคิดว่าจะอยู่รักษาสถานะต่อไป หรือว่าแยกกันดีกว่า เพราะในใจเราเบื่อสามีมากๆ คือสามีก็ดีนะคะ แต่เค้าเหมือนจะสบายเกินไปมั้ง ไม่ต้องดิ้นรนอะไร เราเลยเบื่อ คิดไม่ตกสักที