วันนี้ขออนุญาติห้องก้นครัวนะคะ ขอใช้พื้นที่ เล่าเรื่องแม่ค้าในตลาดสดคนหนึ่ง ที่ปากน้ำ สมุทรปราการ ที่จขกท ไปเจอมาวันนี้ค่ะ
เริ่มจาก จขกท อยากได้อาหารทะเลสด เพื่อมาประกอบอาหารค่ะ จึงไปหาซื้อที่ตลาดปากน้ำ จ.สมุทรปราการ เพราะมีให้เลือกเยอะกว่า
แถวๆ บ้านขณะที่เดินเลือกๆ ดูอาหารทะเลต่างๆ ก็มาเจอแม่ค้าคนหนึ่งนั่ง ขายปลานิลค่ะ (ภาพประกอบเอามาจากเน็ตนะ)
เธอขายอยู่ 2 ราคา คือ โลละ 25 บาท และ 20 บาท จขกท ก็นึกอยากกิน ปลานิลแดดเดียวขึ้นมาทันที โลละ 25 บาท ขนาดตัวกำลังพอดี
ไม่เล็ก และไม่ใหญ่เกินไป เหมาะกับการนำมาทำปลานิลแดดเดียวมากๆ เลยค่ะ
จึงตัดสินใจบอกแม่ค้า ซื้อปลานิล โลละ 25 บาท 3 กิโล สั่งซื้อเสร็จ แม่ค้าก็หันไปหยิบถุงพลาสติก ส่วนจขกทก็ก้มหน้าเพื่อหยิบเงินใน
กระเป๋า พอเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า ปลาใส่ในถุงผูกปากถุงเรียบร้อยแล้ว (แหมทำไมไวจัง เลยไม่เห็นตอนนำปลาชั่งกิโลด้วยซิ) แล้ว
เธอก็นำถุงปลาที่ผูกปากถุงแล้วนั้น ซ้อนลงในถุงอีกใบให้ แล้วพูดว่า 75 บาท ถุงพลาสติกที่แม่ค้าใช้ เป็นถุงสีขาวขุ่น ทำให้มองยาก
ว่ามีปลากี่ตัว ด้วยความที่ไม่อยากเรื่องมาก จึงยื่นเงินให้เธอไป และรับถุงปลากลับมา ระหว่างที่เดินออกมา ก็นึกแปลกใจค่ะ ว่าทำไม
ปลา 3 กิโล ถึงเบาจัง เพราะเราเทียบจากมืออีกข้างที่หิ้วผลไม้ 2 โล ด้วยความรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างหิ้วของน้ำหนัก ไม่ต่างกันเลยจน
จขกท เดินข้ามถนนไปอีกฝั่งของตลาด เห็นกิโลของแม่ค้าอีกแผง ตั้งอยู่บนเก้าอี้ จึงถามขออนุญาติชั่งปลาถุงนี้ได้มั้ย แม่ค้าใจดีค่ะ
ยอมให้ชั่งโดยดี ..ผลออกมาคือ ... ปลานิลหนักประมาณ 1.8 กิโลเองค่ะ ตายๆๆ ....
แล้วก็เล่าให้แม่ค้าเจ้าของเครื่องชั่งกิโลฟัง เธอก็ แนะนำให้กลับไปหา แม่ค้าแผงปลาทันที จขกทก็เดินกลับไปค่ะ ก็พบว่าแม่ค้าคนนั้น
ไม่อยู่ที่แผงแล้ว กลายเป็นผู้ชายมานั่งขายแทน พอสอบถาม ผู้ชายคนนั้นก็บอกว่า แม่ค้าคนเดิมกลับไปบ้านเพื่ออาบน้ำ กินข้าว จะออก
มาอีกครั้ง ตอนเก็บแผงเลย จขกท จึงตัดสินใจเดินออกมา แล้วกลับไปที่รถ คิดเรื่องปลามาตลอดทาง ก่อนจะถึงรถ ก็ห่วงว่าปลาจะมี
กลิ่นไม่โสภา ก่อนจะถึงบ้าน เลยขอซื้อน้ำแข็งทุบ 5 บาท ใส่ปลาจากแผงขายกุ้งสด เป็นแม่ค้าสองคนผัวเมีย ทั้งคู่ใจดีค่ะ ตักน้ำแข็ง
ทุบใส่ถุงปลาให้ และไม่ยอมรับเงิน 5 บาท จาก จขกท นี่แหละค่ะ เป็นเรื่องราวที่เกินขึ้นวันนี้ ตอนสายๆ
จกท ไม่ได้เหมารวมนะ คนเราก็มีหลายแบบ บางคนก็นิสัยดี น่ารัก แต่บางคนก็ไม่ ค่ะ
แม่ค้าตลาดสด
เริ่มจาก จขกท อยากได้อาหารทะเลสด เพื่อมาประกอบอาหารค่ะ จึงไปหาซื้อที่ตลาดปากน้ำ จ.สมุทรปราการ เพราะมีให้เลือกเยอะกว่า
แถวๆ บ้านขณะที่เดินเลือกๆ ดูอาหารทะเลต่างๆ ก็มาเจอแม่ค้าคนหนึ่งนั่ง ขายปลานิลค่ะ (ภาพประกอบเอามาจากเน็ตนะ)
เธอขายอยู่ 2 ราคา คือ โลละ 25 บาท และ 20 บาท จขกท ก็นึกอยากกิน ปลานิลแดดเดียวขึ้นมาทันที โลละ 25 บาท ขนาดตัวกำลังพอดี
ไม่เล็ก และไม่ใหญ่เกินไป เหมาะกับการนำมาทำปลานิลแดดเดียวมากๆ เลยค่ะ
จึงตัดสินใจบอกแม่ค้า ซื้อปลานิล โลละ 25 บาท 3 กิโล สั่งซื้อเสร็จ แม่ค้าก็หันไปหยิบถุงพลาสติก ส่วนจขกทก็ก้มหน้าเพื่อหยิบเงินใน
กระเป๋า พอเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า ปลาใส่ในถุงผูกปากถุงเรียบร้อยแล้ว (แหมทำไมไวจัง เลยไม่เห็นตอนนำปลาชั่งกิโลด้วยซิ) แล้ว
เธอก็นำถุงปลาที่ผูกปากถุงแล้วนั้น ซ้อนลงในถุงอีกใบให้ แล้วพูดว่า 75 บาท ถุงพลาสติกที่แม่ค้าใช้ เป็นถุงสีขาวขุ่น ทำให้มองยาก
ว่ามีปลากี่ตัว ด้วยความที่ไม่อยากเรื่องมาก จึงยื่นเงินให้เธอไป และรับถุงปลากลับมา ระหว่างที่เดินออกมา ก็นึกแปลกใจค่ะ ว่าทำไม
ปลา 3 กิโล ถึงเบาจัง เพราะเราเทียบจากมืออีกข้างที่หิ้วผลไม้ 2 โล ด้วยความรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างหิ้วของน้ำหนัก ไม่ต่างกันเลยจน
จขกท เดินข้ามถนนไปอีกฝั่งของตลาด เห็นกิโลของแม่ค้าอีกแผง ตั้งอยู่บนเก้าอี้ จึงถามขออนุญาติชั่งปลาถุงนี้ได้มั้ย แม่ค้าใจดีค่ะ
ยอมให้ชั่งโดยดี ..ผลออกมาคือ ... ปลานิลหนักประมาณ 1.8 กิโลเองค่ะ ตายๆๆ ....
แล้วก็เล่าให้แม่ค้าเจ้าของเครื่องชั่งกิโลฟัง เธอก็ แนะนำให้กลับไปหา แม่ค้าแผงปลาทันที จขกทก็เดินกลับไปค่ะ ก็พบว่าแม่ค้าคนนั้น
ไม่อยู่ที่แผงแล้ว กลายเป็นผู้ชายมานั่งขายแทน พอสอบถาม ผู้ชายคนนั้นก็บอกว่า แม่ค้าคนเดิมกลับไปบ้านเพื่ออาบน้ำ กินข้าว จะออก
มาอีกครั้ง ตอนเก็บแผงเลย จขกท จึงตัดสินใจเดินออกมา แล้วกลับไปที่รถ คิดเรื่องปลามาตลอดทาง ก่อนจะถึงรถ ก็ห่วงว่าปลาจะมี
กลิ่นไม่โสภา ก่อนจะถึงบ้าน เลยขอซื้อน้ำแข็งทุบ 5 บาท ใส่ปลาจากแผงขายกุ้งสด เป็นแม่ค้าสองคนผัวเมีย ทั้งคู่ใจดีค่ะ ตักน้ำแข็ง
ทุบใส่ถุงปลาให้ และไม่ยอมรับเงิน 5 บาท จาก จขกท นี่แหละค่ะ เป็นเรื่องราวที่เกินขึ้นวันนี้ ตอนสายๆ
จกท ไม่ได้เหมารวมนะ คนเราก็มีหลายแบบ บางคนก็นิสัยดี น่ารัก แต่บางคนก็ไม่ ค่ะ