ขอเล่าย้อนกลับไปก่อนนะคะว่าพ่อกับแม่เราทะเลาะกันและแยกกันอยู่ตั้งแต่เราป.1-2 แม่ก็มีแวะเวียนมาหาที่ร.รบ้างเอาเงินมาให้บ้าง(แม่เราไปนวดที่พัทยาแต่เราไม่รู้นะว่าแม่เราขายด้วยหรือเปล่าเพราะเราเด็กมาก)ที่นี้พอเราเรียนอยู่ชั้นป.4นี่และค่ะแม่เราก็ไปเช่าบ้านหลังหนึ่งเปิดธุรกิจเป็นของัวเองเพราะได้ความรู้ติดตัวมาจากพ่อของหนูเปิดไปสักพักพอเราได้ประมาณม.1แม่เริ่มส่งเงินให้อาทิตย์ละ1000บาทเราก็ดีใจตามประสาทเด็กอ่ะเนอะเราสังเกตว่าเอ่อมีลูกค้าคนหนึ่งอ่ะชอบมาหาแม่บ่อยมากกกกชอบเล่นกับเราด้วยหยอกๆกันตามประสาทหยอกเด็กอ่ะเนอะ
มีอยู่วันนึงก็คือลูกค้าคนนี้เนี่ยไปหาพ่อเรา(พ่อกับแม่ทำอาชีพเดียวกัน)คุยกันไปกันมาอะไรทำนองนี้คือโทรศัพท์ของเขาโชว์หน้าจอที่โทรกับแม่เราอยู่เขาก็แบบอุ้ยน้าลืมว่างๆเราก็เอะใจแล้วเขากับไปพ่อก็บอกเราแล้วแหละว่าเขามีอะไรกันแต่เราก็แบบเถียงกับพ่อว่าเอ่อเขาอาจจะลืมว่างก็ได้แหละพ่อด้วยความมั่นใจในด้วยแม่ว่าคงจะไม่ทำหรอก
เราขึ้นม.2พ่อมีธุระทำให้ต้องไปอยู่ตจว.
โดยปกติแม่มีพี่น้องอยู่ตจว.ทุกๆปิดเทอมเขาจะไปรับพวกเราลงมาเล่นที่กทม.แต่พอมาเทอมนี้ตอนม.3คือเราลงมาคนเดียวเพราะต้องไปหาหมอ ที่นี้เราเห็นเขามาหาแม่1-2ครั้งต่ออาทิตย์ ทุกๆครั้งเขาจะไล่เราขึ้นไปนอนเสมอและห้ามลงมา(ปล.ตอนเราม.3ที่มาครั้งนี้แม่ซื้อบ้านใหม่นะ)แต่เราก็มีลงมาบ้างเอาน้ำไปกินเข้าห้องไรงี้ก็เจอเขามานั่งกินเบียร์กับแม่
แล้วมีวันนึงแม่ก็ถามว่าเอ่อรู้ได้ไงรู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าแม่มีอะไรกับลูกค้าคนนี้เราก็บอกว่าน่าตะตั้งแต่โทรศัพท์แล้วลืมว่างละมั้ง(ร้องไห้ไปด้วยเพราะไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง)แม่ก็อธิบายเหตุผลหรือเร่ยกว่าแก้คัวดีอ่ะว่า แม่ต้องใช้เงินรายจ่ายเดือนนึงแม่ก็เยอะแม่มีลูกน้อง4คน เงินเดือนยาย รายอาทิตย์เรา ค่ารถ ค่าบ้าน บัตรเครติด หนี้ อะไรอีกสารพัดถ้าแม่ไม่ทำแบบนี้แล้วพวกเราจะอยู่ได้กันไหมเดือนๆนึงแม่ก็ช็อต(หมุนเงินไม่ทัน)จะให้แม่ทำยังไง เราก็ถามว่าแม่ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วหรอถึงต้องมาเป็นเมียน้อยเขาอ่ะแม่ภูมิใจแล้วหรอที่แม่มีได้เพราะเอาร่างกายเข้าแลกแม่ก็บอกว่าสมัยนี้มันก็อย่างนี้และดูเศรษฐกิจสิแม่ไม่ได้รักเขา แม่รักหนู เขามาหาแม่อาทิตย์ละครั้งเองอีกอย่างหนูก็เป็นลูกเมียน้อย(แม่เราก็มีเราตอนพ่อมีเมียแล้ว) แม่บอกว่าตอนนี้เรายังไม่โตเดี๋ยวโตก็เข้าใจเอง แม่อยากส่งหนูเรียนสูงๆ เขาหางานให้เราแม่ๆม่อยากเป็นเมียน้อยเขาแต่ก็มีอะไรกันบ้างครั้งบ้างคราว เขาหางานให้แม่ที่แม่เลือกอย่างวี้เพื่อที่ตะมีงานทำ ถึงแม่ไม่มีเขาแต่แม่ก็มีงาน คืออตอนนั่นร้องไห้ถ้าตอบกลับแม่ไปได้คงบอกว่าถ้าเราเรียนสูงๆและแม่ต้องมาให้เขาทำกับแม่อย่างงี้ขอไม่เรียนดีกว่า(พูดไม่ทันเพราะร้องแบบหนักมาก)ก็คือวันที่เขียนกระทู้นี้เขาก็มาหาแม่นะเราก็แบบพยายามไม่รู้ไม่เห็นรีบขึ้นนอนหวังว่าอะไรจะดีขึ้นก็คือมันนอนไม่หลับจนจะตีสองแล้วกอัดอั้นใจมากอยากจะบอกแม่ให้เลิกสักที หนูไม่อยากได้เงินทองบ้านรถหรืออะไรก็แล้วแต่อ่ะที่แม่ไม่ได้ได้มาจากความตั้งใจของแม่เลยหรือแม่อาจจะตั้งใจก็ตาม หนูไม่อยากได้จากเศษเงินของผู้ชายคนนั้นที่ให้แม่ไม่เลยสักนิด  หนูไม่ได้ภูมิใจเลย หนูรักแม่นะแต่แม่อย่าทำอย่างงี้เลย😭