เนื่องจากมีแต่รีวิวว่าทุกคนชื่นชอบ Lion King รีวิวนี้ออกจะสวนกระแสอยู่บ้างนะคะ

ก่อนอื่น ขอชื่มชมก่อน ละครเวทีเรื่องนี้มีจุดที่เจ๋งและยอดเยี่ยมหลายจุดมากๆ

จุดที่ 1 คือ คอสตูม - creative มาก สวย เข้ากับ character สัตว์แต่ละชนิด

จุดที่ 2 คือ ฉากสวย - ฉากให้อารมณ์เดียวกับคอสตูม คือ creative และสวยมากหลายๆฉาก บอกก่อนนะเรื่องเนี้ย ต้นไม้ไม่ใช่ต้นไม้ธรรมดา ต้นไม้เป็นคนแสดง มีท่าทาง มีลูกเล่น นี่คือตัวอย่าง มันทำให้ฉากดูมีอะไรจริงๆ

จุดที่ 3 คือ movement ของละคร - เป็นจุดที่น่าประทับมากเพราะมีการออกแบบการเคลื่อนไหว ท่าทางต่างๆ ได้เข้ากับสัตว์ชนิดนั้นจริงๆ เช่น เสือดาว, เวลาคนที่แสดงเป็นเสือดาวเดิน ไม่ใช่เดินธรรมดา เค้าจะเดินแบบเยื้องย่าง เหมือนเวลาที่สัตว์ตระกูลแมวเยื้องย่างจริงๆ และมันดูเข้ากัน ซึ่งไม่เหมือนกับละครเวทีเรื่องอื่นๆ เพราะเรื่องคนก็ยังคงแสดงเป็นคน เดินก็เดินปกติ แต่เรื่องนี้คนต้องแสดงให้เหมือนว่าเป็นสัตว์ชนิดนั้นจริงๆ ทำให้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก

จุดที่ 4 คือ มีตัวละครที่เก๋และน่าจดจำมากๆ คือ บาบูน - ราฟิกิ และ นกเงือก - ซาซู, ราฟิกินี่คือร้องดีมาก รู้สึกว่าเป็นตัวที่ได้แสดงทักษะความสามารถในการร้องเพลงออกมามากที่สุดแล้ว ได้ทั้งเพราะ ทั้งฮา มี character ในขณะที่ซาซูจะเด่นด้านเป็นตัวโจ๊ก มีสีสัน รู้สึกว่าคนกับหุ่นแสดงไปด้วยกันได้ดี

แต่...มันมี"แต่" ก็แสดงว่าแม้ว่าจะมีจุดดีที่กล่าวมาทั้งหมด ก็ยังมีจุดที่ทำให้รู้สึกว่าละครเวทีเรื่องนี้ไม่พีคสำหรับเราเลย ดูจบแล้วรู้สึก "เอ่อมมม" ไม่ได้ "ว้าว"

เหตุผลแรก เรื่องนี้เนี่ย ฉากที่ประทับใจและรู้สึก epic อลังการที่สุด คือฉากตอนซิมบ้าเกิด เพลง the circle of นั่นเอง ส่วนตัวรู้สึกว่าเป็นจุดที่พีคที่สุดของเรื่องนี้แล้ว ทีนี้แหละมันก็เลยนำมาซึ่งปัญหา เพราะจุดพีคมันอยู่ตอนเปิดเรื่อง หลังจากนั้น feeling มันให้ความรู้สึกแบบดรอปๆ มาโดยตลอด แม้กระทั่งจุดที่ควรสร้างอารมณ์ไปสู่การพีค เช่น ฉากต่อสู้กับสการ์เพื่อทวงคืนบัลลังก์ ควรจะต้องรู้สึก ลุ้น ตื่นเต้น เร้าใจ เพราะเป็นฉากต่อสู้ ผลปรากฏว่า ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ feel อะไรทั้งสิ้น หรือฉากจบ ตอนที่ซิมบ้ากับนาล่ามีลูก ฉากจะเหมือนฉากตอนซิมบ้าเกิด แต่ไฉน ความรู้สึกจึงไม่เหมือนกัน สุดท้ายกระทั่งฉากที่นาล่ารักกับซิมบ้า ซึ่งฉากนี้ควรจะโรแมนติก ให้ความรู้สึกอิจฉาซิมบ้า เหมือนตอนเราดูการ์ตูนอย่างเงี้ย มันต้องดูแบบ magical หน่อยๆ แต่อนิจจา ไม่รู้สึกอะไรเลย แบบ no nothing อีกแล้ว ต้องตะโกนในใจว่า OMG + มองบน โดยรวมเลยรู้สึกว่าในแง่ของการ represent เนื้อเรื่องมันยังขาดการ build ให้มันไปสู่ตอนจบที่น่าประทับใจ ติดตรึงในใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเทียบจุดนี้กับเวอร์ชั่นการ์ตูน อาจจะเป็นไปได้ว่า ตำแหน่งที่นั่งของอยู่กลางๆ ก็เลยไม่เห็นการแสดงออกทางสีหน้า ในขณะที่ถ้าเป็นการ์ตูน มันสามารถ close up อะไรได้ ให้มันเห็นสีหน้าของตัวละคร หรือมุมภาพที่มันสร้างอารมณ์ให้กับเนื้อเรื่องได้

เหตุผลที่สอง อาจเป็นไปได้ว่า ฟังไม่ออก 100% ได้ซักประมาณ 70% ต้องยอมรับจริงๆว่า เวลาเค้าพูดฟังรู้เรื่องนะ แต่เวลาร้องเพลงนี่ บางเพลงฟังไม่รู้เรื่องทั้งเพลงเลย ถึงขั้นต้องหันข้างไปดู subtitle อ่ะ ประเด็นคือ sub ของละครเวทีมันไม่เหมือนหนัง ภาพอยู่บน sub อยู่ล่าง อันนี้ภาพอยู่กลาง sub อยู่ข้าง ฉะนั้น ต้องเลือก ไม่สามารถดูพร้อมกันได้ ซึ่งทำให้ flow ขาดไปบ้าง แต่คิดว่ามีผลกระทบน้อย เพราะเรื่องนี้เนื้อเรื่องเหมือนในการ์ตูนทุกอย่าง ถ้าเคยดูการ์ตูน ยังไงก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ได้ทำให้ตกหล่นอะไรในเรื่อง plot

เหตุผลสุดท้าย อาจจะเป็นไปได้ว่า plot มัน plain มากจริงๆ คือก็ต้องยอมรับว่า Lion King มันเป็นการ์ตูนเด็กอ่ะ plot สามารถเล่าจบได้ใน 10 ประโยคอะไรอย่างเงี้ย เพราะฉะนั้นด้วยตัว plot ก็ไม่ได้มีอะไร มันก็ต้องเรียบง่ายให้เด็กดู เทียบกับ musical ดราม่า อย่าง Le Miserable ซึ่งเป็นเรื่องที่ชอบมาก สถานการณ์คล้าย การดู Lion King คือ ดูหนังมาก่อน แล้วค่อยไปดูละครเวที ฟังได้ประมาณ 70% เหมือนกัน แต่ความประทับใจต่างกันมาก ก็เลยคิดว่า plot ที่ซับซ้อนมากกว่าของละครเวทีผู้ใหญ่ ทำให้ตัวเนื้อเรื่องเองมันมีอะไรมากกว่า แล้วมันทำให้เพลงส่งไปทางนั้น ส่งผลให้เราในถานะคนดูอินกับเรื่องหลังมากกว่า

สรุปคือ ถ้าอยากดู Lion King เพื่อเอา feeling ตามเนื้อเรื่อง ให้ดูฉบับการ์ตูนดีกว่า แต่อยากดูความคิดสร้างสรรค์ของศิลปะหลายๆประเภท เช่น การออกแบบเครื่องกาย, ฉาก และการเคลื่อนไหวร่างกาย ให้ดู Musical แต่ถ้าชอบความ plot ต้องมีอะไร แนะนำให้ดู musical เรื่องอื่น เราไม่สามารถคาดหวังด้านนี้กับ musical เรื่องนี้ได้จริงๆ เพราะมันให้เด็กดูนะ ต้องเข้าใจ ฉะนั้นจะไปคาดหวังสูงในเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลแบบเราไม่ได้นะคะ คือเราคาดหวังว่ามันต้องให้ความรู้สึก epic มาก แต่ดูแล้วมันไม่ epic ขนาดที่ใจหวังก็เลยต้องรู้สึกผิดหวังไปตามระเบียบ