#กระทู้นี้คือความเกลียดล้วนๆ
เกลียดค่านิยมที่ว่าพ่อเป็นบิดาผู้ให้กำเนิด เกล่ยดมาก
ทุกวันนี้อยากฆ่าพ่อตัวเองมาก เกลียดเข้าไส้มาก ในใจคือตัดขาดความเป็นพ่อไปนานแล้ว พ่อ ไร ทำตัวไร้ประโยชน์ เหตุผลไรก็ไม่ฟัง สอนแต่เรื่องควายๆโง่ๆให้น้อง เป็นผัวที่ดีให้แม่ไม่เคยได้ สันดารเลวแต่เกิด ถีบแม่ ตบเรา หยาบคายทุกคำพูด ไม่รู้กาลเทศะอะไรในบ้านสักอย่าง ทำอะไรก็หวังผลประโยชน์จากคนอื่น ทำดีตอนคนอื่นเขาไม่ต้องการ ทำเส้แสร้งเป็นคนดี ทำว่าเป็นห่วงเพื่อไถ่บาปความบรรลัยของตัวเองแล้วก็กลับมาเลวแบบเก่า
หลายครั้งที่มันทำร้ายเรา มันทำตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ โอเค ทำเราร่างกายเราทนได้ ไม่ระคายสิ่งที่มันใช้ฟาดลงบนตัวแล้ว แต่มันไปทำแม่ อันนี้โคตรอยากถีบหน้า แล้วที่เจ็บคือเรานั่งทน ไม่ฮือไม่อืออะไรเลย เพราะคิดว่าถ้าถีบมันสักครั้ง เรื่องราวหลังจากนั้นอาจจะไม่ดีเพราะมันเป็นพ่อแท้ๆ
อยากถามจริงๆ เราต้องทำไงครับ เราต้องจัดการกับความเกลียดคงามแค้นความเศร้าในตัวยังไงดี
ในใจตอนนี้คือรอระเบิดอย่างเดียว ใช่ เรามีความอดทนสูงกว่าชาวบ้านชาวช่อง แต่อยากจะระเบิดออกมาให้มันรู้แล้วรู้รอดสักครั้ง
เกลียดไอ้ ที่มีคำว่าพ่อติดอยู่มาก ทุกวันนี้คำว่า"พ่อ"เป็นที่พูดน้อยน้อยที่สุดเทียบกับค.คนในภาษาไทยเลย ต้องกัดฟันพิมพ์เพราะเกลียดมากจริงๆ