เราคุยกับน้องคนหนึ่งค่ะ รู้จักกันผ่านทางเเอปหาคู่ เเต่ที่เราเล่นเเอปหาคู่ไม่ได้ต้องการเเฟน เราเเค่ต้องการเจอคนใหม่ๆ หาเพื่อนเพิ่ม คิดว่าถ้าได้ลองคุยกับคนที่เราไม่เคยรู้จักดูก็คงจะดี จนเราไปเจอน้องคนหนึ่งค่ะ น้องเขาเล่นเเอปนี้เพราะอยากหาเพื่อนคุย ลึกๆเเล้วเหมือนอยากระบายอะไรให้ใครสักคนฟังเเต่ไม่กล้า พอคุยกันไปคุยกันมาเรารู้สึกเหมือนน้องเขาเป็นโรคซึมเศร้า เขาเล่าให้ฟังว่าเขาเคยอยากตาย วันๆมันรู้สึกว่าหาทางออกไม่เจอก็กรีดเเขนตัวเอง ตลอดที่คุยกันเขาตัดพ้อว่าตัวเองไม่มีค่าตลอด พอเราถามว่ามีเรื่องอะไรระบายให้พี่ฟังได้นะ น้องเขาก็ไม่พูดค่ะ น้องบอกว่าพูดไปเราก็ไม่เข้าใจ เราเลยเลือกที่จะไม่ถามเเล้วปล่อยให้น้องเขาเล่าเอง หลังจากนั้นเรารู้สึกว่าน้องเขาเริ่มเปิดใจให้เรามากขึ้น เริ่มเลือกที่จะเล่าให้ฟังมากขึ้น น้องเขาก็ขอเฟสเราเพื่อเอาไปติดต่อคุยกัน เราคุยกับน้องมาสักพักก็เริ่มรู้สึกว่าน้องเขาเริ่มหัวเราะมากขึ้นจากที่เมื่อก่อนนิ่งมาก จนวันนี้น้องเขาบอกเราว่าเขาชอบเราเพราะเราเป็นคนที่เข้าใจเขาที่สุด อยู่กับเราเเล้วเขารู้สึกสบายใจ เเต่ปัญหามันอยู่ที่เรารู้สึกกับน้องเขาเเค่น้องชายมาตลอด เราทำอะไรไม่ถูกเลย วันนั้นเราเป็นคนดึงเขาขึ้นมา กลัวว่าวันนี้ถ้าเราปฏิเสธไปมันจะเหมือนเราพลักเขาลงไปอีกรอบรึเปล่า เขาจะเฟลกว่าเดิมไหม

ถ้าคนที่เขาให้ความไว้วางใจที่สุดปฏิเสธเขา เรากลัวมากๆ เพราะเราอยากช่วยให้เขามีความสุขขึ้นมาจริงๆพอเราเห็นเขามีความสุขเราก็รู้สึกดีไปด้วยที่เราได้ช่วยใครสักคนหนึ่ง มันยิ่งทำให้เราไม่อยากให้เขากลับไปอยู่ในจุดๆเดิม เราควรทำยังไงดีคะ ใครมีคำเเนะนำสามารถเเนะนำเข้ามาได้ค่ะ