สวัสดีค่ะ วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์การแอบชอบพี่คนหนึ่ง ขออนุญาตแทนตัวเองว่า เรา และแทนพี่ที่แอบชอบว่า พี่เขา 😅**เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ 5 เดือนที่แล้ว ย้อนไปวันเปิดเทอมวันแรก เราสองคนยังไม่รู้จักกัน 55555 แต่เห็นว่าพี่เขาขี่รถจักรยานยนต์ไปมาในโรงเรียน ก็แปลกใจว่าพี่เขาเป็นใคร แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจ ผ่านมา 2 วันมีคุณครูที่บอกให้เราเอาเอกสารมาให้คุณครูอีกคนที่ห้องอุตสาหกรรม พอเรามาถึงห้องอุตสาหกรรม ก็ไม่เจอคุณครู เราก็เลยพยายามส่องดูห้องที่อยู่ข้างๆว่ามีคุณครูอยู่รึเปล่า แต่จู่ๆพี่เขาก็โผล่หน้ามา เราตกใจมาก จนเกือบจะหงายหลัง55555 พอตั้งสติก็ขอโทษพี่เขาแล้วเดินออกมา ตอนนั้นก็คิดแค่ว่า "ครูก็ไม่อยู่เดินมาเสียเที่ยวชะมัดเลย" พอวันต่อมา ตอนเกือบจะเที่ยงๆ เราเดินลงมาเพื่อที่จะมาเอาใบรายชื่อที่ห้องวิชาการก็เจอพี่เขาอีก แต่ครั้งนี้ก็แค่เดินสวนกันเฉยๆ ต่างคนก็ต่างเดินไป พอตอนบ่าย ตอนนั้นมีเพื่อนโทรหาแล้วบอกว่า "ลงมาห้องการเงินดิ" เราก็ลงไป ปรากฏว่า เพื่อนให้เราสมัครประกวดโครงงานคุณธรรม แล้วเราก็บ่นว่าไม่อยากไป นู่น นี่ นั่น แต่สุดท้ายก็ลงชื่อเหมือนเดิม555555 ตอนนั้นคืออารมณ์เสียมาก หงุดหงิด แล้วเราเขียนเป็นคนสุดท้าย ต้องเอารายชื่อไปให้พนักงานธุรการ ก็เดินถือใบรายชื่อไป แต่บังเอิญเดินไปหน้าห้องธุรการพร้อมพี่เขาพอดี คือแบบว่าเดินไปถึงประตูพร้อมกัน แล้วคือไม่รู้ว่าใครจะเป็นฝ่ายเปิดประตูก่อน ตอนนั้นคือตัวเราคิดว่า "เฮ้ยกูเป็นเด็กแถมเป็นนักเรียนอีกกูต้องเป็นฝ่ายเปิดประตูให้ผู้ใหญ่ดิ" คิดยังไม่ทันจบ พี่เขาก็เปิดประตูให้ แล้วบอกว่า "อ่ะ เข้าไปก่อนสิ" ตอนนั้นคือคิด อะไรวะ เออช่างเถอะ 55555 เราก็เลยพูดว่า "ขอบคุณค่ะ" พอไปถึงพนักงานธุรการดันไม่อยู่ พี่เขาที่อยู่หน้าห้องเลยพูดขึ้นว่า "มาหา...(ชื่อพนักงานธุรการ...หรอ ? แกไม่อยู่ออกไปทำธุระข้างนอกน่ะ" เราก็เลยพูดว่า "งั้นหนูฝากรายชื่อไว้หน่อยนะคะ" แล้วเราก็เดินออกมา **สองสัปดาห์ต่อมา เป็นงานวันไหว้ครูที่โรงเรียน ก่อนถึงงานวันไหว้ครู สภานักเรียนก็จะมาจัดสถานที่ เราก็เป็นสภานักเรียน ตอนนั้นจำได้ว่า กำลังจัดดอกไม้อยู่กับคุณครู แต่พี่เขาก็ซ้อมพิธีเจิมหน้าผากอยู่บนเวที แต่คือเราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอพี่เขาซ้อมเจิมเสร็จ ลงจากเวที พี่เขากับเพื่อน ผช. อีก 4 คนเดินมาข้างหลังแล้วคล้ายๆพูดหยอกเล่นกับเพื่อน ว่า "นี่ ก็ถือว่าเป็นงานศิลปะอย่างหนึ่งนะ" ประโยคนี้แหละ ทำให้เราหันหลังกลับไปยิ้มให้พี่เขาแล้วพี่เขาก็ยิ้มให้เรา ตอนนั้นแหละ คือแบบว่า ตายแล้วทำไมใจต้องเต้นแรงขนาดนี้ หุบยิ้มก็ไม่ได้ จัดดอกไม้ไปยิ้มไป พอจัดดอกไม้เสร็จ กำลังจะกลับบ้าน เดินลงมาจากหอประชุม เห็นพี่เขากำลังถอนหญ้าอยู่ข้างๆหอประชุม ตอนนั้นอยู่ดีๆเราก็ตะโกนไปว่า "ระวังงูนะคะ555555" คือแบบตกใจมากอะไรวะ ตะโกนไปทำไม? รู้จักเขาหรอ? แล้วพี่เขาก็หันมามองแล้วยิ้มให้ ตอนนั้นรีบเดินออกจากที่นั่นเลย 2 วันต่อมา วันไหว้ครูจริงๆ วันนั้นเป็นวันที่ได้รู้จักชื่อจริงของพี่เขา 55555 ตั้งแต่วันนั้นคือรู้แล้ว เราต้องชอบเขาแน่ๆ **เวลาผ่านมาเรื่อยๆ จนถึงวันที่หาเสียงเลือกตั้งประธานนักเรียนคนใหม่ เราก็กลับบ้านค่ำเกือบทุกวัน มีช่วงเช้าของวันหนึ่ง เราเจอพี่เขาตอนเช้าๆ เราเลยบอกว่า "ฝากเบอร์ 2 ด้วยนะคะ 😆" แต่ตอนนั้นพี่เขาน่าจะรีบเลยไม่ได้ตอบ ตอนนั้นเราก็หน้าจ๋อยนิดๆ 555555 พี่เขาไม่ตอบ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ตัดภาพมาที่ตอนเย็นประมาณ 5 โมงเย็น เรากำลังจะกลับบ้าน แต่ฝนดันตก ก็เลยจะเดินไปที่ห้องสมุดก่อน แล้วมันต้องผ่านหน้าห้องคอม บังเอิญพี่เขานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ แล้วพี่เขาเห็นเราเดินมาแต่ไกลๆ แล้วเหมือนจะชะโงกดูจนเพื่อนที่คุยด้วยกันสงสัย เพื่อนพี่เขาจึงหันหลังกลับมาดู แล้วเห็นว่าเป็นเรา จึงทักก่อน เพราะรู้จักกับเพื่อนพี่เขา พอเดินมาถึง พี่เขาพูดว่า "กลับบ้านค่ำทุกวันเลยเนาะ" เราก็เลยตอบว่า "ค่ะ งานพึ่งเสร็จ" แล้วก็เดินเข้าห้องสมุดไป 55555 พูดแค่นี้แต่ใจเขินมากๆ ไม่กล้าหันกลับไปมอง (ลืมบอกตอนนี้ก็ยังรู้จักแค่ชื่อจริง55555 ชอบนะแต่ไม่อยากรู้จัก) พอเลือกตั้งประธานนักเรียนเสร็จ ปรากฏว่าแพ้เบอร์ 1 รู้สึกเซ็งๆ เลยมาวิ่งออกกำลังกายแก้เบื่อตอนเย็นที่โรงเรียน วิ่งไปวิ่งมา เจอพี่เขาขี่จักรยานยนต์สวนทางมาพอดี พี่เขาพูดว่า "ฟิตจังเลยน้อ5555" เราก็เลยตอบไปว่า "มาวิ่งด้วยกันนะคะ555" พี่เขาก็ขี่รถผ่านไป **ตัดภาพมาที่วันต่อมา ครูโทรหาบอกว่าให้เราไปนวดให้หน่อย เมื่อย55555 ที่ห้องวิชาการ เราก็ไปนวดให้ เพราะสนิทกับครูคนนี้ จู่ๆพี่เขาก็เข้ามาห้องวิชาการ พอเห็นเรากำลังนวด พี่เขาก็พูดว่า "เป็นหมอนวดด้วยหรอเนี่ย555555" มีครูอีกคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "ไม่ใช่ค่ะ เป็นนักเรียนนวด5555" ตอนนั้นเรายังอดขำไม่ได้ พอตอนเย็นกำลังจะกลับบ้าน เดินผ่านแปลงผักสลัด มันดูสวยมากๆเลยเข้าไปดู พี่เขาเดินมาพอดี เราเห็นเลยถามว่า "ใครปลูกคะนี่ นักเรียนปลูกหรอคะ?" พี่เขาเลยตอบไปว่า "ครูนี่แหละปลูก5555"เอ้าเฉลยแล้ว เป็นครูนักศึกษานี่เอง 😂)เราเลยตอบไปว่า "อ่อ สวยดีนะคะ" แล้วก็กลับบ้านพร้อมทั้งรอยยิ้ม 😁 **ประมาณ 1 เดือนผ่านไป แล้ววันแม่ก็มาถึง สภานักเรียนทำหน้าที่จัดสถานที่เตรียมงานเช่นเดิม มีงานพิธีภาคเช้า พี่เขามีการแสดงละครด้วย เราก็เลยรอดู ปรากฏว่าไม่มีบทพูดเลย555555 พองานจบเตรียมเก็บของเรานั่งอยู่ข้างหอประชุม เพราะเหนื่อย วิ่งงานมาทั้งวัน55555 นั่งอยู่คนเดียว พี่เขากับเพื่อนพี่เขาเดินมา เพื่อนพี่เขาเห็นเรานั่งอยู่ จึงเดินเข้ามาพูดด้วย พี่เขาก็เลยเข้ามาคุยด้วย พอคุยกันไปได้สัก 5 นาที เพื่อนพี่เขาบอกว่า เนี่ยเราเป็นหมอดูนะ55555 ทายแม่นมาก (ตอนนั้นในใจคิดว่า อะไรวะ กูเป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่5555) พี่เขาเลยบอกว่า "เอ้า ลองทายสิครูเป็นคนยังไง" เราก็แบบนิ่งไปแปบหนึ่ง แล้วก็พูดว่า (ครูก็น่าจะเป็นคนแบบชิวๆ สบายๆ ไม่คิดมากกับเรื่องต่างๆ ชอบทำอะไรคนเดียว ตัดสินใจทำอะไรคนเดียว รักสันโดษ ไม่สนใจปัจจัยแวดล้อม ไปไหนก็ไปคนเดียว เป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี เข้ากับคนง่าย เป็นคนธรรมะธรรมโม (แต่ก็ไม่โมขนาดนั้น55555) พี่เขาแบบเงียบไปแปบหนึ่ง แล้วบอกว่าเธอนี่ดูคนเก่งเหมือนกันนะ (ตอนนั้นคิดว่า แน่ล่ะค่ะ ก็หนูชอบพี่นิ55555) ก็คือคุยกันไปเรื่อยๆ ถึงอนาคตว่าอยากเรียนอะไรบ้าง ก็เหมือนพี่แนะแนวน้องๆ พอคุยกันนานแล้ว ก็เลยขอตัวไปเก็บของช่วยเพื่อนต่อ เดินไปเก็บผ้าที่ประดับหน้าเวที พี่เขาก็เดินมาดู แล้วก็พูดว่า "นี่ตอนแรกนึกว่า มันเป็นสำเร็จรูปมาเลยนะ" เราก็ตอบไปว่า "เขาใช้เวลาทำเป็นอาทิตย์นะคะครู 55555" (ตอนนั้นคือกำลังคิดว่า ไม่รู้จริงๆหรอวะ งานผ้าที่ประดับเวทีใช้เข็มหมุดหมดไปหลายกล่อง55555) หลังจากวันนั้นก็คือไม่ค่อยได้เจอพี่เขาเพราะว่า เตรียมอบรมสภานักเรียน **วันอบรมสภานักเรียน เป็นค่าย 2 วัน 1 คืน จัดที่โรงเรียนนี่แหละ เราเป็นพี่ staff ช่วงกลางวันไม่เห็นพี่เขาเลย ก็นึกว่าคงจะกลับบ้าน แต่พอช่วงกลางคืน เป็นกิจกรรม ปรากฏว่า เขาเป็นเวรได้มานอนเฝ้านักเรียนที่มาอบรม 555555 คือเราเป็นช่างภาพ แต่ก็ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง แล้วพี่เขามาร่วมกิจกรรมภาคกลางคืน เราก็รีบถ่ายภาพเขาเก็บไว้ แต่เขาไม่รู้นะ 5555 แอบถ่าย พอวันต่อมาตอนเช้า คือทุกคนตื่นตี 5 ก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวสำหรับกิจกรรมภาคเช้า วันนั้นเป็นวันเสาร์พอดี เราอาบน้ำเสร็จก่อนคนอื่น เลยแอบหนีออกไปเดินตลาดนัดวันเสาร์ เพราะกว่าจะรวมน้องอบรม อีก 1 ชม. ไปเดินตลาด ซื้อชุดกีฬา เดินอยู่ดีๆ หันไปเจอพี่เขาเฉยเลย 55555 รีบหลบ กลัวพี่เขาเห็น แล้วจับได้ว่าหนีออกมาเดินตลาด พอมาถึงรถแล้ว รีบขับรถกลับไปที่โรงเรียน ช่วงที่กำลังขับรถกลับ อยู่ดีๆก็เห็นรถพี่เขา แล้วก็เลยรีบเร่งเครื่อง แต่บังเอิญมีรถยนต์คันหน้ามาพอดี เลยชะลอความเร็ว ในที่สุดพี่เขาก็เห็น55555 แล้วขี่เข้ามาใกล้ๆ แล้วถามว่า "มาซื้ออะไร5555" เราก็ตอบว่า "ซื้อเสื้อผ้าค่ะ" แล้วก็รีบไปเลย5555 พอถึงตอนปิดค่าย น้องที่อบรมกลับแล้ว พี่ staff ทุกคนเต้น แต่เราคือเหนื่อยมากออกมานั่งอยู่กับพี่สาว พี่เขาเดินมา แล้วถามว่า "พวกเขาไม่เหนื่อยกันบ้างหรอ5555" เราก็เลยตอบว่า "ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ที่รู้ๆคือหนูเหนื่อยมากตอนนี้5555" พี่เขาเลยพูดตอบว่า "จะกลับไปนอน รู้สึกพักผ่อนไม่เพียงพอ" เราก็เลยเล่าต่อไปว่า "เมื่อคืนมีคนโดนผีหลอกด้วย" พี่เขานิ่งอยากรู้เดินเข้ามาถามใกล้ๆ "ใคร โดนหลอกอยู่ไหนหรอ" เราก็เล่าไปถึงเรื่องนี้ แล้วพูดต่อไปว่า "ได้ข่าวว่านั่งสมาธิทั้งคืนไม่ใช่หรอคะ ครูน่ะ" พี่เขาเลยพูดว่า "ใครบอก55555" เราก็ตอบไปว่า "น้องบอก5555" พี่เขาเลยเล่าไปว่า ไม่ได้ชวนเพื่อนไปนอนด้วย เพราะรำคาญเสียงกรน ก็นอนคนเดียวเมื่อคืนนี้ เราก็เลยหัวเราะ พอพูดจบพี่เขาก็พูดว่า "ไปก่อนนะ หาทำงานก่อน" แล้วพี่เขาก็ขี่รถไป พี่สาวเราที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอเสียงดังมาก55555 เอาจริงๆตอนนั้นคือลืมแล้วว่ามีพี่นั่งอยู่ข้างๆ พี่สาวบอกว่า "ฉันรู้แล้วทำไมเธอถึงชอบเขา เธอรู้มั้ยว่าฉันดื่มน้ำหมดสองแก้วแล้ว" เราก็ยิ้มไม่พูดอะไร (ลืมบอกว่างานนี้ทำให้รู้จักชื่อเล่นเขาแล้ว55555)**ตัดภาพมาที่วันที่ ม.6 ไปเที่ยว แล้วพี่เขาก็ไปด้วย เราก็กำลังแชทกับพี่สาว ถามว่าถึงไหนแล้ว จู่ๆพี่สาวก็ถ่ายรูปพี่เขาที่กำลังแนะแนวมาให้ แล้วบอกว่า "แกมาฝอย5555" เราก็เลยตอบไปว่า "เมารึเปล่าน่ะ วันนี้วันเกิดแกด้วยนะ"อันที่จริงเราแอดเฟสพี่เขาไป แต่พี่เขาเหมือนไม่เล่นเฟส แอดไปประมาณ 5 วันถึงรับแอด แต่มันมีอีกเฟสหนึ่ง ไม่ใช่ชื่อพี่เขาไม่ใช่รูปพี่เขา แต่ทำไมมั่นใจว่านี่เฟสเขา แล้วมันมีวันเดือนปีเกิด ต่างจากเฟสที่รับแอด ไม่มีข้อมูลเลย )เราเลยมั่นใจบอกพี่สาวไปแบบมั่วๆ คิดไม่ถึงพี่สาวกับเพื่อนพี่เขาอีก 4 คนร้องเพลงอวยพรให้พี่เขา พี่เขาถามว่ารู้ได้ยังไง พี่สาวตอบว่า เราบอก แกไม่รู้จักชื่อเราพี่สาวเลยเอารูปให้ดู ก็เลยรู้ เราเลยอวยพรลอยๆในแชทพี่สาว แล้วล้อเล่นว่า "ฝากอวยพรแกหน่อย" ปรากฏว่า พี่สาวเอาแชทให้พี่เขาอ่านเลย ตอนนั้นคือแบบพี่สาวทำแบบนั้น คิดแล้วว่าซวยแน่ๆ จะทำยังไง พอพี่เขากลับมา ก็จริงอย่างที่คิด พี่เขาไม่เหมือนเดิม หลบหน้าเรา ไม่ยอมอยู่ใกล้ เราก็รู้สึกอึดอัดมาก อยากอธิบายแต่พี่เขาไม่เปิดโอกาสให้เราเลย จากคนที่น่ารักในวันนั้นกลายเป็นคนใจร้ายในวันนี้ คือเรารู้สึกเจ็บมาก แบบซึมไปเลย คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี สุดท้ายคิดได้อย่างหนึ่งคือ ในเมื่อพี่เขาอึดอัดใจ ลำบากใจ ก็จะไม่อยู่ใกล้ ไม่ไปให้เขาเห็นหน้าอีก ผ่านไป 1 เดือนที่แบบไม่ได้คุยกันเลย ในที่สุดพี่เขาก็กลับมาพูดด้วย แต่เราดันยังไม่กล้าพูดกับเขา คือทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เวลาผ่านมาเรื่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอกันซึ่งๆหน้า พี่เขาก็จะทักก่อนเสมอ แต่เราก็ทำได้แค่สวัสดี แล้วเดินจากไป แต่แค่นี้เราก็มีความสุขยิ้มได้ทั้งสองฝ่าย มาถึงตอนนี้ถึงได้เข้าใจว่าการที่เราชอบใครสักคน ต่อให้เขาไม่สนใจเรา แต่ถ้าอะไรที่ทำให้เขาสบายใจ ไม่อึดอัดใจ ไม่ลำบากใจ เราก็ยินดีทำ ณ จุดที่เป็นอยู่ตอนนี้พอใจแล้ว ไม่อยากให้มันมากกว่านี้ และลดน้อยลงไปกว่านี้ #เพราะทั้งบทบาทและสถานภาพเราแตกต่างกัน 😀แต่เราก็ตัดสินใจทำกำไลเงินและก็สลักชื่อพี่เขาลงไป เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าชอบใครสักคนแล้วไม่งอแงแบบเป็นเด็กๆแล้ว 😁