อีกมุมของคนเป็นโรคซึมเศร้า กับการดู Joker

ไปดูมาวันฉายแรกวันนี้เลยครับ อยากดูตั้งแต่เห็นตัวอย่างหนังแล้ว ส่วนตัวคิดว่ามีอาการซึมเศร้านิดๆ จากการรู้สึกผิดหวังในชีวิต และจินตนาการถึงภาพที่ฆ่าตัวตายทุกวัน เลยคิดว่าน่าจะเป็น(มั้ง) อยากลองของเลยไปดูมา เลยอยากจะแชร์อีกมุม

ตัวหนังค่อนข้างอึดอัด ดราม่า ดาร์ก แต่สำหรับผมมันไม่ได้รู้สึกแย่กว่าที่ต้องรู้สึกอยู่ทุกวันนี้เลยครับ  ถ้าคนปกติคิดว่าไปดูแล้วรู้สึกแย่ละก็ บอกเลยว่าที่คนเป็นอาการซึมเศร้าต้องเจอต้องรู้สึกทุกวันมันแย่กว่านี้อีกหลายเท่า 

ระหว่างดูหนังมันก็เหมือนแค่เราแฟลชแบ็คความรู้สึกจากการผิดหวัง กลับมามีความหวัง แล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง เป็นการกระตุ้นความทรงจำของความรู้สึกแย่ๆที่เคยเจอแค่นั้นเอง เพราะงั้นคงไม่ทำให้คนที่เป็นโรคซึมเศร้าจะแย่ไปกว่านี้ได้แล้ว(เหมือนอย่างที่หลายๆเพจกลัว)

ยกเว้นช่วงท้ายเรื่องที่ถึงจุดที่ค่อนข้างซีเรียสนิดนึงตรงที่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ซึ่งความรู้สึกหลังออกจากโรงหนัง กลายเป็นความรู้สึกปลดปล่อย ที่ได้เห็นตัวละครที่แย่เหมือนเรากลับมาได้อย่างยิ่งใหญ่ มันกลับกลายเป็นเหมือนว่าเรามีความหวังที่จะสามารถทำได้เหมือนโจ๊กเกอร์แทนที่ความหดหู่ที่คนอื่นกลัวจะมาตอกย้ำอาการแทนซะงั้น

เพราะงั้นใครที่กลัวไปดูแล้วอาการจะหนักกว่าเดิม ถ้าไปดูแล้วอาจจะดีขึ้นบ้างเหมือนผมก็ได้นะครับ 555

ใครดูแล้วรู้สึกยังไงมาแชร์กันได้ครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่