เรื่องย่อ 
ว่าด้วยเรื่องราวของอาเธอร์ชายหนุ่มที่จิตใจไม่ปกติ เวลาที่เกิดความเครียดหรือเศร้าก็มักจะเกิดอาการหัวเราะออกมาอย่างหยุดไม่ได้ เขาดิ้นรนทำอาชีพเป็นนักแสดงตลกเพื่อดูแลแม่ที่ป่วยของตนเอง แต่อาเธอร์ก็ถูกสังคมเหยียดหยาม ทำร้ายทารุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทำให้จิตใจของอาเธอร์นั้นดำดิ่งเข้าสู่ด้านมืด จากคนที่อ่อนแอไม่สู้คนก็ได้กลายเป็นอาชญากรที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็นและไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย

ความรู้สึกหลังรับชม
"มันคือหนังที่ทำให้จิตตกและเครียดมากที่สุดเท่าที่เคยดูมา!"
ทั้งเรื่องตัวหนังโฟกัสอยู่กับ อาเธอร์ และประเด็นที่ว่า "การที่คนหนึ่งคนจะกลายเป็นคนบ้าเนี่ย มันต้องผ่านอะไรมาบ้าง" ซึ่งหนังสามารถทำออกมาได้อย่างลึกซึ้งพอที่จะทำให้คนดูคล้อยตามไปได้ง่ายๆในชนิดที่ว่าเหมือนผ่านเหตุการณ์นั้นมากับตัว ทั้งเรื่องสังคมที่ไม่ใยดี สภาพสิ่งแวดล้อมที่สกปรก การแบ่งชนชั้น เรื่องตัวตน หนังนำสิ่งพวกนี้มาหลอมรวมกันและสะสมๆให้คนดูได้เครียดและเข้าถึงตัวละครโจ๊กเกอร์ที่โดนสังคมย่ำยีจนไม่เป็นชิ้นเป็นอันและหนังสามารถนำอารมณ์ที่ให้คนดูสะสมตลอดเรื่องมานั้น ระเบิดอารมณ์ออกมาได้ในตอนท้ายได้ทรงพลังและน่าจดจำที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีหนังเรื่องไหนทำได้ถึง
แถมหนังยังสามารถดึงด้านที่มืดที่สุดของจิตใจคนดูอย่างเราออกมาได้อีกด้วย ผมดูไปหัวเราะไปยิ้มไปกับความรุนแรงที่หนังนำเสนออยู่ทั้งที่ตัวผมก็รู้อยู่ว่าสิ่งนี้มันเป็นสิ่งไม่ดี สิ่งที่แย่แต่ทำไมไม่รู้เหมือนกันอยู่ๆผมก็ยิ้มออกมาหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ 

ว่าด้วยเรื่องการแสดง วาคิน ฟินิกซ์ ควรได้รับออสการ์สาขานักแสดงนำฝ่ายชายไปอย่างไม่ต้องตัดสินอะไรมาก เพราะเรื่องนี้นักแสดงต้องแสดงความเจ็บปวด ความโดดเดี่ยว ความสิ้นหวัง ออกมาให้ได้ทั้งที่ยังยิ้มอยู่ ทั้งที่ยังหัวเราะเหมือนคนบ้าอยู่ ถ้าเป็นนักแสดงที่ไม่มีความสามารถพอมาเล่นบทนี้ บอกได้เลยว่าตัวละครโจ๊กเกอร์ตัวใหม่นี่อาจทำให้คนดูเราตลกและไม่อินก็เป็นได้ เพราะบทมันมีหลายอย่างหลายสิ่งมากที่เรียกร้องการแสดงขั้นสูงไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแสดงออกมาทางบุคลิกภาพ การแสดงออกทางท่าทาง การแสดงออกทางสายตาหรือการแสดงอีกหลายๆอย่างเลยถ้านักแสดงไม่เก่งพอไม่ทะเยอทะยานพอ ยังไงหนังเรื่องนี้คงไปไม่รอด!

สรุป 
เป็นหนังที่ถ่ายทอดความรู้สึกของคนๆหนึ่งที่ว่ากว่าเขาจะกลายเป็นคนแบบนี้ในปัจจุบันเขาต้องเจออะไรมาบ้าง และทำให้คนดูเราคล้อยตามความรู้สึกของตัวละออกมาได้อย่างดีเยี่ยมจนไม่มีที่ติ บวกกับการแสดงของ วาคิน ฟินิกซ์ที่สามารถแสดงออกมาได้อย่างงดงามและทำให้คนเราเข้าถึงตัวละครได้ ทำให้เรื่องนี้คงเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมชอบมากที่สุดในปีนี้เลยก็ว่าได้..!

ให้ 10/10 ครับ หนังดีจนไร้ที่ติไม่รู้จะติอะไรแล้ว
แต่ก็ขอดักไว้ก่อนว่า 10/10 นี่เป็นแค่ความรู้สึกของผมหลังดูจบเท่านั้นหนังเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องเหมือนกันที่กล้าพูดว่ามันไม่ใช่หนังสำหรับทุกคน เพราะหนังเป็น ดราม่าจิตวิทยาที่คนชอบก็น่าจะชอบมากถึงมากไปเลย ส่วนคนที่ไม่ค่อยชินกับรสชาติหนังแบบนี้ก็อาจจะเกลียดถึงมากที่สุดเหมือนกัน ถ้าใครจะไปดูก็สำรวจตัวเองด้วยละกันว่าถูกจริตกับรสชาติหนังแนวนี้รึเปล่านะครับ จะได้ไม่ไปเสียเที่ยวเสียเงินเปล่าๆ 

และสุดท้ายก็ขอเตือนว่าต้องใช้วิจารณญานในการดูอย่างมากในการดูเพราะถึงหนังจะนำเสนอออกมาในรูปแบบนี้แต่ก็ไม่ควรเอาไปทำตามอย่างยิ่งมองมันเป็นแค่ภาพยนตร์แล้วเรามีความสุขเอนจอยกับมันไปก็พอ ไม่ใช่ว่าดูไปแล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่มีตัวตนไม่มีคนสนใจ แล้วไปก่ออาชญากรรมแบบโจ๊กเกอร์ในเรื่องมันก็ไม่ค่อยถูกไม่ควรเท่าไหร่เนอะ ต้องแยกแยะด้วยว่านี่คือโลกแห่งความเป็นจริง และก็อีกอย่างที่จะเตือนคือคนเป็นโรคซึมเศร้าแนะนำว่า อย่าดู! เพราะหนังทั้งเรื่องมันดิ่งมาก ทั้งหดหู่ ทั้งเครียดในชนิดที่ว่าใครเป็นไมเกรนก็คงต้องปวดหัวขึ้นสักรอบหนึ่ง ขนาดผมปกติไปดูยังหดหู่ยังเครียดขนาดนี้เลย เนอะ..แนะนำว่าอย่าไปดูเลยเสียสุขภาพจิตเปล่าๆ