เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งผมเริ่มชอบผู้หญิงคนหนึ่งตอนปิดเทอม ผมเข้าไปเพราะเขาเป็นเพื่อนผมแล้วก็ช่วงนั้น ผมเห็นเขากำลังอกหัก
ก็เลยเข้าไปปลอบ แล้วก็แบบชอบเลย ประมาณเมษายนช่วงปลายๆเดือน ตอนแรกผมก็ลังเลใจว่าผมชอบเธอจริงๆรึป่าว 
ผมก็คิดว่าผมชอบเธอจริงๆแต่ตอนนั้นไม่กล้าบอก ลังเลใจมากตัดสินใจอยู่เกือบ2อาทิตย์ว่า จะบอกดีรึป่าว ถ้าบอกจะโดนปฎิเสธเหมือนเดิมรึป่าว 
หรือ จะเสียเพื่อนอะไรแนวนี้ แล้วผมก็ตัดสินใจบอกเธอวันนั้น ผมจำได้ บอกไปแบบตรงๆซึ่งผมเตรียมใจมาแล้วว่าเธอคงไม่ชอบผมเอาแน่ๆ 
แล้วผมก็บอกเธอไป ว่าหลายๆวันมานี้เราเริ่มชอบแกหวังว่าแกจะไม่โกรธ แล้วเธอคนนั้นก็ตอบมาว่า ชอบทำไมไม่เห็นมีอะไรน่าชอบเลย 
ตอนนั้นผมคิดว่าเธอคงจะปฎิเสธผมแบบอ้อมๆเพื่อไม่ให้ผมเจ็บ อีกใจหนึ่งก็คิดว่าเธอคงจะเขินเลยพิมพ์ไม่ถูก ผมเลยตัดสินใจถามต่ออีกนิดหนึ่ง 
แล้วก็บอกฝันดีเธอกลับในคืนนั้น แล้วอีกไม่กี่วันต่อมา ผมก็มาถามเธออีก ว่าที่เราบอกชอบแกคิดยังไง ซึ่งมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก 
เธอบอกว่า กูมีแฟนล่ะ เลิกยุ่งกับกูได้ล่ะ ซึ่งตอนนั้นเธอยังไม่มีแฟนเธอซึ่งโกหกผม คิดเเล้วว่าเธอต้องไม่ชอบผมจริงๆด้วย ตอนนั้นผมเสียใจมาก 
ผมซึมไปตั้งหลายวันเลย ผมเลยตัดสินใจจะเสี่ยงเป็นครั้งที่2 ซึ่งมันมีแววว่ามันน่าจะดีกว่าครั้งแรก เธอกับผมเริ่มคุยกันเยอะขึ้นกว่าครั้งแรก 
ตอนนั้นผม happy มากผมคิดว่าผมกำลังฝันไปการที่ได้คุยกับคนที่ตัดเองชอบแบบนี้ ช่วงนั้นผมลงสตอรี่เกี่ยวกับเธอเกือบทุกวัน ผมอยากจะเล่า
ย้อนลงไปอีก เธอกับผมรู้จักกันมาตั้งแต่ ม.4 ล่ะ ค่อนข้างรู้จักกันในระดับหนึ่งไม่เชิงว่าสนิท เธอเป็นคนที่ น่ารักมาก ตลก เฟรนลี่สุดๆ เป็นมิตร 
เธอเคยถ่ายรูปให้ผมด้วยตอนกีฬาสีโรงเรียน ซึ่งเธอเป็นคนที่ถ่ายรูปสวยมาก จริงๆผมเล้งเธอไว้ตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ เเต่ไม่เชิงว่าชอบแบบว่ามองๆไว้ 
จนตอนนี้ผมชอบเธอเอาจริงๆล่ะ เล่าต่อถึงตอนที่คุยกับเธอ แล้วก็มีวันหนึ่งผมเข้าใจผิดนิดหน่อยเรื่องเล็กน้อย ไม่เชิงว่าด่า ผมก็พูดกับเธอว่า 
รู้ตั้งแต่ที่ด่าตอนเที่ยงแล้วล่ะ เธอก็บอกว่าด่าอะไร ผมก็พูดต่ออีกนิดไม่รู้ว่าพูดอะไรลืม แล้วผมก็โดนบล็อคเลย ตอนนั้นผมก็เสียใจอีกเหมือนเดิม 
ผมพยายามทำทุกอย่างที่จะทำให้เธอกลับมาและได้คบกับเธอ ตอนนั้นจำได้ว่าเข้าฟิตเนตเกือบทุกวัน เพื่อให้เธอเห็นความพยายามของผม 
ที่อยากให้เธอกลับมา แต่ไม่เลย เธอไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ ตอนนั้นเพื่อนก็เริ่มแซวมากขึ้นเรื่อยๆเเบบว่า รู้เกือบหมดทั้งรร.แล้วมั้ง 
ผมก็อินไปกับการที่คนอื่นเเซวด้วย ตอนนั้นผมก็ผมจำได้ว่า มีเพื่อนคนหนึ่งลงสตอรี่แล้วเเท็กผม เเล้วก็พูดชื่อผมใส่เธอ แล้วตอนนั้นผมเห็นสตอรี่
เธอก็ยิ้ม ตอนนั้นแบบโครตฟิน ผมคิดว่าเธอคงมีใจให้ผมแน่นๆ 1.0% จากทั้งหมด ตอนนั้นแบบหายใจเข้าก็เป็นเธอ หายใจออกก็เป็นเธอ 
ความรู้สึกประมาณนี้ แล้วก็มาถึงวันหนึ่งที่ผมไปบ่นเกี่ยวกับเธอใน close friend เชิงคิดถึง แล้วอีกไม่กี่นาทีเธอก็ทักมาด่าผม 
เธอบอกว่า เชิงว่าเลิกทำตัวทุเรส สักทีดิวะ แล้วก็ ไม่ว่าจะทำอะไร กูก็ไม่มีวันชอบ แล้วตอนนั้นผมซึ่งเฟลมากแบบสุดๆชนิดที่แบบผมอ่านไม่ตอบ
ซึ่งผมก็ไม่ได้ทำอะไรที่เลวร้ายขนาดนั้นแค่บอกว่าคิดถึงเธอใน close friend แล้วครั้งสุดท้ายผมไปบ่นให้เพื่อนผมคนหนึ่งฟัง เกี่ยวกับ เธออะไรสักอย่าง 
นี่แหละ ซึ่งมันดันแคปไปให้เธอดูเชิงเป็นนอนบ่อนไส้ แล้วผมก็โดนด่าอีกครั้งแต่ครั้งร้ายแรงสุด เธอด่าผมเชิงแบบโกรธมาก แล้วตอนนั้นเป็นช่วงสอบพอดี 
ผมไม่ตอบแชทเธอเลยตอนนั้น ซึ่งเพื่อนของเธอก็ทักผมมาบอกให้ผมไปตอบแชท ซึ่งตอนนั้นผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี ผมเลยตัดสินใจ 
บอกว่าจะตอบแชทเธอพรุ่งนี้ แล้วผมก็มาตอบจริงๆเธอก็เริ่มเปิดประเด็นใส่ผม แล้วก็ด่าผมเชิงเสียดสี ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป ผมก็ตอบไปตามความจริงทั้งหมดทุกอย่าง ผมไม่เคยคิดจะโกรธเธอเลยสักนิด แล้วเธอก็บอกให้ผมเลิกยุ่งกับเธอไม่ต้องมาทำไมอะไรกัน ตอนนั้นผมแบบรู้สึก อกหัก แบบเจ็บกว่าทุกครั้งที่เคยโดนมา แต่ตอนนั้นผมก็ยังไม่เลิกชอบเธอ ผมก็ชอบต่อมาเรื่อยๆ เห็นทุกอย่างรู้ทุกอย่าง ผมเห็นเธอไปชอบคนอื่นตอนนั้นผมก็ปล่อยเธอไป 
แต่ตอนนั้นเธอก็อกหักเหมือนครั้งนั้นที่ผมเข้าไปปลอบเธอ จนตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเธอแอบคุยกับใครอยู่หรือเธอปลง จริงๆผมอยากได้เธอมาดูแลเอามากๆผมชอบเธอคนนี้แบบสนิทที่ไม่มีคำจะพูด ผมปฎิเสธทุกคนเพื่อเธอคนนี้คนเดียว ผมอยากได้เธอคนนี้เอามากๆเพื่อนๆพอจะช่วยผมได้รึป่าว